ျမန္မာျပည္၏ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလကုိ ေလ့လာေသာ္(၆)

တုိင္းရင္းသားအသံ

ျမန္မာျပည္၏ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလကုိ ေလ့လာေသာ္(၆)

ဗညားဟံသာ(တပည့္)

ဇန္နဝါရီ ၃၁၊ ၂၀၀၉

“မတရားေသာအသင္း ။ ဘယ္သူေတြ၊ ဘယ္အသင္းေတြလဲ? ဗညာဟံသာ ေရးသည္။

ျမန္မာျပည္မွထုတ္ေဝေသာသတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္းအမ်ားစုက စစ္အစုိးရကုိ ဆန္႕က်င္ေသာ “အသင္း” မ်ားကုိ “မတရားအသင္း” ဟု ေဝါဟာရ တပ္ဆင္ၿပီး အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖုံဖုံ ေရးသားေျပာဆုိ ထုတ္လႊင့္ေနခဲ့ၾကသည္ မွာၾကာျမင့္ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤႏွစ္ေပါင္း(၂၀)ေက်ာ္ကာလစာနယ္ဇင္းသတင္းေလာကကုိ သုံးသပ္ၾကပါစုိ႕။

ျမက္ခင္းသစ္မဂၢဇင္းမွအစ ယခုတုိင္ေအာင္ အင္တာနက္မွ ထုတ္ျပန္ေရးသားေသာ သာကီႏြယ္၊ လ်ွပ္တျပက္ စေသာ စာနယ္ဇင္းမ်ားက ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေရးသားလာခဲ့ၾကသည္။ စာနယ္ဇင္း၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ စာနယ္ဇင္း၏ တာဝန္ဝတၲရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကုိ ထိပါးေစာ္ကားလာသည့္အေလ်ွာက္ ဤေဆာင္းပါးမ်ဳိးကုိ ေရးသားတုန္႔ ျပန္ရန္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ေခတ္သစ္စာနယ္ဇင္းႏွင့္ လြတ္လပ္ေသာ သတင္းစာနယ္ဇင္းတြင္ တာဝန္ရွိသည္။

“မတရား” ေသာ ဟူသည့္ေဝါဟာရႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအနက္အဓိပၸါယ္ကုိလည္း ပြင့္လင္း႐ုိးသားစြာ တရားဥပေဒႏွင့္ ကိုက္္ညီ စြာ ေရးသားရန္၊ အစမ္းသပ္ခံ မွတ္ေက်ာက္တင္ႏုိင္ရန္ အထူးပင္ အေရးႀကီးလာသည္။ ၎အျပင္ ျမန္မာစာကုိ စာက် ေပက် မေရးသားႏုိင္ေသာ ရန္ကုန္အေၿခခံ၊ စစ္အစုိးရလက္ေအာက္ခံ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားကုိလည္း ကၽြႏု္ပ္တုိ႕စိန္ေခၚ ရေပမည္။ ဤအခ်က္လက္မ်ားကုိ ထိထိမိမိ ဂဃနဏေရးသားရန္ စာနယ္ဇင္းက်င့္ဝတ္ႏွင့္အညီ ေဆြးေႏြးတင္ျပရန္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ ဒီမုိကေရစီေခတ္ေျပာင္း၊ စနစ္ေျပာင္း ေတာ္လွန္ေရးကေလာင္မ်ားျဖင့္ အစားထုိး တုိက္ပြဲဝင္ရန္ တျခားေခတ္ သစ္ စာနယ္ဇင္းဆရာႀကီးမ်ားကုိလည္း ထပ္မံဖိတ္ေခၚေတာင္းဆုိပါသည္။ အမွားအယြင္းမ်ားျဖင့္ ေရးသားထုတ္ေဝ ေသာ စာနယ္ဇင္းမ်ားကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ စာနယ္ဇင္းအသုိင္းအဝုိင္းက ဆရာႀကီးလူထုစိန္ဝင္းႏွင့္ဆရာႀကီး ဦးဝင္တင္ကဲ့သုိ႕ သတၲိႏွင့္ အသိတရား ေပါင္းစပ္ၿပီး တုန္႕ျပန္ေရးသားၾကရန္ တာဝန္ယူၾကပါစုိ႕။

ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ျမန္မာျပည္သည္ အထက္တန္းက်ေသာ ႏုိင္ငံေရးေခတ္မွ(၁၉၄၈-၁၉၆၂)ေအာက္တန္းက်ေသာ ႏုိင္ငံေရး ေခတ္(၁၉၆၂-၂၀၀၈)တုိင္ေအာင္ စာနယ္ဇင္းဆရာႀကီးမ်ားက တုိင္းျပည္၏ အမွားႏွင့္အမွန္၊ အေကာင္းႏွင့္အဆုိးေတြ ကုိ ေၾကာင္းက်ဳိးေလွ်ာ္ညီစြာ ႏွစ္ေပါင္း(၆၀)ေက်ာ္ ေရးသားလာခဲ့ၾကသည္။ ယၡဳကၽြႏု္ပ္တုိ႕ေခတ္တြင္လည္း စာနယ္ဇင္း အသစ္မ်ားႏွင့္ စာေရးဆရာအသစ္မ်ားက စစ္အစုိးရစနစ္မွ ဒီမုိကေရစီစနစ္ တုိင္ေအာင္ ေျပာင္းလဲလာရန္ အပတ္တ ကုတ္ ႀကိဳးပမ္းလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္လ်ွက္ ရွိၾကသည္။ သုိ႕ျဖင့္အားေလ်ာ္စြာ “မတရားအသင္း” ဟူေသာ ေဝါဟာရကုိ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း သုံးစြဲၿပီး ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အၾကားႏွင့္ အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးမ်ားအၾကား အျငင္းပြားမႈ ႀကီးထြားလာေစရန္ႏွင့္ အျမင္မၾကည္မႈ ပုိမုိေပါက္ပြားလာေစရန္ ေရးသားေျပာဆုိမႈကုိ ေရွာင္ရွားရန္၊ ႏုိင္ငံေရးအသိ တရားႏွင့္ ေခတ္သစ္ႏုိင္ငံေရး အယူအဆျဖင့္ အစားထုိးၿပီး ေရးသားထုတ္ေဝရန္ ပထမဦးစြာ တုိက္တြန္းပါရေစ။

အမွန္စင္စစ္ “မတရားအသင္း” သည္ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စာေပယဥ္ ေက်းမႈ အသင္းမ်ားမဟုတ္ေခ်။ နဝတ တျဖစ္လဲ ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြဲ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ(နအဖ)သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးပါတီႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ကုိ္ယ္စားလွယ္မ်ားကုိ လႊတ္ေတာ္ေခၚ ယူခြင့္ႏွင့္ အစုိးရဖြဲ႕စည္းခြင့္ မျပဳပဲ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း အာဏာဆက္လက္သိမ္းယူထားျခင္းသည္ အျမင့္မားဆုံး ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ အက္ဥပေဒကုိ ခ်ဳိးေဖာက္သည္ျဖစ္ေၾကာင္း “မတရားအသင္း” ဟု ဖြဲ႕စည္းပုံအရ သတ္မွတ္ရေပမည္။
စစ္အစုိးရ(နအဖ)က ႏွစ္ေပါင္း(၂၀)ေက်ာ္ မိမိတုိ႕အာဏာတည္ၿမဲေရးႏွင့္ ဆက္လက္၍ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ အစုိးရလုပ္ငန္း မ်ားကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားႏုိင္ေရးအတြက္ မိမိကုိ အားၿပိဳင္ေသာ၊ အတုိက္ခံျပဳေသာ၊ ဆန္႕က်င္တိုက္ခုိက္ေသာ အဖြဲ႕အစည္း မ်ားကုိ လုိအပ္ေသာ(ပုဒ္မအသစ္-အက္ဥပေဒအသစ္)စကၠဴဥပေဒတုိ႔ကုိ ေရးသားသတ္မွတ္ၿပီး ဖ်က္ဆီးခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ သည္။

ျပည္တြင္းရိွ နုိင္ငံေရးပါတီတုိ႔ကို(၁၉၉၈)အေထြေထြေ႐ြးေကာက္ပြဲဥပေဒအညီ မွတ္ပုံတင္၍ တရားဝင္ျပဳခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္(၁၉၉၈)ေ႐ြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္းတြင္ တုိင္းရင္းသားနိုင္ငံေရးပါတီ အမ်ားစုကို ဟုိအေၾကာင္းျပ၊ ဒီအေၾကာင္း ျပခ်က္ျဖင့္ မတရားေသာ၊ မွ်တမူမရိွပဲဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ႕သည္။ ဤအခ်က္အလက္အေၾကာင္းအရာမ်ား၏ ပကတို႔ကို အျဖစ္အတုိင္း၊ အရွိကုိအရိွတုိင္း၊ ရန္ကုန္အေျခစုိက္သတင္းေလာကႏွင့္ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားက ‘’လယ္ျပင္ကြင္းရွိဆင္ ေကာင္ႀကီးပမာ” သိနားလည္ေတြျမင္ခဲ့ၾကျပီးျဖစ္သည္။ သို႕အေလွ်ာက္ ျပည္တြင္းရွိ ရန္ကုန္အေျခစုိက္ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕ေခတ္ သစ္ စာနယ္ဇင္းမ်ားသည္ စာနယ္ဇင္းက်င့္ဝတ္ဂုဏ္သိကၡာတုိ႔ကို ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး မတရားေသာအသင္း ဆုိေသာေဝါဟာရ ကို စစ္အာဏာရွင္စိတ္ၾကိဳက္ ေရးသားပုတ္ခတ္ေနျခင္းသည္ သတင္းနင္႕စာနယ္ဇင္း ဂုဏ္သိကၡာကိုိထိပါးေစပါသည္။ ၄င္းအျပင္ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ နုိင္ငံေရးအတုိက္ခံအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားကုိေရးသားရာတြင္ အမ်ား အားျဖင္႕ သတင္းပုိ႕ေရးသားသူနာမည္မပါေခ်။ နာမည္မပါသည့္အျပင္ ကိုးကားမႈ၊ ေထာက္ျပမူ၊သက္ေသယူမႈ၊ အမ်ား အားျဖင့္ မတိက်၊ မထိေရာက္ေပ။ ရန္ကုန္အေျခစုိက္ စာနယ္စာဇင္းေလာကအမ်ားစုသည္ မိမိတုိ႕ ထမင္းအုိးစားမကြဲ ေရးအတြက္ အမွားကုိမျပင္ပဲ(စာေပစိစစ္ေရးအဖြဲ႕ ၊ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ )ကျပင္ဆင္သည့္အတုိင္း ေရးသားထုတ္ျပန္ေနသည္ ကို မၾကာခဏေတြေနရသည္။

ဤကဲ့သုိ႔ ေအာက္တန္းၾကသည့္ အဆင့္မမီအရည္အခ်င္းမ်ားမျပည့္ဝေသာ စာနယ္စာဇင္းမ်ားကုိ ျပည္သူျပည္သားမ်ား ဆက္လက္ဖတ္႐ူနားေထာင္မိလွ်င္ နုိင္ငံေရးအသိတရားမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ သေဘာတရားမ်ား မွဳိင္းအတုိက္ခံေနရၿပီး ျမန္မာျပည္ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလကုိ ေႏွာင့္ေနးေစပါသည္။ စာနယ္ဇင္းဟူသည္ အမွားကုိရဲရဲရင့္ရင့္ ေဝဖန္ႏုိင္ရမည္။ အမွန္တရားကုိက်ဳိးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္စြာ ရပ္တည္ေပးရမည္။ ဤအေျခခံက်င့္ဝတ္ကို ခ်ဴိးေဖာက္လ်ွင္ ‘’အိ္မ္ေစာင့္ေခြး” စာနယ္ဇင္းသာျဖစ္ေပမည္။

ျပည္တြင္းျပည္ပရွိကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ေခတ္သစ္(ဒီမုိကေရစီေခတ္) နုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ သတင္းသမားမ်ား၊ စာနယ္ သမားမ်ားသည္ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ျမန္မာျပည္အႂကြင္းမဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ အႂကြင္းမဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ အဆုံးသတ္ေစေရးႏွင့္အၾကြင္းမဲ့ စစ္အဏာရွင္စနစ္ကိုအျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းၿပီး ဒီမုိကေရစီအစုိးရသစ္ႏွင့္ စစ္မွန္ေသာ၊ တရားမွ်တေသာ၊ ေအးခ်မ္းသာယာ ေသာျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ရန္ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀)ေက်ာ္ ႐ုန္းကန္လာခဲ့ၾကသည္။ အျခားရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးေအာင္ျမင္ ေရးအတြက္ ရန္ကုန္အေျခစိုက္လွ်က္တျပက္၊ သာကီႏြယ္စေသာ ‘’အိမ္ေစာင့္ေခြးပမာ”စာနယ္စာဇင္းသမားမ်ား မက်ဴး လြန္ၾကရန္တာဝန္ရွိသည္။

ကြ်ႏု္ပ္တ႕ုိေခတ္သစ္(၂၁)ရာစု ကမၻာတလႊား အသြင္ကူးေျပာင္းေရးႏွင့္ ကူးလူးဆက္ဆံေရးအတြက္ စာနယ္ဇင္းသည္ ကမၻာ၏စတုတၴမ႑ိဳင္ျဖစ္လာသည္။ တိုင္းျပည္သည္ စတုတၴမ႑ိဳင္မွေက်ာ္လြားၿပီး ကမၻာ့ရြာတခု၏ စာတုထၴမဏၰိဳင္ (အေျချမစ္ေဒါင္တုိင္)အျဖစ္ BBC, CNN,AFP စေသာ ကမၻာတခုလုံးကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ေခတ္သစ္မီဒီယာေလာကတြင္ စာနယ္စာဇင္း၏ဂုဏ္သိကၡာသည္ အသက္ေသြးေၾကာပမာအေရးပါသည္။ ၄င္းအျပင္ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔(၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ ဖတ္ယူ မွတ္သားထားေသာ ကမၻာအဆင့္အတန္းမီွ စာနယ္ဇင္းမ်ားသည္ ပါတီကုိကုိယ္စားမျပဳ၊ အစိုးရကုိ ေျမွာက္ပင့္ေရးသား ရန္သာမဟုတ္၊ နုိင္ငံသားႏွင့္ တိုင္းျပည္လည္ပတ္ေရးအတြက္ ေျဖာင့္မတ္၊ မွန္ကန္၊ သတင္းျမန္ ဆိုသကဲ့သို႔ အသိေပး သည္၊ ပညာေပးသည္၊ အေတြးအျမင္ဖလွယ္ၾကသည္။ သုိ႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ပ္တုိ႔ေခတ္မီဒီယာေလာကတြင္ လူငယ္မ်ားအသိ တရား တုိးတက္ထြန္းကားလာၿပီး အမွန္တရားႏွင့္ အမ်ားအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ကုိ တာဝန္ယူလာၾကသည္။ ဤေကာင္း က်ိဳးရလဒ္မ်ားကုိ ရန္ကုန္အေျခစုိက္ စာနယ္ဇင္းမ်ား တာဝန္သိသိ၊ အသိတရားရိွရွိ ေရးသားၾကရန္၊ ေလးစားစြာ၊ ရုိးသားစြာအၾကံျပဳပါသည္။

