ျမန္မာ တုိင္းရင္း႐ုိးရာ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္မႈ UNPO စုိးရိမ္
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ဌာေနတိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ခ်င္း၊ ကရင္နီ၊ မြန္နဲ႔ နာဂလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံေတြ တျဖည္းျဖည္း တိမ္ေကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ စိုးရိမ္ရတယ္လို႔ UNPO လို႔ေခၚတဲ့ ဌာေန တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရး ကာကြယ္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အဖဲြ႕တဖဲြ႕က လူ႕အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ မဟာမင္းႀကီး႐ံုးထံ တင္သြင္းတဲ့ အစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ဒီ ဌာေနလူမ်ဳိးေတြဟာ ျပည္တြင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ ႐ိုးရာစာေပ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲတဲ့အျပင္ လူမ်ဳိး အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တတိယ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြကို ထြက္ခြာေနတာေၾကာင့္လည္း တစုတစည္းတည္း မရိွႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးလို႔ လူ႕အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြက ေျပာပါတယ္။ အျပည့္အစုံကုိ ကိုသားၫြန္႕ဦးက တင္ျပထားပါတယ္။လာမယ့္ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီ အစည္းအေ၀းအတြင္း ေဆြးေႏြးႏုိင္ဖို႔ လူ႔အခြင့္အေရးဆုိင္ရာ ကုလသမဂၢ မဟာမင္းႀကီးထံကို တင္သြင္းတဲ့ အစီရင္ခံစာထဲမွာ အျခား ကမၻာ့ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕က ဌာေန တိုင္းရင္းလူမ်ဳိး အေရးကိစၥေတြအျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ခ်င္း၊ ကရင္နီ၊ မြန္နဲ႔ နာဂလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ႐ိုးရာဓေလ့ ေပ်ာက္ပ်က္သြားႏိုင္တာကို စိုးရိမ္တႀကီး ထည့္သြင္း ေရးသားထားတာပါ။
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒထဲမွာ ဌာေန တိုင္းရင္းသားေတြ တည္ရိွမႈကို လက္ခံထားေပမဲ့ ဒီတိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရး၊ ႐ိုးရာစာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းေရး ကိစၥေတြကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ျပ႒ာန္းေပးထားတာမ်ဳိး မရိွဘူးလို႔ UNPO က ေ၀ဖန္ပါတယ္။
ဌာေန တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ ႐ိုးရာ အစဥ္အလာေတြ ပိတ္ပင္ခံလာရသလို ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္လည္း ျပည္ပ ထြက္ခြာလာရမႈေတြ ရိွေနပါတယ္။ အခုလို ျပန္႔က်ဲသြားတဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္လည္း သူတို႔ရဲ႕ ႐ိုးရာဓေလ့ေတြ လံုးလံုး ေပ်ာက္သြားရမယ့္ အႏၲရာယ္ ရင္ဆိုင္ေနရၿပီလို႔ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုေရာက္ ကရင္နီ လူမႈအဖဲြ႕အစည္း တခုမွာ တာ၀န္ယူေနတဲ့ ဆရာ ေတးေလာ္က ေျပာပါတယ္။
“႐ုိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈက ေနထုိင္တဲ့ ေတာရြာေဒသမွာပဲ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္တာ ေတြ႕ရွိရတယ္။ ၿမိဳ႕ပုိင္းမွာ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တျဖည္းျဖည္း ပေပ်ာက္သြားၿပီ။ ကုိယ္ပုိင္စကားေတြကုိ တျဖည္းျဖည္း မေျပာဆုိလာေတာ့ဘဲနဲ႔ အဓိက ဗမာစကားေတြကုိ ေျပာလာၾကၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ ကရင္နီလုိ႔ အသိမ်ားတဲ့ ကယားျပည္နယ္မွာ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဘာသာစာေပက common စာေပက မရွိေသးဘူး။ ကက္သလစ္ ယုံၾကည္တဲ့သူက ကက္သလစ္စာေပ၊ ကယားမွာဆုိလည္း ကယားစာေပက ၂ မ်ဳိးေလာက္ရွိတယ္။
“ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ပုံစံက မရွိျခင္းအားျဖင့္လည္း ႐ုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ ဓေလ့ထုံးတမ္းေတြ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္ဖို႔ရာ အရမ္းခက္ခဲတာ ေတြ႕ရွိရတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံရပ္ျခား၊ တတိယႏုိင္ငံမွာ လာေရာက္ အေျခခ်တဲ့ သူေတြမွာ အေျခအေနက ပုိဆုိးတာကို ေတြ႕ရွိရတယ္။ နိစၥဓူ၀ ေနထုိင္ႏုိင္ဖို႔ လုပ္ငန္းေတြကို ႐ုန္းကန္ရတယ္၊ စုစုစည္းစည္း ျပန္ေနထုိင္ႏုိင္ဖို႔ကလည္း မလြယ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ Generation ေနာက္တသုတ္ တက္လာမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ႐ုိးရာယဥ္ေက်းမႈ မေျပာနဲ႔၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မိခင္ဘာသာစကားကိုေတာင္ ေမ့ေပ်ာက္သြားမယ့္ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ရွိတယ္။”
အခု ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တုန္းက ဖြဲ႕စည္းပုံ ဆြဲခဲ့တယ္၊ ၂၀၁၀ မွာေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ခဲ့တယ္၊ တခ်ဳိ႕ တုိင္းရင္းသား ပါတီေတြလည္း ၀င္ၿပိဳင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဖြဲ႕စည္းပုံနဲ႔ တုိင္းရင္းသား လႊတ္ေတာ္ေတြ ဘာေတြလည္း ေပၚလာၿပီ ဆိုရင္ေရာ ဘယ္ေလာက္အထိ ကရင္နီနယ္ေျမမွာရွိတဲ့ တုိင္းရင္းသား အေမြအႏွစ္ေတြ၊ ႐ုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းႏုိင္မယ္လို႔ေရာ ယူဆလဲခင္ဗ်။
“၂၀၀၈ က ဆြဲထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒေတြက က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုအတြက္ အာမခံခ်က္ ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ လူနည္းစုအတြက္ အာမခံခ်က္ မေပးႏုိင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ လူနည္းစုေတြရဲ႕ ဘာသာစကား၊ ႐ုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈကိုလည္း ထိန္းသိမ္းတဲ့ ေနရာမွာ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကာကြယ္ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အားေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။”
UNPO ရဲ႕ အစီရင္ခံစာ အႀကံျပဳခ်က္ထဲမွာေတာ့ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုညိႇႏိႈင္းဖို႔၊ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လုပ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးဖို႔ ျမန္မာအစိုးရကို အဆိုျပဳထားပါတယ္။
တဘက္မွာ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ က်ဴးလြန္ေနတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြကို ရပ္ဆိုင္းၿပီး ေနာင္ ဒါမ်ဳိးမျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ ခိုင္ခံ့တဲ့ ေစာင့္ၾကည့္စနစ္ေတြ၊ အဖဲြ႕အစည္းေတြ ထားရိွဖို႔လည္း အႀကံျပဳပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာကိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စစ္ရာဇာ၀တ္မႈေတြနဲ႔ လူသားမ်ဳိးႏြယ္ေတြအေပၚ က်ဴးလြန္တဲ့ ရာဇ၀တ္မႈေတြကို စံုစမ္းဖို႔ ႏိုင္ငံတကာ စံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ဖဲြ႕ေရး ကိစၥ တိုက္တြန္းထားပါတယ္။
No comments:
Post a Comment