ျမန္မာျပည္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကုိ အေထာက္အကူျပဳရန္၊ ရန္ကုန္အေျခစုိက္စာနယ္ဇင္းေလာကသည္ ဖဆပလ ေခတ္ သတင္းေလာကကဲ့သုိ႔ အေရးပါအရာေရာက္သည္။ ျပည္ပအေျခစုိက္ သတင္းေလာကမွ်ႏွင့္ မလုံေလာက္ေပ။ ဤအေရးပါေသာအခန္းက႑တြင္ စာနယ္ဇင္းသမားပီသစြာ က်င့္ဝတ္တရားမ်ားကိုေလးစားေရးသာလ်ွင္ ကြ်န္ပ္တို႔ ေခတ္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကုိလက္ေတြ႕က်က်ေတြ႔ျမင္ရေပမည္။

မတရားေသာအသင္းေဝါဟာရကို ေက်ာ္လႊားၿပီး ျပည္သူျပည္သားမ်ား၊ ေခတ္သစ္လူငယ္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္း သူမ်ား အသိတရားမေခါင္းပါးေစေအာင္၊ အမွန္တရားကုိ မွိဳင္းတိုက္မခံရေလေအာင္ စာနယ္သမားမ်ားတြင္ တာဝန္ရွိ သည္။ စာနယ္သမားမ်ားသည္ လခစားရန္သာမဟုတ္၊ တုိင္းျပည္၏ ေရရွည္အက်ိဳးစီးပြားနင့္ နိုင္ငံသားတုိ႔၏ အသိ တရား တုိးတက္ထြန္းကားေရးအတြက္ အဖက္ဖက္မွ တတ္စြမ္းသ၍ တာဝန္ယူၾကရသည္။ ဓနရွင္ၾကီးျဖစ္ရန္ စာနယ္ ဇင္းသမားတို႕၏ မူလ ရည္႐ြယ္ခ်က္မဟုတ္ေပ။

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ျမန္မာျပည္တြင္ အစုိးရမေပၚေပါက္ေသး၊သုိ႔မဟုတ္ စစ္အဏာရွင္(နအဖ)သည္အစုိးရမဟုတ္၊ ဥပေဒျပဳခြင့္မရွိ၊ ၄င္းျပဳထားေသာဥပေဒသည္လည္း နိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပုံမွ က်ဆင္းလာသည္မဟုတ္၊ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀)အတြင္း နဝတ၊ နအဖ ထုတ္ျပန္ျပဌာန္းထားေသာ ဟုိဥပေဒ၊ ဒီအက္ဥပေဒမ်ားသည္ တရားမွ်တမူမရွိ၊ နိုင္ငံသားတုိ႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို အက်ိဳးမျပဳေခ်။ ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏ မူလရပုိင္ခြင့္ကင္းမဲ့ေသာ တုိင္းျပည္တြင္ ဘယ္ဥပေဒမွမတရားေခ်။ ထုိေၾကာင့္ရန္ကုန္ အေျခစိုက္ စာနယ္ဇင္းဆရာႀကီးမ်ား “ယုိသူမရွက္ျမင္သူရွက္” စကားပုံကုိေထာက္႐ွဳပါ။ ယၡဳတြင္ ျမင္သူေတြ႐ွက္တတ္ သည့္အတြက္ ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ေရးသားအၾကံျပဳပါသည္။

ဆရာႀကီးေအာင္ျမင္႕ထြန္း(ဘီဘီစီ)ႏွင့္ ဆရာၾကီးလူထုဦးစိန္ဝင္းကို ဂုဏ္ျပဳယင္းဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ဂါရဝျပဳအပ္ပါသည္။

မႏွစ္တုန္းကလန္ဒန္မွာျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ(၆၁)ၾကိမ္ေျမာက္မြန္အမ်ဳိးသားေန.တြင္ စာေရးဆရာ ASHELY SOUTH ၏မိန္.ခြန္း

တုိင္းရင္းသားအသံ

မႏွစ္တုန္းကလန္ဒန္မွာျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ(၆၁)ၾကိမ္ေျမာက္မြန္အမ်ဳိးသားေန.တြင္ စာေရးဆရာ ASHELY SOUTH ၏မိန္.ခြန္း

ေသြးေျမက်သည့္ အုိင္ယာလန္ညီလာခံ အမတ္အခ်င္းခ်င္း နဖူးကြဲေအာင္ တုိက္ပြဲ၀င္ၿပီးမွ စင္ၿပိဳင္အစိုးရတုိးခ်ဲ႕ႏုိင္ စစ္အစိုးရ ကုလသံအမတ္ျဖဳတ္ခ်ေရးပ်က္ေအာင္ ၀န္

တုိင္းရင္းသားအသံ

ေသြးေျမက်သည့္ အုိင္ယာလန္ညီလာခံ အမတ္အခ်င္းခ်င္း နဖူးကြဲေအာင္ တုိက္ပြဲ၀င္ၿပီးမွ စင္ၿပိဳင္အစိုးရတုိးခ်ဲ႕ႏုိင္
စစ္အစိုးရ ကုလသံအမတ္ျဖဳတ္ခ်ေရးပ်က္ေအာင္ ၀န္ႀကီးရာထူးႏွင့္ ကန္႔ကြက္မဲ၀ယ္ဟု စြပ္စြဲ

ေခတ္ျပဳိင္သတင္းဌာန

မၾကာခင္က အုိင္ယာလန္ႏုိင္ငံတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားသမဂၢ (အမ္ပီယူ) ညီလာခံ၌ စင္ၿပိဳင္အစိုးရကုိ တုိးခ်ဲ႕ႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း စစ္အစိုးရ ကုလသံအမတ္ျဖဳတ္ခ်ေရး (Credential Challenge) ကိစၥမဲခြဲရာ၌ ၀န္ႀကီးရာထူးေပးၿပီး ကန္႔ကြက္မဲ၀ယ္ယူမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္ဟု အမ္ပီယူ ဒု-ဥကၠ႒က ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ ေျပာသည္။

စစ္အစိုးရ ကုလသံအမတ္ျဖဳတ္ခ်ေရးကိစၥ ညီလာခံတြင္ မဲခြဲရာ ကန္႔ကြက္မဲ (၁၈) မဲ၊ ေထာက္ခံမဲ (၁၅) ျဖင့္ ေဒါက္တာစိန္၀င္းေခါင္းေဆာင္သည့္ ကန္႔ကြက္သည့္အုပ္စုဘက္က အႏုိင္ရသြားသည္ဟု အမတ္တဦးက ေျပာသည္။ ေဒါက္တာစိန္၀င္း၊ ဦးဘုိလွတင့္နွင့္ စုိင္း၀င္းေဖတုိ႔ကလည္း ရာထူးမွထြက္မည္ဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့သည္ဟု ဆက္ေျပာသည္။

သုိ႔ေသာ္ မူလက စစ္အစိုးရ ကုလသံအမတ္ျဖဳတ္ခ်ေရးကို အားတက္သေရာ ေထာက္ခံခဲ့သည့္ အမတ္အခ်ိဳ႕ကုိ တုိးခ်ဲ႕သည့္ စင္ၿပိဳင္အစိုးရတြင္ ၀န္ႀကီးရာထူးေပးလုိက္သည့္အတြက္ ဘက္ေျပာင္းသြားသည့္ ထုိအမတ္မ်ား၏ ကန္႔ကြက္မဲေၾကာင့္ အေရးနိမ့္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု အမ္ပီယူ ဒု-ဥကၠ႒ ေဒၚစန္းစန္းက ေျပာသည္။

တခ်ိန္က စစ္အစိုးရ ကုလသံအမတ္ျဖဳတ္ခ်ေရးကမ္ပိန္းကုို အားတက္သေရာ ေထာက္ခံခဲ့သူမ်ားျဖစ္ၿပီး အုိင္ယာလန္ညီလာခံက်မွ ဘက္ေျပာင္းၿပီး ကန္႔ကြက္မဲေပးခဲ့သူ အမတ္ (၂) ဦးမွာ တုိးခ်ဲ႕စင္ၿပိဳင္အစိုးရတြင္ ပူပူေႏြးေႏြး ၀န္ႀကီးရာထူးသစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသူမ်ားျဖစ္သည့္ အမတ္ ဦး၀င္းလႈိင္ႏွင့္ အမတ္ ဦးထြန္း၀င္းတုိ႔ ျဖစ္သည္ဟု အမည္မေဖာ္လုိသည့္ အမတ္တဦးက ေျပာသည္။ အဆိုပါ ဘက္ေျပာင္းသြားသည့္ အမတ္ ၂ ဦးမဲက စစ္အစိုးရ ကုလသံအမတ္ျဖဳတ္ခ်ေရး (Credential Challenge) ကိစၥ အႏုိင္အရွံဳးကုိ ဆုံးျဖတ္သြားသည္ဟု ေဒၚစန္းစန္းက ယူဆသည္။ ဘက္ေျပာင္းသြားသည့္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေမးရန္ အမတ္ ဦးထြန္း၀င္းအား ဆက္သြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဖုန္းမကုိင္ခဲ့ေပ။

စစ္အစိုးရ ကုလသံအမတ္ျဖဳတ္ခ်ေရးကိစၥ ကုလသမဂၢသို႔ တင္သြင္းမည့္ အစီအစဥ္ကုိ ေဒါက္တာ စိန္၀င္းေခါင္းေဆာင္သည့္ ယခင္ (၅) ဦး စင္ၿပိဳင္အစိုးရ (ေဟာင္း) က မေထာက္ခံခဲ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ညီလာခံ မတုိင္မီ္ အုပ္စုအားၿပိဳင္မႈမ်ား၊ မဲဆြယ္မႈမ်ား၊ မဲ၀ယ္မႈမ်ား ရွိေနသည္ဟု စုံစမ္းသိရသည္။ ညီလာခံမစခင္ကပင္ ေဒါက္တာစိန္၀င္းအုပ္စုက မည္သည့္ကိစၥ ေဆြးေႏြးမည္၊ မည္သည့္ကိစၥ ကန္႔ကြက္မည္ကုိ ေထာက္ခံသူမ်ားႏွင့္ ႀကိဳတင္ စည္း၀ါး႐ုိက္ထားၿပီးျဖစ္သည္ဟု ေဒၚစန္းစန္းက စြပ္စြဲသည္။

စစ္အစိုးရ ကုလသံအမတ္ျဖဳတ္ခ်ေရး ေထာက္ခံသည့္ အမတ္အခ်ိဳ႕ ၀န္ႀကီးျဖစ္ေတာ့မည္ဆုိသည့္သတင္းမွာ ညီလာခံမသြားခင္ကပင္ မဲေဆာက္ႏုိင္ငံေရးေလာကတြင္ သတင္းပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။ ၀န္ႀကီးျဖစ္မည့္သူ တဦးကဆုိလွ်င္ ေဒါက္တာစိန္၀င္းေက်နပ္ေအာင္ စစ္အစိုးရ ကုလသံအမတ္ျဖဳတ္ခ်ေရးကိစၥကုိ ကန္႔ကြက္မွ ျဖစ္မည္ဟုပင္ လာေျပာေၾကာင္း ေဒၚစန္းစန္းက ေျပာသည္။

အုိင္ယာလန္တြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ အမ္ပီယူညီလာခံကာလအတြင္း အမတ္အခ်င္းခ်င္း စကားမ်ားၿပီး ထုိးႀကိတ္သတ္ပုတ္ၾကသည့္အတြက္ ေသြးထြက္သံယုိ နဖူးကြဲၿပီး ခ်ဳပ္ရသည္ထိ ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေဒၚစန္းစန္းက အတည္ျပဳေျပာေသာ္လည္း မည္သည့္အမတ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ ညီလာခံ၌ အမတ္ ဦးေအာင္ထြန္းစိန္ႏွင့္ အမတ္ ဦးထြန္း၀င္းတို႔ႏွစ္ဦး ထုိးႀကိတ္မည့္ အေျခအေနမ်ားထိ ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ားက ေျပာေသာ္လည္း မည္သည့္ကိစၥအတြက္ ခုိက္ရန္ျဖစ္သည္ကုိမူ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိရေေသးေပ။

(ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားသမဂၢ ဒု-ဥကၠ႒ ေဒၚစန္းစန္းႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးစိန္ေက်ာ္လႈိင္ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္ အျပည့္အစုံ နားဆင္ရန္)

ဒုိ.ဆီရန္သူလာေတြ.မည္ကုိေစာင့္ေနမလား?ရန္သူဆီကုိဒုိ.ေျပးေတြ.မလား?

တုိင္းရင္းသားအသံ

ဒုိ.ဆီရန္သူလာေတြ.မည္ကုိေစာင့္ေနမလား?ရန္သူဆီကုိဒုိ.ေျပးေတြ.မလား?


မြန္လူထုေတြလက္မခံသည့္ေရြးေကာက္ပြဲ၊မြန္လက္နက္ကုိင္ပါတီ၊ႏုိင္ငံေရးပါတီႏွင့္ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားတသားတည္ရွိေန သည့္အတြက္ေၾကာင့္(၂၀၁၀)မွာစစ္အစုိးရအခက္ေတြ.မည္၊ဤနည္းတူအကယ္၍အျခားေသာတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားလည္ ညီညီညြတ္ညြတ္ရွိပါကစစ္စုိးရ၏သက္တမ္းၾကာရွည္ခံမွာမဟုတ္ဘူဆုိတာေသခ်ာသည္၊(၂၀၁၀၀)ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ဒုိ.တုိင္းရင္းသားေတြကုိႏွိပ္ကြပ္မည့္.ပြဲ၊ဒုိ.ျပည္သူလူထုတုိ.၏ဆႏၵကုိတဖန္ခ်ဳိးေဖာက္မည့္ပြဲႏွင့္ဒုိ.တုိင္းျပည္ကုိတဖန္ငရဲတြင္တြန့္ ပုိ.မည့္ပြဲသာျဖစ္ပါေတာ့သည္၊

ဒီပြဲကုိက်ဳပ္တုိ.တုိင္းရင္းသားႏွင့္ဒီမုိကေရစီအင္းအားစုမ်ားက ႏုိင္ေအာင္တုိက္ရမည့္ပြဲျဖစ္ျပီး (၁၉၄၇) တြင္မရုိသားတဲ့ကြန္စတီက်ဳရွင္ေၾကာင့္ျပည္တြင္စစ္မီးေလာင္းကြ်မ္းခဲ့သလုိဒီ(၂၀၁၀)တြင္လည္ထပ္ျပီးေလာင္းကြ်မ္း လိမၼည္၊စစ္အစုိးရကေနာက္ဆုတ္ျပီးသြားေနသည့္ဟာကုိဒုိ.အေနနဲ.ေရွ.တုိးျပီးသြားေနလုိ.ျဖစ္ရင္ဒုိ.ရန္သူအစစ္နဲ.မ်က္ႏွာခ်င္း ထိေတြ.မည္မဟုတ္၊ရန္သူကဒုိ.ဆီလာေတြ.မည္ကုိေစာင့္ေနမလား?ရန္သူဆီကုိဒုိ.ေျပးေတြ.မလား?ဆုိတာကုိစဥ္းစားဖုိ.အခ်ိန္ တန္ပါျပီ။

Victorious Mon party from 1990 election supports NMSP refusal to compete in 2010

Mon 26 Jan 2009, IMNA/Kaowao

The Mon National Democratic Front (MNDF) supports the New Mon State Party’s (NMSP) recent announcement that it will not participate in the 2010 election, say sources in Burma and Thailand. Their reluctance to participate, however, raises questions about who will represent Mon people in Burma’s soon-to-be-formed parliament.

After over two weeks of deliberations in the NMSP’s 7th Party Congress, in the third week of January the NMSP announced it will not participate in the election. It left a small potential for participation, however, contingent on revision of Burma’s constitution by Burma’s State Peace and Development Council (SPDC) junta. The constitution was approved by a referendum in May 2008, though both the document and the referendum process have been roundly condemned as undemocratic.

Speaking from Rangoon, MNDF vice chairman Nai Ngwe Thein voiced his party’s support for the NMSP decision. “The NMSP and MNDF have the same goals now,” he said. “For the MNDF, the election committee has not distributed rules about the election. So we are not sure if we will participate in the election or not. If the Burmese government uses the 2008 constitution, we will not participate in the election. But if the SPDC enters into tripartite dialogue and drafts a new constitution, we will participate.”

It is unclear, however, whether the SPDC will be willing to enter into tripartite dialogue or amend its constitution before 2010, when Burma is scheduled to hold its first elections in two decades. Burma’s last election took place in 1990, though the State Law and Order Restoration Council (SLORC), pre-cursor to the SPDC, annulled the results. The MNDF won five seats in the 1990 election, though it saw most of its elected members of parliament imprisoned rather than sat in parliament.

Lack of participation by the NMSP and MNDF leaves a vacuum in politics in Mon areas, raising questions about who will compete for the seats and, eventually, represent Mon people.

For some, participation in the election is to do the bidding of the SPDC. “We welcome the NMSP decision not to participate in the 2010 election,” said MNDF-Liberated Area (MNDF-LA) general secretary Nai Aut Dhar. An MNDF member of parliament-elect who fled arrest formed the MNDF-LA in Thailand during September 2008. Any group in a democracy has a right to form a party, added Nai Aut Dhar, but it will not benefit the Mon people.

Important Mon monks in Mon State also said they support the NMSP decision, with reservations. “The NMSP and MNDF have the same goals, and Mon monks mostly agree with them,” said one of Mon State’s most widely respected senior monks, who is a member of both the Mon Affairs Union and the All Mon Monks Association. His identity is being withheld for security reasons. “But Mon people need Mon parliament members so they can work on behalf of Mon people,” he added. The monk said that his viewpoints were widely held by monks he had spoken with, 3 of who are equally respected members of the sangha in Mon State. The identities of these monks are also being withheld for security.

The senior monk felt that the Maha Sangha Nayaka Council provides indication of the need for Mon representation in Burma’s incipient parliament. The Maha Sangha Nayaka Council is an association of 47 monks that determines much of official SPDC policy on religious affairs. There is only one Mon member of the Sangha Nai Yaka, the senior monk said, but he has been able to ensure that monastery examinations can be conducted in the Mon language.

A member of a Mon culture association in Thanbyuzayat Township, however, questioned whether Mon representatives in a parliament formed under the current constitution would have any real ability to look after the interests of Mon people. Even if a Mon party participates in the election, he said, they could only win a limited number of seats and would have nothing but very limited power.

A Mon resident in Thailand, near Three Pagodas Pass, meanwhile, dismissed the importance of the NMSP’s decision on the election entirely. “Although the NMSP has had a ceasefire for over 13 years, they have not protected the Mon people,” he said. “They did just a few things in education, health and regional development. But the NMSP is not able to talk about political problems with the SPDC. If they participate in the election or not, it will not matter. The NMSP can just hold their ceasefire, they cannot do anything else.”

၂၀၀၉ - ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ မြန္အမ်ဳိးသား အခြင့္အေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးမည္မဟုတ္

တုိင္းရင္းသားအသံ
၂၀၀၉ - ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ မြန္အမ်ဳိးသား အခြင့္အေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးမည္မဟုတ္

Thu 22 Jan 2009, လြတ္လပ္ေသာမြန္သတင္းေအဂ်င္စီမွအယ္ဒီတာ့အာေဘာ္
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း မွီတင္းေနထိုင္ၾကသည့္ အျခားေသာတိုင္းရင္းသားမ်ား နည္းတူ ၂၀၀၉ - ၂၀၁၀ ခုႏွစ္သည္လည္း မြန္လူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ အေရးႀကီး ေသာကာလဟု ဆိုရေပမည္။ ဤကာလတြင္ မြန္အမ်ဳိးသားတို႕၏ ကိုယ္ပိုင္ျပ ဌာန္းခြင့္ အခြင့္အေရးအတြက္ လႈပ္ရွားတိုက္ပဲြဝင္ေနၾကသည့္ မြန္ျပည္သူမ်ား အတြက္ အမ်ဳိးသားေရးလုပ္ငန္းမ်ား တားဆီးပိတ္ပင္ျခင္း ခံရမည္ေလာ၊ သို႕တည္း မဟုတ္ ေရွ႔ဆက္ၿပီး မည္သို႕ေဆာင္ရြက္ရမည္ေလာ ဒြိဟေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ မြန္ျပည္သူတို႕အၾကား ေဆြးေႏြးေနၾကသည့္ကာလပင္ ျဖစ္ေပသည္။


လက္ရွိစစ္အစိုးရသည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကတည္းက အဆက္ဆက္ဆိုသလို ရဟန္းရွင္လူျပည္သူမ်ားအေပၚ ဖိႏွိပ္ၿပီးမွ အာဏာကို ယူထားျခင္းျဖစ္ေလရာ အာဏာကို လက္လႊတ္လိုမည္ဆိုပါက ႀကီးမားေသာအျပစ္ကုိ ခံရႏိုင္ဖြယ္ရွိ သည္ဆိုသည့္ သံသယျဖင့္ အာဏာကို မျဖစ္မေနထိမ္းသိမ္းရမည့္သေဘာကို ဆိုက္ေရာက္ေနေပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအား ဒီမိုကေရစီစနစ္ျဖင့္ အစားထိုးၿပီး ႁပျပင္ေျပာင္းလဲရန္ စိတ္ပါဝင္စားမႈမရွိပဲ မိမိတို႕အာဏာတည္ျမဲေရးအတြက္ တစိုက္မတ္မတ္ ေဆာင္ရြက္သြားေနခဲ့သည္။

စစ္အုပ္စုသည္ တိုင္းျပည္ကို ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ၾကာ အုပ္ခ်ဴပ္ခဲ့ၿပီး ဆက္လက္ အုပ္ခ်ဳပ္သြားမည္ဆိုပါက ကမၻာ့အလယ္တြင္ မတင့္တယ္သျဖင့္ အရပ္သားပုံစံ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားရန္အလို႕ငွာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္တခုကို ဖြင့္လွစ္ၿပီး ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပရန္ ျပင္ဆင္ေနေပသည္။

ဤေရြးေကာက္ပြဲသည္ စစ္အစိုးရမွ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ အတည္ႁပထားသည့္ ၄င္း၏ဖြဲ႕စည္းပုံအေပၚ တည္မီွမည္ ျဖစ္သည့္အတြက္ စစ္တပ္မွ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္¾ပိင္ရန္ မလိုအပ္ပဲ လြတ္ေတာ္ထုိင္ခုံ (၂၅%) ကို ရရွိမည္ျဖစ္ေပသည္။ တက္လာမည့္ အရပ္သားအစိုးရကို ေနာက္မွႂကဳိးကိုင္ခ်ယ္လွယ္မည္ ျဖစ္ေပသည္။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္မႈ၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပျခင္းတို႕သည္ မြန္လူမ်ဳိးႏွင့္ အျခားတိုင္းရင္းသားတို႕ လိုလားေတာင့္တေသာ ''ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္'' အခြင့္အေရးကို ရရွိမည္ မဟုတ္ေပ။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီး အာဏာရရွိလာမည့္ စစ္အစိုးရသည္လည္း တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေပၚ ''မဟာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒ'' ကို ဆက္လက္က်င့္သုံးသြားမည္ ျဖစ္ေပသည္။

မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္သည္ မြန္လူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ အထူးသတျပဳ အထူးဂရုစိုက္ရမည့္ ကာလတခုျဖစ္ေပသည္။ စစ္အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲ ထားသည့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီႏွင့္ ေျမေပၚႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီး မြန္ဒီမိုအဖြဲ႕အေနျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မည္ဆိုပါက စစ္အစိုးရ၏ လမ္းျပေျမပုံႏွင့္တကြ စစ္အာဏာရွင္ သက္ဆိုးရွည္ေရးကို အားေပးႏိုင္မည္ဆိုသည့္ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚ အယူ အဆျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ေရာက္ေရးကို ျငင္းပယ္ေပသည္။

ထိုမြန္ႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီး (၂) ရပ္မွ ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ပါက စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ၄င္းတို႕လက္သပ္ေမြးထားသည့္ မြန္ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုခုအား ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ ခိုင္းမည္မွာ ေသခ်ာလွေပသည္။ ပိုၿပီး အႏၱရာယ္ႀကီးသည့္ ကိစၥတရပ္ကား အကယ္၍ မြန္ျပည္သစ္ပါတီသည္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရာက္ရန္ ျငင္းဆိုမည္ဆိုပါက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအား ဖ်က္သိမ္းမည့္သေဘာ သက္ေရာက္ႏိုင္ေသာ ေၾကာင့္ စစ္အစိုးရမွ မြန္လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕တရပ္ကို တည္ေထာင္ကာ မြန္လက္ နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းတို႕အၾကား ေသြးထြက္သံယိုမႈ ျဖစ္ပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖန္တီးႏိုင္သည္။

၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီကာလတြင္ မြန္လူမ်ဳိးမ်ားအၾကား စစ္အစိုးရမွ ေသြးထိုးႏိုင္ဖြယ္ရွိၿပီး ညီၫႊတ္ေရးပ်က္ျပားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေပသည္။ ေငြႏွင့္အာဏာကို မက္ေမာသည့္ မြန္အခ်ဳိ႔ကိုလည္း ၄င္းတို႕စည္း ႐ုံးထားႏိုင္သည့္ အေျခအေန ရွိႏိုင္ေပသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတို႕အတြက္ တစိုက္မတ္မတ္ လႈပ္ ရွားေနၾကသည့္ မြန္မ်ဳိးခ်စ္မ်ားအေနျဖင့္ ယခု ၂၀၀၉ - ၂၀၁၀ ကာလတြင္ အမ်ဳိးသားေရးလုပ္ငန္းကို မည္သူကၾကဳိးပမ္းေဆာင္ရြက္မည္။ မည္သူက စစ္အစိုးရႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး ေဖာက္ျပန္မည္ ဆိုသည့္ကိစၥရပ္တို႕အား ေစာင့္ၾကည့္ေနရ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရေပသည္။

စစ္အစုိးရ၏စစ္ေရးဆုိင္ရာနည္းပညာအသစ္ကလက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးအင္းအားကုိဘယ္လုိထိေရာက္မွဳရွိသလဲ?

တုိင္းရင္းသားအသံ

စစ္အစုိးရ၏စစ္ေရးဆုိင္ရာနည္းပညာအသစ္ကလက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးအင္းအားကုိဘယ္လုိထိေရာက္မွဳရွိသလဲ?
No.21-01/2009
23 January 2009 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္သတင္း

War
A new technique of the Burmese military: How it will affect rebels
By Hseng Khio Fah/Elizabeth Chiaravalli

This January, the Burmese Army began using a new system of extremely accurate mapping called Universal Transverse Mercator or UTM, which allows easy and quick navigation calculations, possibly expediting the movement of Junta troops.

In 2007 SHAN reported that Burmese generals were receiving training in the UTM system. On 15 December 2008 the order was issued for generals to begin using this new system starting New Year’s Day.


This mapping system is a new way of plotting the earth’s surface. UTM is very accurate, because it does not have the distortion that the traditional latitude and longitude system has. From the top of Greenland to the coast of Antarctica is broken up into 60 vertical UTM zones and 20 horizontal UTM zones. Because each UTM area is an undistorted rectangle simple calculations can be used, therefore making calculations of distance and area much faster.

A UTM map of the world

By switching to UTM, the Burma Army will not gain any new knowledge about the location of rebel groups. However the information that they already have can be accessed much easier, and calculations about relative distances will be much faster.


Whether or not this new system with put the rebel groups at a disadvantage will greatly depend on who in the Burma Army has access to these new maps. From the report in 2007 it seems only the ruling generals will have received training on how to use the UTM system, but all generals will be familiar with UTM. If this is the case then the orders the lower generals receive concerning locations of rebel groups and troop movements will be very accurate, resulting in quicker Junta troop movement. Though, how accurate troop movement becomes will depend on how much contact officers have with those using UTM.

The UTM system will most likely have the greatest impact on the highest level of the army, quickening how information about location is communicated. For instance, because UTM can accurately cite locations to the nearest meter, this will increase the accuracy of planes dropping missiles. However, UTM could have less of an effect on the ground movement of troops, because this movement is affected by other factors like topography and forest cover.

အနာဂတ္ျမန္မာျပည္အတြက္တုိင္းရင္းသားတုိ.ကေသာ့ခ်က္ျဖစ္Ethnic Minorities Hold the Key to Burma’s Future

တုိင္းရင္းသားအသံ
အနာဂတ္ျမန္မာျပည္အတြက္တုိင္းရင္းသားတုိ.ကေသာ့ခ်က္ျဖစ္
CONTRIBUTOR
Ethnic Minorities Hold the Key to Burma’s Future

---

By MIN ZIN

Friday, January 23, 2009

---

Ceasefires that cannot be transformed into political settlements and a lasting peace are typical examples of protracted deadlocks. When neither party seems willing or able to resolve this situation, the deadlocks have the potential to trigger an escalation strategy in conflict. This is the point that the Burmese military and ceasefire ethnic groups have now reached. The question is what strategy options are available for both parties.

The Burmese military has initiated ceasefire agreements with no less than 17 ethnic rebel groups since 1989 and has allowed the groups to retain their arms and control somewhat extensive blocks of territory over the past twenty years. This shows uncharacteristic tolerance on the part of the military, which, like the whole Burman population to some extent, has a chauvinistic and patronizing attitude toward ethnic minorities.

The Burmese junta has accepted this situation for at least three reasons. First, the ceasefire accords have allowed the military to avoid multiple enemy fronts in the aftermath of the 1988 pro-democracy uprising and to focus mainly on suppressing political opposition in central Burma.

Secondly, the ceasefire condition that prevails in the border areas has enabled the Burmese military to make unprecedented advances in its relations with neighboring countries¬ especially China and Thailand ¬in both security and economic terms. The neighbors that once supported Burma’s ethnic rebels along their borders as a key part of their buffer policy or because of an ideological affinity have now shifted to the policy of full economic cooperation with the Burmese junta through massive investment and border trade.

Lastly, the ceasefire accords give the military regime the much-needed political legitimacy that they have lost since the bloody crackdown on the 1988 pro-democracy uprising. The regime constantly points to the ethnic ceasefire groups as the most defining feature of its “national reconsolidation” policy and as evidence of its claims to legitimacy.

However, the success of the military’s strategic tolerance is now about to be put to the test, as the regime must do two things before the 2010 elections to ensure that the progress it has made toward establishing a so-called “disciplined democracy” is meaningful.

First of all, the military needs to redraw the map of Burma under its new constitution. The basic state structure, consisting of seven centrally located regions surrounded by seven ethnic states, will remain the same. This favors the continuing dominance of the Burman majority, who live mostly in the seven regions. Some states, however, will see their maps being redrawn, with five Self-Administered Zones (for Naga, Danu, Pa-O, Pa Laung and Kokang ethnic groups) and one Self-Administered Division (for Wa ethnic group) designated by the military. The seventeen “special regions” established in the ethnic ceasefire areas are due to expire when the military redraws the map in accordance with the new constitution. Re-mapping must also be done soon so that the junta can establish new electoral constituencies in the country, especially in the ethnic areas. However, there is still no consensus among all parties concerned with regard to the drawing up of a new map, and this issue remains contentious.

Secondly, and more importantly, the military needs to disarm the ceasefire groups, reclaim territory from them, and push them to transform themselves into political parties ready to contest the 2010 election. This will be a major test of the military’s “contained Balkanization” of the ethnic areas; failure to achieve these goals could trigger an outright conflict and, in the worst case scenario, initiate another era of regional instability.

The question is how ethnic ceasefire groups will respond to the regime’s plans for their future. The indications so far suggest that ethnic groups will not likely give in to the junta’s demands. The United Wa State Party (UWSP), for example, now refers to itself as the “Government of Wa State, Special Autonomous Region, Union of Myanmar” in official documents. The UWSP, which has long pressed the regime to designate the Wa territory as a “state” in the constitution, has refused to call the area under its control “Shan State Special Region 2” in accordance with the terms of their ceasefire agreement or “Shan State Self-Administered Division” in accordance with the military’s new constitution.

Two other strong ceasefire groups, ¬the Kachin Independence Organization (KIO) and the New Mon State Party (NMSP), ¬have already officially stated that they will not contest the 2010 election. The NMSP even went so far as to say that it does not accept the military’s constitution.

There are two things the ceasefire groups can and should do. The first would be to resist the regime’s forced disarmament under the current conditions. Some groups may take part in the 2010 election through their proxy ethnic parties, but they must not give in to the regime’s demands for the disarmament of their troops or the loss of territories under their control.

Secondly, they should convey the message to neighboring countries, ¬particularly China and Thailand, and regional groupings such as the Association of Southeast Asian Nations¬, that the 2010 election, which will be held under the military’s constitution, will in no way contribute to stability or a smooth political transition to democracy and ethnic autonomy.

Genuine national reconciliation and nation-building must precede the restructuring of the state. The neighboring countries and the regional group should, therefore, be reminded that the situation of “contained Balkanization” in Burma could easily lead to a resumption of localized arm conflicts between certain ethnic ceasefire groups and the Burmese army unless the latter negotiates an acceptable political resolution with fourteen major ceasefire groups whose strength reaches over 40,000 armed troops. Such a situation would particularly alarm China, since the most volatile areas are around the Sino-Burmese border, where formidable Wa and Kachin ethnic groups are based.

The aforementioned resistance and warnings should be accompanied by two political demands: a review of the constitution, and the release of political prisoners, including Shan ceasefire leader Hso Ten and Shan MP-elect Khun Htun Oo. These demands are largely in line with those of the mainstream opposition in central Burma and the international community.

However, the ceasefire groups must be strategic and coordinated in their action. Otherwise, they will face inter-group divisions¬ with some groups giving in and others resisting against disarmament ¬as well as intra-group splits ¬with one part of a group surrendering and another part resuming fighting.

Many ceasefire groups have, in fact, issued collective statements in the past to raise their political demands with the junta. When the military resumed the National Convention in 2004, collective demands were issued to the regime on two occasions ¬by eight groups the first time, and by 13 the second (with the KIO and the NMSP joining in both efforts). Their demands included the right to discuss and revise the undemocratic principles and procedures of the convention, the right of elected representatives from the 1990 election to participate in the convention, and the clear distribution of power to the states.

Similar collective efforts should now be used to achieve the two key political goals of a constitutional review and the release of political prisoners. A broad, well-coordinated effort must be strategically articulated not only to consolidate the domestic power bases of ethnic groups, but also to persuade neighboring countries to engage in and facilitate an acceptable political resolution in Burma.

If the ceasefire groups fail to stand together and be strategic at this critical historical juncture, they will lose their ground and eventually succumb to the junta’s “divide and conquer” tactics.

In the long run, ethnic minorities will be the ultimate losers under the military’s constitution. Burma will remain a highly centralized state in the post-2010 era. The undemocratic power of the president and the brooding presence of the military at every level of government in the ethnic states will not produce anything approaching the level of autonomy desired by ethnic minorities.

While military-owned businesses, junta cronies, foreign investors and traders, and ethnic drug lords and elites plunder the natural resources of the ethnic states, local ethnic populations will continue to be denied economic opportunities. This situation is already common in many areas. For example, logging companies from China bring their own cutters, drivers and laborers to work their concession in the Wa ethnic area, leaving locals impoverished and susceptible to social ills such as drug abuse, prostitution and diseases.

In the post-2010 era, ethnic states will also see their environment further destroyed by greedy businesses and bad governance. The preservation of ethnic identity will be at serious risk as states or self-administered communities will have almost no authority over the issues of language or cultural and religious rights.

Moreover, since a military chief will independently administer military affairs in the post-2010 era, including the recruitment of troops and the deployment of military forces, the issues of child soldiers, forced relocations, forced labor, landmines, internally displaced persons, the flow of refugees to neighboring countries, and rape and other rights violations – all of which are associated with the military’s unchecked interests and behavior¬ – will remain unresolved, especially in ethnic minority areas.

Relentless repression and the darkest side of economic globalization will continue to cause lives in the ethnic states to be, as Hobbes described, “solitary, poor, nasty, brutish, and short.”

It is now up to the leaders of ceasefire groups to decide whether they will betray the 60-year long struggle for their ethnic people or stand together with an effective strategy to fight for equal ethnic rights. The rest will be history.

Min Zin is a Burmese journalist in exile and a teaching fellow at the University of California, Berkeley, School of Journalism.

လန္ဒန္ေရာက္မ်ဳိးဆက္သစ္မြန္အမ်ဳိးသားအဖြဲ.မွဦးစီးက်င္းပမည့္(၆၂)ၾကိမ္ေျမာက္မြန္အမ်ဳိးသားေန.ဖိတ္ၾကားလႊာ

တုိင္းရင္းသားအသံ

လန္ဒန္ေရာက္မ်ဳိးဆက္သစ္မြန္အမ်ဳိးသားအဖြဲ.မွဦးစီးက်င္းပမည့္(၆၂)ၾကိမ္ေျမာက္မြန္အမ်ဳိးသားေန.ဖိတ္ၾကားလႊာ

အခ်က္အလက္မ်ားပုိသိပါကဒီဝက္ဘ္ဆုိက္ကုိသြားလည္ပါ၊ http://www.gmsuk.org/

၄၈ၾကိမ္ေျမာက္ကခ်င္ေတာ္လွန္ေရးေန.ကုိဖိတ္ေခၚပါသည္၊

တုိင္းရင္းသားအသံ
၄၈ၾကိမ္ေျမာက္ကခ်င္ေတာ္လွန္ေရးေန.ကုိဖိတ္ေခၚပါသည္၊

သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ဝင္းစိန္ေတာရဆရာေတာ္အား ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း တည္ရွိရာေနရာလာေရာက္ေမး

တုိင္းရင္းသားအသံ
သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ဝင္းစိန္ေတာရဆရာေတာ္အား ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း တည္ရွိရာေနရာလာေရာက္ေမး
Wed 21 Jan 2009, လြတ္လပ္ေသာမြန္သတင္းေအဂ်င္စီ
ျမန္မာစစ္အစိုးရ သာသနာေရးဝန္ႀကီးမွ အဆင့္ျမင့္အရာရွိမ်ားက ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း တည္ရွိရာေနရာကို သိရွိလိုသည့္အတြက္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ေပၚက စီးပြားေရးသမားတစ္ဦးကို ေစလႊတ္ၿပီး ဝင္းစိန္ေတာရမြန္ဆရာေတာ္ကို သြားေရာက္ေမးျမန္းခိုင္းသည္။


အကယ္၍ သူတို႔သိခ်င္သည့္ ေခါင္းေလာင္းတည္ရွိမည့္ေနရာကို မြန္ဆရာေတာ္ အဂၢမဟာ သဒၶမၼေဇာတိကဓဇ ဘဒၵႏၲေကသရက ေျပာျပေပးႏိုင္လၽႇင္ လက္ရွိဆရာေတာ္ တည္ထား ကိုးကြယ္ေနသည့္ ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ေလ်ာင္းေတာ္မူဘုရားႀကီးကို အၿပီးသတ္ ေဆာက္လုပ္ေပးသြားမည္ဟု သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနက ဆိုသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ဘုရားအေနျဖင့္ ၄င္းတို႔သိခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ ပတ္ သက္ၿပီး တစ္စံုတစ္ရာ ေျပာျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ ေလ်ာင္းေတာ္မူဘုရားႀကီးကိုလည္း ဆရာေတာ္ ရဲ႕အစြမ္းအစျဖင့္ တည္ေဆာက္သြားမည္ျဖစ္သည္။

မြန္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၏အဆိုအရ ယခုကဲ့သို႕ သာသနာေရးဝန္ႀကီးမွ ၄င္းဓမၼ ေစတီေခါင္းေလာင္းအေၾကာင္းေမးျမန္းရျခင္းမွာ အေရွ႕ေတာင္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သူရစစ္ေမာင္ႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား ရဟတ္ယာဥ္အက္စီးဒန္းျဖစ္ပြား ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သူရစစ္ေမာင္၏ ႐ုပ္အေလာင္းကို ရွာေဖြမေတြ႕သည့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဝင္းစိန္ေတာရဆရာေတာ္မွ ၄င္း႐ုပ္အေလာင္းတည္ေနရာကို လမ္းၫြန္းခဲ့သည္။

“အစိုးရတာဝန္ရွိသူေတြကေန ေက်ာက္တလံုးဆရာေတာ္ကို ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း အ ေၾကာင္း လာေမးတာဟာ မြန္အမ်ဳိးသားေန႔အတြက္ ပို႕(စ္)တာ (ဆိုင္းဘုတ္) နဲ႔ ဆက္စပ္ ေနလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ပို႕(စ္)တာအတြက္ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းကိုပဲ ထည့္မယ္ဆိုတာ အားလံုးက သိေနၿပီးသားပဲ။ တခ်ဳိ႕ေနရာမွာဆိုရင္ ဆိုင္းဘုတ္ေတာင္တင္ထားၿပီးၿပီ” ဟု ၄င္းမြန္ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦးက ေျပာျပသည္။

(၆၂) ႀကိမ္ေျမာက္ မြန္အမ်ဳိးသားေန႔အတြက္ ပို႕(စ္)တာ (ဆိုင္းဘုတ္) ကို ဓမၼေစတီေခါင္း ေလာင္းျဖင့္ ပံုေဖာ္ထားသည္။ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း႐ုပ္ပံုျဖင့္ လက္ကမ္းစာေစာင္ႏွင့္ အကႌ်မ်ားထုတ္ရန္လည္း စီစဥ္ထားသည္။

ဝင္းစိန္ေတာရဆရာေတာ္ႏွင့္ နီးစပ္သူတစ္ဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ “ဆရာေတာ္ဘုရားကို လာေရာက္ေမးတာ ခဏခဏေတြ႔ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တာဝန္ရွိသူေတြက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က သူတို႔လူေတြျဖစ္တဲ့ ဒီေမာ္လျမဳိင္ၿမိဳ႕က စီိးပြားေရး သမား ဦးေက်ာ္ဝင္းကို ေစလႊတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လာေမးဖို႔ခိုင္းတဲ့သူကိုေတာ့ မသိဘူး၊ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ အစိုးရဌာနက တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးျဖစ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္’’ ဟု ေျပာသည္။

ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းသည္ ေရႊတိဂုံေစတီသို႕ လႉဒါန္းသည့္ေခါင္းေလာင္းႀကီးမ်ားအနက္ ပထမဆုံးေခါင္းေလာင္းျဖစ္ၿပီး ေစာက္ ၁၂ ေတာင္၊ ေၾကးပိႆာခ်ိန္ တစ္သိန္းရွစ္ေသာင္း တန္ခ်ိန္အရဆိုလၽွင္ (၂၉၀) တန္ရွိသည္ဟု ႏိုင္ခင္ေမာင္ေလးေရးသားသည့္ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနသည့္ မြန္တို႕၏ၿမဳိ႕ျပႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ေခါင္းေလာင္းမွာ ၁၅ ရာစုက သြန္းလုပ္ခဲ့ေသာ ေခါင္းေလာင္းျဖစ္ၿပီး မြန္ဘာသာအားျဖင့္ ‘အပိႏၷေသာ္’ ဟု ဘြဲ႕အမည္ေပးထားသည္။

ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၆၀၈ တြင္ ေပၚတူဂီလူမ်ဳိး ဖိလစ္ဒိုဘရစ္တိုက ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းကို အေျမႇာက္သြန္းလုပ္ရန္ ေဖာင္ျဖင့္ သန္လ်င္သို႕ သယ္ေဆာင္စဥ္ ေဒါပုံျမစ္အကူးတြင္ ေဖာင္ နစ္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီး ေရထဲနစ္ျမဳပ္သြားသည္မွာ ယေန႕ထက္တိုင္ျဖစ္ပါသည္ဟု ႏိုင္ခင္ေမာင္ေလးေရးသားေသာ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနသည့္ မြန္တို႕၏ၿမဳိ႕ျပႏိုင္ငံမ်ားစာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

အဓမၼကို ဓမၼႏွင့္ တိုက္ထုတ္ရန္ သံဃာ့သပိတ္ေကာ္မီတီ အဖြဲ႕က စစ္ေတြတြင္ စာမ်ားျဖန္႕

တုိင္းရင္းသားအသံ

အဓမၼကို ဓမၼႏွင့္ တိုက္ထုတ္ရန္ သံဃာ့သပိတ္ေကာ္မီတီ အဖြဲ႕က စစ္ေတြတြင္ စာမ်ားျဖန္႕ 1/21/2009 ရခိုင္ျပည္နယ္္ ျမိဳ႕ေတာ္ စစ္ေတြတြင္ သံဃာ့သပိတ္ေကာ္မီတီ (စစ္ေတြ)မွ စစ္ေတြျမိဳ႕ရွိ ဆရာေတာ္ၾကီမ်ားအား အဓမၼကို ဓမၼႏွင့္တိုက္ထုတ္ၾကရန္ေဆာ္ၾသထားေသာ စာမ်ားကို ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ျဖန္႕ေ၀ေနေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။

လူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕ တခုမွ အဖြဲ႕၀င္ တဦး ျဖစ္သူ ဦးေစာလွေက်ာ္မွ “အဓိကေတာ့ နအဖကို အခြင့္အေရး အတြက္ ေပါင္းသင္းေနတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြကို ရည္ရြယ္ျပီး ထုတ္တယ္လို႕ သိရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီး တခ်ိဳ႕ဟာ အခြင့္အေရး ရေနတဲ့အတြက္ တိုင္းသူ ျပည္သားေတြ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြကို မၾကည့္ဘဲ နအဖအာဏာပိုင္ေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္းေနတာေတြ ရွိေနေတာ့ ခုလို စာထုတ္ျပီး ရဟန္းေတာ္ေတြက ေလွ်ာက္ထားတာ ျဖစ္တယ္လို႕ သိရပါတယ္။” ဟု ေျပာသည္။

ဆရာေတာ္တခ်ိဳ႕မွာ ထိုသို႕ နအဖ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္းေနသျဖင့္ ဆန္ဆီဆား အပါအ၀င္ သစ္၊ ဘိလပ္ေျမ၊ သြပ္၊ သကၤန္းစသည့္ အခြင့္အေရးမ်ား ရေနသည္ဟု သိရသည္။ တခ်ိဳ႕ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆိုလွ်င္ စစ္အစိုးရ ဆပ္ကပ္သည့္ ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူးမ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္ဟု သိရသည္။

စစ္ေတြမွ ဦးဇင္းတပါးမွလည္း “ခုလို နအဖဆီက အခြင့့္အေရးကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ဦးဇင္းတို႕ ဆႏၵျပေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေထာက္လွမ္းေရးက ၾကိဳတင္ သတင္းရထားတဲ့အတြက္ ဘာမွ စစ္ေတြမွာ လုပ္လို႕ မရဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သံဃာ့သပိ္တ္ေကာ္မီတီက သံဃာေတာ္ေတြ ရဲရင့္ဖို႕ လိုတယ္ဆိုျပီး စာထုတ္ရတာ ျဖစ္တယ္လို႕ ဦးဇင္း ယူဆပါတယ္။” ဟု ေျပာသည္။

စစ္ေတြ သံဃာ့ သပိတ္ေကာ္မီတီမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ေက်ညာခ်က္တြက္ နအဖ စစ္အစိုးရ၏ လက္ေအာက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ည္ိဳးႏြမ္းေနျပီး ျပည္သူမ်ားမွာလည္း ဖိႏွိပ္ခံေနရေၾကာင္း၊ သို႕အတြက္ သာသနာႏွင့္ ျပည္သူကို ၾကည့္သင့္ေၾကာင္း၊ နအဖမွ ေပးေသာ လာဒ္လာဘ အေပၚ သာယာေနၾကလွ်င္ ယေန႕သာသနာမွာ အေပါစား နအဖ သာသနာသာ ျဖစ္သြားမည္ ျဖစ္ျပီး ဗုဒၶသာသနံ စီရံတိဌတု အစား နအဖသာသနံ စီရံတိဌတု အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ သံုးရန္သာရွိပါေၾကာင္း၊ သုိ႕အတြက္ အဓမၼ၀ါဒီမ်ားကို ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းျပီး ဓမၼႏွင့္ တိုက္ထုတ္ရန္ လိုေၾကာင္း ေရးသားထားသည္။

အဆိုပါ ေက်ညာခ်က္ကို စစ္ေတြျမိဳ႕ရွိ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ျဖန္႕ေ၀ေနျပီး တျခား စစ္အစုိးရ ဆန္႕က်င္ေရး စာမ်ားကိုလည္း ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ ဆိုသလို စစ္ေတြတြင္ ျဖန္႕ေ၀ေနၾကသည္ဟု သိရသည္။

သံဃာ့သပိ္တ္ေကာ္မီတီ (စစ္ေတြ)မွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ အဖြဲ႕ ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

ကရင္အမ်ဳိးသားတုိ.၏ေတာ္လွန္ေရးသက္တမ္းႏွစ္(၆၀)ျပည့္ျပီ၊

တုိင္းရင္းသားအသံ
ကရင္အမ်ဳိးသားတုိ.၏ေတာ္လွန္ေရးသက္တမ္းႏွစ္(၆၀)ျပည့္ျပီ၊

မဟာလူမ်ဳိးဝါဒီကုိင္ဆြဲထားေသာေရွ.ဗမာေခါင္းေဆာင္မ်ားကတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားကုိအင္းအားသုံးျပီးေခ်မွဳန္းခဲ့သည္၊ ဖိေလေပၚေလ၊ထုေလမာေလဆုိသည့္စကားအတုိင္တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏စိတ္ဓါတ္၊ဇြဲသတၱိ၊တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးကုိခ်စ္ျမတ္ ႏုိးသည့္စိတ္ဓါတ္ကယခုအခ်ိန္အထိဆက္လက္ရွင္သန္းေနဆဲျဖစ္ျပီးေသြးမ်ားလည္နီးနီးရဲေတာက္လ်က္ပါ၊ အုိင္စတုိင္းေျပာ တဲ့စကားရွိပါသည္၊ The real peace cannot be achieved by force. It is can only achieved by understanding. ျငိမ္ ခ်မ္းေရးအစစ္အမွန္ဟာ အင္းအားသုံးျပီးမရရွိႏုိင္၊ နာလည္မွဳနဲ.သာရရွိႏုိင္သည္၊

ထုိ.ေၾကာင့္၊လူလိမ္တခ်ဳိ.ဦးေဆာင္ေသာမဆလပါတီ၊အာဏာရူးေမာင္ေနဝင္ဦးေဆာင္ေသာေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၊မဆလႏွင့္ ေမာင္ေနဝင္တုိ.အုပ္စုမွဆင္းသက္ေပါက္ဖြားလာေသာအာဏာသိမ္းျပည္ဖ်က္နဝတႏွင့္၎တုိ.၏မ်ဳိးဆက္မ်ားႏွင့္မိစၦာဒိဌိမ်ဳိး ေတာ္မ်ားမွေပါက္ဖြားလာေသာနအဖတုိ.အေနနဲ.က်ဳးပင္ခုတ္က်ဴးငုတ္မက်န္မ်ဳိးတုံသတ္ျဖတ္မွဳဝါဒကုိခ်က္ခ်င္းအဆုံးသတ္ျပီး တုိင္းျပည္ကုိကမၻာနဲ.ရင္ေပါင္တန္ႏုိင္ေအာင္လုပ္ၾကပါ၊တုိင္းရင္းသားေတြအေနနဲ. ယခုလက္ရွိျမန္မာစစ္အစုိးရကုိလုံးဝမယုံနဲ. ကုိယ့္လက္နက္ကုိယ့္လက္ထဲမွာထားၾကပါ၊ဒုိ.လူထုဆႏၵႏွင့္တုိင္းရင္းသားမ်ား၏အခြင့္အေရးနဲ.မကုိက္ညီေသာေရြေကာက္ပြဲ ကုိလုံးဝတုိက္ဖ်က္ရမည္၊စစ္မွန္ေသာျပည္ေထာင္စုမေပၚေပါက္မခ်င္းလက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးရွိရမည္၊လုပ္ရမည္၊ဆက္ တုိက္ရမည္၊

ဒုိ.တေတြ တရားမွ်တမွဳရွိေသာစစ္ပြဲကုိတုိက္ေနၾကတာ၊ဒါဟာမတရားတဲ့စစ္ပြဲကုိေအာင္ႏုိင္ဖုိ.အေျခခံသေဘာတရားျဖစ္သည္ ႈIt is better to die on our feet then to live on our knees ဆုိတဲ့စကားအတုိင္း ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚကုိယ့္ရပ္တည္ျပီး ေသဆုံးတာဟာ ဒူေထာက္ျပီးအသက္ရွင္ေနရျခင္းထက္ေကာင္း၏၊ကြ်န္ဘဝျဖင့္အသက္ရွင္ေနျခင္းထက္သခင္ဘဝျဖင့္ေသ ဆုံးျခင္းသည္ပုိေကာင္း၏၊လူသတ္သမားကုိဘုရားအေလာင္ဟုဂုဏ္ျပဳေသာမဟာဝါဒီသမားမွန္သမွ်တုိက္ဖ်က္ၾက၊
ကရင္ေတာ္လွန္ေရးအဓြန္.ရွည္ပါေစ၊ကရင္ေတာ္လွန္ေရး၊ေအာင္ျမင္ပါေစ၊

OFFICE OF THE SUPREME HEADQUARTERS

KAREN NATIONAL UNION

KAWTHOOLEI

Address of KNU President Tamlabaw on 60^th Anniversary of Karen Revolution

Dear Karen nationals and KNLA officers and men,

• On this day of January 31, 2009, which is the 60^th anniversary of the Karen people’s war of resistance, I would like to wish all of you to be full of health and cheers. First, I would like to say in honor of you - the KNLA officers, NCOs, the rankers and all the Karen people - that I am proud of your faithful participation in the grand struggle of the revolution. Further, I would like to say that I am proud of and place on record the sacrifices of lives, blood and limbs you have made.
• Though the Karen people had lived, from time immemorial, in peace and freedom with the other indigenous nationalities in Burma, they have lost their freedom and rights under the oppression of the chauvinists. For the Karen people to regain their basic rights, the Karen patriotic leaders led a demonstration of the Karen people in towns and cities all over the country, on February 11, 1948. The demonstrators held placards bearing 4 demands, which were - (1) Give Karen country at once; (2) Show at once equality between the Karen and the Burman; (3) We do not want civil war; (4) We do not want racial strife. The AFPFL Party in power not only ignored totally the demands of the Karen people but started military attacks against the Karen civilians and KNU headquarters, in an attempt to wipe out totally the Karen people’s movement by force, and thus, the Karen people had to take up arms in self-defense and start armed resistance.
• Though the revolution has been in existence for 60 years, we still have not reached our goal. Since the Karen question is a political one, the farsighted Karen leaders have held dialogue with successive regimes in power on several occasions, but the other side simply insisted on the Karen to capitulate and enter the legal fold. For that reason, there has been no peace and reconciliation. On the other hand, as the regimes in power continue to destroy the Karen people’s hearths and homes and their lands in addition to committing inhuman acts including the crimes of rape of women, we still have to continue our struggle in the battle field. We must continue our resistance war so long as there is armed conflict, so long as there is no negotiation and political settlement, in practice and in agreement with aspirations of the Karen people.
• We, the Karen people and members of the KNU, have seen firsthand the heinous attacks by the enemy to destroy the Karen revolution in the past 60 years. The Karen revolution can proudly stand up to this day in spite of such attacks because of the Karen people’s invincible courage, correct patriotic spirit and unshakable belief in the 4 principles of Saw Ba U Gyi.
• Holding a rigged referendum in 2008 to deceitfully obtain approval vote for its fraudulent State Constitution, harassing the international donors who came to help victims of Cyclone Nargis and fervently preparing to hold a general election in 2010, are indications that the SPDC military regime is attempting to continue to remain in power, with some semblance of legality. We, the KNU, will always condemn such acts.
• In conclusion, I would like to say that the military regime in power, to divide us, will try to sow dissension among the Karen people and the KNU by various deceitful means, in this year as well. For that reason, I would like to urge all to be vigilant, to oppose the entire enemy’s attempt to divide us, to fight for freedom from repressive rule of the chauvinists in power and to struggle, on all sides, together with fellow oppressed nationalities and democratic forces, until the system of military dictatorship is terminated.

The Just Karen Revolution Shall Triumph Definitely!

The Evil Military Clique Shall Fall!

ေမာင္သန္းေရႊတုိ.အတြက္ ဗြီဒီအုိလက္ေဆာင္၊ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာကုိေခ်ာေခ်ာေမာေမာဘယ္လုိလႊဲေျပာင္ေပးရမလဲ?

တုိင္းရင္းသားအသံ

ေမာင္သန္းေရႊတုိ.အတြက္ ဗြီဒီအုိလက္ေဆာင္၊ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာကုိေခ်ာေခ်ာေမာေမာဘယ္လုိလႊဲေျပာင္ေပးရမလဲ?

စစ္မွန္ေသာျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး

တုိင္းရင္းသားအသံ
စစ္မွန္ေသာျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး

ႏုိင္ဟံသာ၊ ဇန္နဝါရီ ၁၉ ၊ ၂၀၀၉။

ျပည္ေထာင္စုအတြင္းတုိင္းရင္းသားမ်ား၏အဆင့္ေနရာႏွင့္ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကုိဦးတည္ေသာ
ေဆာင္းပါးမ်ားကုိ အခန္းအလုိက္ေဖၚျပသြားပါမည္၊(အယ္ဒီတာ)

ယခုစာေရးသူ၏ၿဖတ္သန္းခဲ့မႈႏွင့္ ဆႏၵသေဘာထား

က်ေနာ္သည္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္တြင္ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေၿမသုိ ့ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီး မ်ဳိးခ်စ္ေတာ္လွန္ေရးသမားတစ္ဦးအေန ၿဖင္႕ မြန္ၿပည္သစ္ပါတ႘တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ႕ဲပါသည္။ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ညီညြတ္ေရး ႏွင့္ လြတ္ေၿမာက္ေရးတပ္ေပါင္းစု(တညလ)၏အသံလႊင့္ဌာနတြင္ မြန္ဘာသာျဖင့္ အသံလႊင့္ျခင္းကုိ တာဝန္ယူခဲ့ သည္။ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္တြင္ ဥကၠဌႏုိင္ေ႐ႊက်င္၏ ေနာက္ကုိလိုက္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ မဟာမိတ္အဖဲြ႕အစည္းမ်ား၏ေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံဆက္ဆံခဲ့ရသည္။ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္တြင္(KNU)ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္မာနယ္ပေလာစခန္းတြင္ က်င္းပေသာအဖဲြ႕(၁၃) ဖဲြ႕ တက္ေရာက္သည့္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ ပဲြသို႕တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္လယ္မွ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္လယ္အထိ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီတပ္ေပါင္းစု(မဒတ NDF)တြင္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး အျဖစ္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ တာဝန္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ ခုေႏွာင္းပုိင္းတြင္စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္ဒီမုိကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (မဒမခ) ေခၚ(DAB)တြင္ တဲြဖက္အတြင္းေရးမႉး အျဖစ္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တာဝန္ယူခဲ့သည္ၿပီး ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ လယ္မွ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္အလယ္အထိ(မဒမခ)တပ္ေပါင္းစုတြင္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့သည္။ မာနယ္ပေလာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိေသာစည္းေဝးပဲြႏွင့္ မယ္သေရာထာသေဘာတူညီခ်က္ ခ်ဳပ္ဆုိေသာႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပဲြတို႕ တြင္ပါဝင္ခဲ့သည္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၏ ကုိယ္စားလွယ္တဦးအေနျဖင့္မဟာမိတ္ေရးရာႏွင့္ တပ္ေပါင္းစု ေရးရာ လုပ္ငန္း မ်ားတြင္ မၾကာခဏ တာဝန္ယူခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္တိုင္းရင္းသားအဖဲြ႕အစည္းေပါင္းစုံမွ ေခါင္းေဆာင္ ကုုိယ္စားလွယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ သိကၽြမ္းရင္းႏွီးခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတို႕ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးရာကိစၥရပ္မ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ အျမင္ဖလွယ္ခဲ့ရာမွ ကၽြႏု္ပ္တို႕ႏုိင္ငံ၏အေျခခံႏုိင္ငံေရးျပႆနာသည္ တိုင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရး ပ်က္ျပားေန ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း သိျမင္နားလည္ခဲ့သည္။

တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းထားေသာ ႏုိင္ငံတစ္ခုတြင္ တိုင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကုိ မတည္ ေဆာက္ႏုိင္သမ်ွၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ဖံြ႕ၿဖဳိးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္၍ရမည္မဟုတ္သည္မွာ အထူးေျပာဖြယ္ရာ လိုမည္မထင္ပါ၊ ၄င္းကုိ ခံစားနားလည္သျဖင့္ (မဒမခ) ေခၚ (DAB) တပ္ေပါင္းစုျဖစ္ေပၚလာၿပီးေနာက္ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ လက္ခံႏုိင္ေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ(မူၾကမ္း)တစ္ခုေပၚေပါက္လာ ေရးကုိ အမ်ားႏွင့္အတူစတင္ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ ထုိကာလတြင္ ဥပေဒပညာ႐ွင္မ်ား အေတာ္အတန္ျပည့္စုံေနသျဖင့္ မူၾကမ္း ေရးဆြဲေရးေကာ္မတီ ဖြဲ႔စည္းျခင္း၊ အေျခခံသေဘာထားရ႐ွိရန္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲမ်ား က်င္းပျခင္းတုိ႔ကုိ လုပ္ေဆာင္ လာခဲ့သည္။

ထုိအခ်ိန္မွစၿပီး မိမိအေနႏွင့္ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးဆုိင္ရာ အေျခခံသေဘာထားဇစ္ျမစ္မ်ားကုိ ပုိမုိ ေလ့လာ႐ွာေဖြျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိသုိ႔႐ွာေဖြေလ့လာေနစဥ္ ေတာင္ႀကီးဦးထြန္းျမင့္ ေရးသားခဲ့ေသာ “႐ွမ္းျပည္ဘယ္လဲ” ဆုိသည့္စာအုပ္ကုိ ႐ွမ္းကုိယ္စားလွယ္တစ္ဦးထံမွ လက္ခံရ႐ိွဖတ္႐ွဳခဲ့ရသည္။ ထုိစာအုပ္သည္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ အေၾကာင္း ၁၉၄၇ ခု ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ၏ အားနည္းခ်က္ႏွင့္ ႐ွမ္းျပည္သူမ်ား၏ နစ္နာခ်က္မ်ား အေၾကာင္းတုိ႔ကုိ စုေပါင္းထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ ေတာင္ႀကီးဦးထြန္းျမင့္သည္ ၄င္းကုိယ္တုိင္ ပါဝင္ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ ေသာႏုိင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္ အတြင္းမွ ရ႐ွိခဲ့သည့္ခံစားခ်က္အျမင္ သေဘာထားမ်ားကုိ ပစၥဳပၸန္ႏွင့္ အနာဂတ္ျပည္သူမ်ား သိ႐ွိနားလည္ရန္ ေရးသား ခဲ့ပါသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အတြက္ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္ေသာ အသိပညာမ်ားကုိ လြယ္လြယ္ႏွင့္ ရ႐ွိေစခဲ့သည္။

ေတာ္လွန္ေရးတြင္ စာေပေရးသားၿပီး ဘဝတူရဲေဘာမ်ားႏွင့္ ျပည္သူမ်ားကုိ စည္း႐ုံးပညာေပးျခင္းသည္ အလြန္လုိ အပ္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ အေၾကာင္းအရာမ်ဳိးစုံကုိ ဝတၲဳ၊ ကဗ်ာ၊ ေဆာင္းပါး၊ အသြင္မ်ဳိးစုံ ကေလာင္နာမည္မ်ဳိးစုံျဖင့္ ေရးသားကာ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ဳိးစုံကုိ ေပးပုိ႔ခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ ခု ေနာက္ပုိင္းတြင္ တုိင္းရင္း သားစည္္းလုံးညီၫြတ္ေရးႏွင့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရးကုိ စတင္အေလးထားၿပီး ေရးသားျဖစ္ ခဲ့သည္။

ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တြင္ ၁၉၈၈ ခုကုိ ထူးျခားေသာ အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခုအျဖစ္ အားလုံးလုိလုိက ႐ွဳျမင္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ႐ွဳျမင္ၾကေသာ အျမင္သည္ တစ္မ်ဳိးတည္း၊ တစ္ထပ္တည္း မဟုတ္ပါ။ ၿမိဳ႔ႀကီးျပႀကီးမ်ားတြင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ေပၚထြန္းေရးကုိသာ အေလးထားေတာင္းဆုိၾကေသာ္လည္း နယ္စပ္ႏွင့္ ေတာနယ္မ်ားတြင္ ဒီမုိကေရ စီေရးႏွင့္ ဗမာလူမ်ဳိးစုႏွင့္ က်န္တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုမ်ားအၾကား ညီၫြတ္မွဳရ႐ွိေရးကုိ ေတာင္းဆုိၾကသည္။ ၄င္းကုိ လုပ္ငန္းစဥ္အားျဖင့္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုုိ က်င့္သုံးေသာ တန္းတူေရးႏွင့္ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္႐ွိသည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္သည္။

ဤလုပ္ငန္းစဥ္ကုိ အခ်ဳိ႔ေသာႏုိင္ငံေရးပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက လက္မခံလိုၾကပါ။ ၄င္းတုိ႔က ဒီမုိကေရစီစနစ္ေပၚထြန္း ေရးသည္သာ ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ၊ ျဖစ္သည္။ ဒီမုိကေရစီရ႐ွိၿပီးမွ ႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပုံကိစၥကို ေဖာ္ေဆာင္မည္။ ဖြဲ႔စည္းပုံကိစၥ၊ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးကိစၥကုိ တခ်ိန္တည္းတြင္ စဥ္းစားေဖာ္ေဆာင္ေနပါက ဒီမုိကေရစီရ႐ွိေရးကုိ ေႏွာင့္ေႏွးထိခုိက္ေစမည္ဟုု ျမင္္ၾကသည္။

သုိ႔ေသာ္ဗမာမဟုတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားကမူ မိမိတုိ႔အခြင့္ အေရးအတြက္ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အာမခံ ခ်က္မ႐ွိပဲ ဗမာတုိ႔ကုိမယုံၾကည္၊ မပူးေပါင္းလုိ။ ဤအသိခံစားခ်က္ကုိ ၁၉၄၈ မွ ၁၉၈၈ အထိ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀) ကာလ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားမွ ခိုင္ၿမဲလာေစခဲ႔သည္။ ၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ ဒီမုိကေရစီေရးႏွင့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ ေရးသည္ ဒဂၤါးတစ္ခု၏ ေခါင္းနဲ႕ပန္းပမာခြဲ၍မရပါ တၿပိဳင္တည္းေဖာ္ေဆာင္ရမည္္ဟု ျမင္သည္။ မတူညီေသာဘဝ မတူညီေသာ ပတ္ဝန္းက်င္မွ ႀကီးျပင္းလာသူမ်ားအၾကား ေက်ေက်နပ္နပ္ႏွင့္ ခုိင္ခုိင္ၿမဲၿမဲ လက္တြဲႏုိင္ရန္ ေဆြးေႏြး ၫွိႏႈိင္း ပညာေပးမႈသည္ မ်ားစြာလိုအပ္မည္ျဖစ္ေပသည္။

ထုိသုိ႔လုိအပ္ေနသည့္အေလ်ွာက္ ယခုေခတ္ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခုံတြင္ ဇာတ္ပုိ႔ဇာတ္ရံအျဖစ္ တစ္ခန္းတစ္က႑မွ ပါဝင္ခဲ့ ေသာ ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း မိမိ၏အသိ အျမင္ခံစားခ်က္မ်ားကုိ တခါတရံ ေဆာင္းပါးအသြင္ျဖင့္ ေရးသားျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိေရးသားခဲ့ေသာ စာမူေဟာင္းမ်ားထဲမွ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ႏုိင္ငံအတြက္ ၁၉၄၇ ခုမွ ယေန႔အထိ လုိအပ္ေနဆဲျဖစ္ေသာ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးႏွင့္ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရးကို ဦးတည္သည့္ေဆာင္းပါးမ်ားကို ျပန္လည္႐ွာေဖြေတြ႔႐ွိသမ်ွစုစည္းၿပီး မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားအား လက္ဆင့္ကမ္း အျမင္သေဘာထားမ်ား မ်ွေဝႏုိင္ရန္ စာအုပ္ငယ္အျဖစ္ ႐ုိက္ႏွိပ္ျဖန္႔ေဝေသာဆႏၵ႐ွိပါသည္။

ဤစာအုပ္ပါေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္အခ်က္အလက္တစ္ခ်ဳိ႕သည္ မွားယြင္းအားနည္းခ်က္ ႐ွိပါကစာေရး သူ၏တာဝန္သာျဖစ္ပါသည္။ ေထာက္ျပေပးႏုိင္ပါက အထူးေက်းဇူးတင္ပါမည္။ ဤစာအုပ္ငယ္သည္ တိိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီၫြတ္ေရးႏွင့္ စစ္မွန္ေသာျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး အတြက္ တစုံတရာအေထာက္အကူျဖစ္ပါက စာေရးသူအဖုိ႔ေက်နပ္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း။

ႏုိင္ဟံသာ
သကၠရာဇ္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤေဆာင္းပါးမ်ားသည္ စစ္မွန္ေသာျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး(ႏုိင္ဟံသာ)စာအုပ္မွ တုိက္႐ုိက္ကူး ယူေဖၚျပထားပါသည္။

ျပည္ေထာင္စုအတြင္း တုိင္းရင္းသားမ်ား၏အဆင့္ေနရာ
၁၉၄၈ ခုႏွစ္လြတ္လပ္ေရးရခ်ိန္မွာ ယေန႔တုိင္ ကၽြႏု္ပ္တုုိ႔ႏုိင္ငံကုိ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ ေခၚဆိုမွတ္ယူလက္ ခံထားခဲ့ၾကပါသည္။ ဤ ျပည္ေထာင္စု၏ ျပည္နယ္မ်ားကုိ ပထဝီအေျခခံျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းမဟုတ္၊ လူမ်ဳိးတုိ႔၏ စုစည္းေနထုိင္မွဳကုိ အေျချပဳၿပီး ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္နာမည္္မ်ားကုိလည္း ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ရခုိင္၊ ႐ွမ္း စသည္ျဖင့္ ဆုိင္ရာလူမ်ဳိးတုိ႔၏ နာမည္မ်ားကုို အတိအလင္းေဖာ္ျပထားသည္။ ဤသည္မွာ လူမ်ဳိးစုပါဝင္သည့္ျပည္ေထာင္စုတစ္ခု ျဖစ္္ေၾကာင္း သ႑န္အားျဖင့္ ေပၚလြင္ထင္႐ွားေစသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၎ကုိ မွတ္ေက်ာက္တင္စစ္ေဆးၾကည့္ပါက အေရၿခံဳ၊ ေ႐ႊမွဳံႀကဲ၊ “နာမည္ခံျပည္ေထာင္စု” ျဖစ္ေနေၾကာင္းကုိ ႏုိင္ငံေရးသမား မ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္တုိ႔က ေကာင္းစြာနားလည္ထားၾကသည္။ ဤ ျပည္ေထာင္စု၏ ၁၉၄၇ ခုဖြဲ႔စည္းပုံ သည္ ျပည္နယ္ျပည္မပုံစံျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားၿပီး ျပည္မက ျပည္နယ္မ်ားအေပၚ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည္။ ၁၉၄၇ ခု ဖြဲ႕စည္းပုံသည္ ျပည္နယ္မ်ား တုိင္းမ်ားျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းထားေသာ္လည္း တခုတည္းေသာ ဗဟုိအစုိးရက အာဏာကုိခ်ဳပ္ ကိုင္ထားသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ျပည္နယ္ဟူသည္မွာ နာမည္ခံဟန္ျပမ်ွသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “အတုအေယာင္ျပည္ေထာင္စု’’ ျဖစ္ေၾကာင္းထင္႐ွားသည္။

ျပည္ေထာင္စုအမည္ခံယူထားၿပီး အဘယ္ေၾကာင့္အတုအေယာင္ ျဖစ္ေနရပါသနည္း။ ေမးစရာ႐ွိပါလိမ့္မည္။ အေျဖမွာ အာဏာရေခါင္းမ်ား (အထူးသျဖင့္ ဗမာလူမ်ဳိးေခါင္းေဆာင္မ်ား)သည္ တိုုင္းရင္းသားအေရးကုိ အေလးမထားေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္အေလးမထာရသနည္း။ အဆင္္႕ေနရာမွန္ကို နားမလည္၍ ျဖစ္ႏုိင္သလို၊ လႊမ္းမိုးဝါး မ်ိဳလို၍ လည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ အဆင့္ေနရာမွန္ကုိဖုံးကြယ္ႏုိင္ရန္ ႀကီးက်ယ္ေသာ ႏုိင္ငံေရး အဘိဓမၼာစကားလုံးမ်ားျဖင့္ ဖုံးအုပ္ခဲ့ၾကသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၃၀/၄၀ ေက်ာ္ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒေခတ္ေကာင္းခဲ့စဥ္က “လူမ်ဳိးေရးျပႆနာသည္ လူတန္းစားျပႆနာ၏ လက္ေအာက္ခံျဖစ္သည္။ လူတန္းစားျပႆနာကုိ ေျဖ႐ွင္းၿပီးသည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးေရးျပႆနာသည္လည္း အလုိလုိေျပလည္သြားမည္” ဟုဆုိခဲ့ၾကသည္။ လူမ်ဳိးေရးျပႆနာကုိ တင္ျပလ်ွင္ အျမင္က်ဥ္းသည္ဟု ႏွိ္မ့္ခ်ေျပာဆုိတတ္ၾကသည္။

ဒီမုိကေရစီေခတ္ေရာက္ျပန္ေသာအခါ “လူမ်ဳိးေရးဆုိင္ရာအခြင့္ေရးသည္ လူအခြင့္အေရးေဘာင္ထဲတြင္႐ွိသည္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္သည္ လူ႔အခြင့္အေရး မွန္သမ်ွကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီရပါက လူမ်ဳိးေရး ဆုိင္ရာ အခြင့္အေရးမ်ားလည္း အလုိလုိရ႐ွိလိမ့္မည္” ဟုဆုိျပန္ပါသည္။ ဤသုိ႔ ကြန္ျမဴနစ္ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေရးဘိဓမၼာ ဆရာႀကီးမ်ား (အားလုံးကုိမဆုိလုိ) ၏ ဒႆနဆန္ေသာ ႏုိင္ငံေရးေဝါဟာရမ်ားျဖင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ အဆင့္ေနရာ မွန္ကုိ ဖုံးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ မည္သုိ႔ေသာ သေဘာထားမ်ဳိး႐ွိ႐ွိ၊ တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ တန္းတူေရးႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ေဘးဖယ္ထားခဲ့ၾကသျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီး အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ ေတာက္ေလာင္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ဗမာ မဟုတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏ အဆင့္ေနရာမွန္ကုိ အမ်ားသိေအာင္ မီးေမာင္းထုိးတင္ျပလုိ၍ ဤေဆာင္းပါး ကုိ ေရးသားတင္ျပရျခင္းျဖစ္သည္။

၁။ ေ႐ွးအတိတ္ကသမုိင္းေနာက္ခံ
မိမိတင္ျပလုိေသာ ဦးတည္ခ်က္အတြက္ လုိအပ္မည္ဟု ယူဆသည့္ အတိတ္သမုိင္းတစ္ခ်ဳိ႔ကုိ တင္ျပပါမည္။ သုိ႔ေသာ္ ဦးစားေပးထည့္တြက္ရမည့္ ပစၥဳပၸန္ႏွင့္ အနာဂတ္ အေရးအတြက္ သမုိင္းေနာက္ခံအခ်ဳိ႔ေၾကာင့္ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစလုိပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အထူးမလုိအပ္သည္မ်ားႏွင့္ အျငင္းပြားစရာမ်ားကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေရွာင္႐ွား၍ တင္ျပပါမည္။

ဤ ျပည္ေထာင္စုအဝန္းအဝုိင္းတြင္ ရပ္တည္ေနထုိင္ ၾကကုန္ေသာ ကခ်င္၊ ကယား၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခုိင္၊ ႐ွမ္း၊ ပအုိဝ္း၊ ပေလာင္၊ ဝ၊ လားဟူ၊ စသည့္ တုိင္းရင္းသားတုိ႕သည့္ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ႏွင့္ခ်ီ၍ ဤေျမတြင္ ေနထုိင္လာခဲ့ၾကသည္။ အားလုံးသည္ ဌာေနတုိင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဦးစြာေရာက္႐ွိေနရာရထားျခင္း၊ လူဦးေရမ်ားျခင္း၊ အင္အားႀကီး မားျခင္း၊ ဓေလ့ထုံးစံႏွင့္ အႀကိဳက္ကုိ လုိက္ၿပီး ေနရာေ႐ြးခ်ယ္ျခင္း၊ စသည္ျဖင့္ေနရာယူေနလာထုိင္ခဲ့ၾကရာမွ သူ႔ေဒသ ႏွင့္ သူသတ္သတ္မွတ္မွတ္ ျဖစ္႐ွိလာခဲ့သည္။ သူေဒသသူေန၊ သူ႔လူမ်ဳိးအေရးကုိ သူဖန္တီး၊ သူ႔မင္း၊ သူ႔ေစာ္ဘြား၊ သူ႔ေစာ္ကဲ၊ သူ႕ေစာ္ဖ်ာ၊ သူ႕ဒူးဝါး၊ သူ႕ေတာင္ပုိင္၊ သူ႔ေတာင္အုပ္တုိ႕ႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနထုိင္လာခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ခရစ္ႏွစ္ ေအဒီ ၉/၁၀ ရာစုထိျဖစ္သည္။

ဗမာတုိ႕သည္ ေအဒီ ၉ရာစုတြင္ ဤျပည္ေထာင္စုေဒသအတြင္းသုိ႔ စတင္ေရာက္႐ွိလာေၾကာင္း၊ ထုိမတုိင္မီက မြန္ႏွင့္ ပ်ဴတို႔သည္ ၿမိဳ႕ျပႏုိင္ငံမ်ားတည္ေထာင္ၿပီး စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမွဳတို႕ျဖင့္ ထင္ထင္႐ွား႐ွားတည္႐ွိေနၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဗမာတို႕အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ ပ်ဴႏုိင္ငံသည္ တ႐ုတ္တုိ႕၏တုိက္ခုိက္ဖ်က္စီးျခင္း ခံထားရသည့္ ကာလ ျဖစ္သျဖင့္ အားနည္းပ်က္စီးေနေၾကာင္း၊ ၎ေနရာတြင္ ဗမာတုိ႔ဝင္ေရာက္ေနရာရခဲ့ၿပီး တစတစႏွင့္ ၿမိဳ႕ျပႏုိင္ငံတည္ ေထာင္လာခဲ့ေၾကာင္း သမုိင္းစာအုပ္မ်ားတြင္ အမ်ားႏွင့္တူ က်ေနာ္ေလ့လာ သိ႐ွိရသည္။

ထုိကာလမွ (၁၁) ရာစုဦးပုိင္းအထိသည္ အလယ္ပုိင္းတြင္ ဗမာႏုိင္ငံ၊ အေနာက္ပုိင္းတြင္ ရခုိင္ႏုိင္ငံ၊ ေတာင္ပုိင္းတြင္၊ မြန္ႏုိင္ငံဟူ၍ ထင္ထင္႐ွား႐ွား ထီးၿပိဳင္နန္းၿပိဳင္မ်ားျဖင့္တည္႐ွိခဲ႔သည္။ အျခားလူမ်ဳိးတုိ႕သည္ တုိင္းႏုိင္ငံအျဖစ္ မထင္႐ွား ေသာ္လည္း မိမိတုိ႕နယ္ေျမတြင္ မိမိတုိ႕အႀကီးအကဲႏွင့္ မိမိတုိ႕အမ်ဳိးသား ကံၾကမၼာကုိ မိမိတုိ႕ဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။

(၁၁) ရာစုမွာ ပုဂံတြင္ မင္းလုပ္ေနေသာ ဗမာဘုရင္အေနာ္ရထာက စစ္အင္အားျဖင့္ ႏုိင္ငံကုိတုိးခ်ဲ႔ၿပီး၊ ပထမဗမာ အင္ပါရာႏုိင္ငံကုိ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ (၁၃) ရာစုအထိ တည္တံ့ခဲ့သည္။ (၁၆) ရာစုတြင္ ေတာင္ငူမွ ဗမာဘုရင္ ဘုရင္ေနာင္သည္ စစ္အင္အားျဖင့္ပင္ ဒုတိယဗမာအင္ပါရာႏုိင္ငံကုိ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ (၁၈) ရာစုအထိ တည္တံ့ခဲ့ သည္။ (၁၈) ရာစုတြင္ပင္ မုဆုိးဘုိရြာသား အေလာင္းဘုရား ဦးေအာင္ေဇယ်သည္ တတိယဗမာအင္ပါရာႏုိင္ငံကုိ တည္ေတထာင္ခဲ့သည္။ (၁၉)ရာစုအထိ တည္တံ့ခဲ့သည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ အဂၤလိပ္တုိ႔ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ရပ္ေဝး တုိင္းသားတို႔၏ကုိလုိနီကၽြန္ဘဝေအာက္ လူမ်ဳိးအားလုံး ေရာက္႐ွိခဲ့ၾကရသည္။

ဗမာဘုရင္မ်ားနယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္ သိမ္းယူထားခဲ့ေသာ ပထမ၊ ဒုတိယ၊ အင္ပါရာေခတ္ကာလမ်ားတြင္ စစ္႐ွဳံးေသာနယ္ ေျမမ်ားကုိ ဘ႑ာ၊ သမီးကညာႏွင့္ လုိအပ္သည့္အခါ စစ္သားမ်ားေပးပုိ႕ရေသာ လက္ေအာက္ခံ နယ္စားမ်ား အျဖစ္ ထား႐ွိေၾကာင္း ေလ့လာထား႐ွိရသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမွဳတုိ႕အေပၚ လႊမ္းမုိးခ်ယ္လွယ္ ဖ်က္ဆီးျခင္း မျပဳၾက ေပ။ အေလာင္းဘုရား (ေခၚ) ဦးေအာင္ေဇယ်၏ တတိယအင္ပါရာေခတ္တြင္ကား ေျမၾသဇာ၊ ရာသီဥတု၊ လမ္းပန္းဆက္ သြယ္ေရးႏွင့္ ဆက္သြယ္ရာ တံခါးေပါက္ျဖစ္ေသာ နယ္ေျမမ်ားကုိ ဗမာပုိင္နယ္ေျမအျဖစ္ ထာဝရရယူႏုိင္ရန္ စနစ္တက် စီစဥ္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤအခ်ိန္တြင္ သတ္ျဖတ္ေမာင္းထုတ္၊ ဝင္ေရာက္ေနရာယူ ဝါမ်ဳိးမွဳမ်ား ျပဳခဲ့သည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ေတာင္ပုိင္းသုိ႔ ဗမာမ်ားေရာက္႐ွိလႊမ္းမုိး ႏုိင္ခဲ့သည္။

ဤသမုိင္းေနာက္ခံျဖစ္စဥ္အေပၚ သုံးသပ္ၾကည့္ပါက ယေန႕ျပည္ေထာင္စု၏ ျပည္နယ္နယ္နမိတ္အတြင္း႐ွိ နယ္ေျမမ်ား သည္ မူလအစဥ္အဆက္အားျဖင့္္ဌာေနလူတုိင္းရင္းသားမ်ား ပုိင္ဆုိင္ေသာနယ္ေျမမ်ား ျဖစ္သည္။ ေ႐ြ႕လ်ားေျပာင္းလဲ မွဳအခ်ဳိ႕႐ွိခဲ့ေသာ္လည္း မိမိတုိ႕မူလဘုိးဘြားနယ္ေျမတြင္ဆက္လက္ရပ္တည္လ်ွက္႐ွိၾကသည္။ တုိင္းရင္းသားမ်ား အၾကားတြင္ဗမာသည္ အင္အားပုိႀကီးေသာ (စူပါပါဝါ) လူမ်ဳိးျဖစ္ၿပီး အခ်က္အျခာ နယ္ေျမမ်ားကုိ ရ႐ွိပုိင္ဆုိင္ထား ႏုိင္ငံၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ နယ္ေျမအားလုံးကုိ ဗမာတိုိ႔ကသာ ပုိင္ဆုိင္ခဲ့သည္၊ ဗမာတို႔၏ ဘုိးဘြားပုိင္ေျမျဖစ္သည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ဆက္လက္ပိိိုင္ဆုိင္သင့္သည္ဟု မွတ္ယူ၍ မရစေကာင္းပါ။

ႏုိင္ဟံသာ

ဘာေၾကာင့္ အာဏာမလႊဲေပးရသလဲ

တုိင္းရင္းသားအသံ
ဘာေၾကာင့္ အာဏာမလႊဲေပးရသလဲ

ဗုဒၶဟူးေန႕၊ 21 ဇန္န၀ါရီ 2009 ခိုင္လင္း(ေမဃ၀တီ)


၁၉၉၀ ျပည့္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို အႏိုင္ရပါတီအား အဘယ္ေၾကာင့္အာဏာမလြဲေပး ဘဲေနရ သနည္း။ စစ္အုပ္စုအေနျဖင့္ အာဏာကို ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ လိုျခင္းတစ္ခုတည္း ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ အာဏာလႊဲေျပာင္း မေပးႏိုင္ ျခင္းအေၾကာင္းအရာမ်ားစြာထဲက အဓိက ေက်ာရိုး တခု(သို႔မဟုတ္)အခ်က္တခုရွိသည္။ ယင္းအခ်က္သည္ နအဖ(န၀တ)စစ္အုပ္စုအတြက္ ေသေရးရွင္ ေရးတမွ်အေရးႀကီးသည္။ (ဤေနရာ၌ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို မဆိုလိုပါ။ တပ္မေတာ္ သားမ်ား အေနႏွင့္လည္း တပ္မေတာ္ႏွင့္ နအဖ(န၀တ)သည္ သီးျခားဆိုသည္ကို သေဘာေပါက္ရန္ အေရးႀကီးသည္။ စစ္တပ္ကို ခုတံုးလုပ္၍ လူတစုက သူတို႔ဆႏၵအတိုင္း လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္၍ တဖက္မွာ နအဖ(န၀တ)ႏွင့္ တေဘာတည္း ပံုစံမ်ိဳးလုပ္ေဆာင္ေနသည္ကို သတိခ်ပ္သင့္သည္။ စကားခ်ပ္)


နအဖ(န၀တ)သည္ အာဏာသိမ္းၿပီးကတည္းက ျပည္သူ႔အာဏာကို ျပည္သူ႔လက္ထဲ ျပန္အပ္၍ ၄င္းတို႔အေနျဖင့္ စစ္တန္း လ်ားကို ျပန္မည္ဟု ကတိေပးခဲ့ပါသည္။ အမွန္ကလည္း သူတို႔ျပန္မည္ဟုေျပာဆိုျခင္းသည္ သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ (တစည) ေသခ်ာေပါက္ႏိုင္မည္ဟု တြက္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ အကယ္၍ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲသည္(တစည) သာ ႏိုင္ခဲ့ပါက (တစည) အာဏာလႊဲ၍ စစ္တပ္သည္ စစ္တပ္လ်ားကို ျပန္မွာေသခ်ာသည္ ။ ဤကဲ့သို႔ေကာက္ခ်က္ခ် ရျခင္းသည္ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကာလ၏ အခင္းအက်င္းအရေကာက္ခ်က္ခ်ျခင္းျဖစ္သည္ ။ လက္ရွိအေျခအေနအရလည္း နအဖ(န၀တ) အေနျဖင့္ (တစည) ကို က်ားကန္ေပးေနသည္ကို သတင္း အခ်က္အလက္မ်ားအရ သိရသည္။ သို႔ေသာ္ နအဖ(န၀တ) ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာဘဲ အမ်ိဳးသားဒီမိုက ေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရခဲ့သည့္အခါ နအဖ(န၀တ)အေနျဖင့္ ေျဗာင္ေပးထား သည့္ ကတိကို ေျဗာင္ဖ်က္ခဲ့ရသည္ ။ ဘာေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို အာဏာမလႊဲ ေပးခ်င္ရသနည္း။ အာဏာအေပၚမွာသာယာ၍ သို႔မဟုတ္ အာဏာကို ဆက္လက္ ဆုပ္ကိုင္လိုျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ ယင္းတခုတည္းေၾကာင့္ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ ။ ယင္း၏ေနာက္ကြယ္ မွာ ဘာေတြရွိသနည္း။ လက္ကုန္ ႏိႈက္ၾကည့္ရန္လိုလာသည္။ အခ်ိဳ႕က ခ်ျပသည္ ။ မရဲတရဲ ။ က်ေနာ္လည္း မရဲတရဲ ၂၀၀၂ တုန္းက မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္မွာ ပါးပါးေလးခ်ျပဖူးသည္ ။ က်ေနာ္က ယင္းေဆာင္းပါး တြင္ “ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပကတိတည္ရွိေနေသာ ျပႆနာသည္ အမ်ိဳးသားေရး ျပႆနာျဖစ္သည္ ။ ယင္း အမ်ိဳးသားေရးျပႆနာအား ႏိုင္ငံေရးအရေျဖရွင္းမွသာလွ်င္ ေျပလည္သြားမည္ ျဖစ္၏ ။ (၁၉၉၀)ျပည့္ႏွစ္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲသည္ ျပည္သူ႔အာဏာအား ျပည္သူ႔ထံအပ္ႏွင္းရံုသက္သက္ မဟုတ္ဘဲ အမ်ိဳးသားေရးျပႆနာအား ႏိုင္ငံေရးအရ မေျဖရွင္း လိုေသာေၾကာင့္ ျပည္သူ႔အာဏာအား မအပ္ႏွင္းဘဲ ျငင္းဆန္ေနျခင္း ျဖစ္၏ ။ စစ္အုပ္စုသည္ အမ်ိဳးသားအသီးသီးတို႔၏ တန္းတူေရးႏွင့္ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေရးကိုမလိုလား သည္မွာသမိုင္းက သက္ေသျပလ်က္ရွိသည္။ အကယ္၍ အမ်ိဳးသားေရးျပႆနာအား မေျဖရွင္းဘဲ အာဏာပိုင္ဆိုင္ေရးတခုတည္း ဆိုလွ်င္ ေအာင္ႏိုင္ေရးပါတီျဖစ္ေသာ (NLD) လက္ထဲသို႔ အာဏာလႊဲေျပာင္းလိုက္မည္ျဖစ္၏။ ယခု (၁၉၉၀)ျပည့္ႏွစ္ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲ၏ အေျဖသည္ အာဏာရရွိေရးသက္သက္မဟုတ္သည္မွာ ထင္ရွားသည္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္သည္ အမ်ိဳးသားေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးအရအေျဖရွာမည္မွာ ေသခ်ာေသာေၾကာင့္ စစ္အုပ္စုအေနျဖင့္ျငင္းဆန္ ေနရျခင္းျဖစ္၏” ဟူ၍ အျခားအေၾကာင္းအရာေရးရင္း က်ေနာ္ေကာက္ခ်က္ ခ်ေရးျပခဲ့ဖူးသည္။ တခ်ိန္ခ်ိန္ယင္းအေၾကာင္း အရာေလးကို သီးသန္႔ေဆာင္းပါးတပုဒ္ေရး မည္ဟုစိတ္ကူးခဲ့ေသာ္လည္း ျပန္လည္အမွတ္မရသျဖင့္ က်ေနာ္မေရးျဖစ္ခဲ့ပါ။

တိုက္ဆိုင္စြာျဖင့္ နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာတဦး၏ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ျဖစ္မွ ယင္းအေၾကာင္း အရာကို ျပန္လည္သတိရ၍ ေရးျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာ၏ ေဆာင္းပါးအႏွစ္ခ်ဳပ္မွာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ တစ္ထစ္ေလွ်ာ့ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာေလသံအရ ေျပာရရင္ ပညာရွိေလးမ်ားကဆိုသည့္အေၾကာင္း ၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ တစ္ထစ္မက ေလွ်ာ့လာလိုက္သည္မွာ ေနာက္ဆံုးေလွ်ာ့စရာမရွိ၍ ဦးလြင္ပုဆိုးသာ က်န္ေတာ့သည့္အေၾကာင္းစသည္ အားျဖင့္ ေရးထားပါသည္ ။ က်ေနာ့္အေနႏွင့္ ဆရာအား တိုက္ခိုက္လို၍ ဤေဆာင္းပါးကို ေရးသည္မဟုတ္ပါ။ ပညာရွိေလး မ်ားဆိုသည့္ ဆရာ့စကားကိုလည္း က်ေနာ့္ကို ရည္ရြယ္သည္မဟုတ္ပါ။ မည္သူအား ရည္ရြယ္သည္ကိုက်ေနာ္သိသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းကိစၥ အဓိကမဟုတ္ ။ အဓိက ျဖစ္ေနသည့္အေၾကာင္းအရာကို သာဆုပ္ကိုင္၍ အထက္မွာက်ေနာ္ ေျပာခဲ့သည့္ အတိုင္း တိုက္ဆိုင္၍သာ ဥပမာအျဖစ္ျပရင္း ေရးသားရျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။ ဆရာညြန္းေသာ ပညာရွိေလးမ်ားထဲမွတေယာက္ ေျပာေသာ စကားသည္ န၀တ (နအဖ) မွ အာဏာမလႊဲေျပာင္းေပးေရး၏ အခ်က္အတခ်က္ျဖစ္သည္။ ယင္းအခ်က္သည္ က်ေနာ္အထက္မွာ တင္ျပခဲ့သည့္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္က ေရးခဲ့ဖူးသည့္ ေဆာင္းပါးေကာက္ႏုတ္ခ်က္ႏွင့္ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ တူေနသည္။ ယင္းအေၾကာင္းအရာကို ဆြဲဆန္႔၍ ယခုေဆာင္းပါးကို က်ေနာ္ေရးရျခင္းျဖစ္သည္။ (ဤေနရာ၌က်ေနာ္ညြန္း ဆိုေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ား၏ နာမည္အား မထည့္ေရးသည္ကို နားလည္ေပး ေစခ်င္သည္။ ၄င္းပုဂိၢဳလ္မ်ားအား နာမည္ မထည့္ ေရးေသာ္လည္း စာဖတ္ႏွံ႔စပ္သူမ်ားအေနျဖင့္ အေျဖရွိပါသည္။ စကားခ်ပ္။ )

ယင္းအခ်က္ကို အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ေလွ်ာ့ေပးလွ်င္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးျခင္းကို ရရမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းအခ်က္ကား အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ တိုင္းရင္းသားမ်ား အေပၚထားရွိသည့္သေဘာထားပင္ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနႏွင့္လည္း တိုင္းရင္းသားေရးရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယခုကဲ့သို႔ ခိုင္မာစြာရပ္တည္ေနရျခင္းသည္ လြတ္လပ္ ေရးႏွင့္ထပ္တူ ျဖစ္ပြားလာခဲ့ေသာ ျပည္တြင္းစစ္ကို အဆံုးသတ္ေစလို၍ျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရလွ်င္လြတ္လပ္ ေရး ႏွင့္ထပ္တူ အစိုင္အခဲအျဖစ္တည္ရွိေနေသာ အမ်ိဳးသားေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးအရေျဖရွင္းလို၍ ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၏ ရပ္တည္ခ်က္သည္ ပင္လံုအေပၚသစၥာေဖာက္မႈမ်ားကို ျပန္လည္ကုစားျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ဦး၀င္းတင္ လြတ္လာၿပီး ေနာက္ မီဒီယာ (RFA) ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးသည့္အခါ၌လည္း ဗမာအမ်ိဳးသား မ်ားႏွင့္ ထပ္တူ က်န္ အမ်ိဳးသားမ်ားသည္လည္း ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူအခြင့္အေရးရွိကို ရွိရမည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့ေသးသည္။ “ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရး” ဆိုသည့္စကား သည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွသည္ ယေန႔ကာလအထိ အာဏာသိမ္း စစ္ေခါင္းေဆာင္တစုအေနျဖင့္ နာနာက်င္က်င္ ခါးခါးသီးသီး အျပင္းအထန္ျငင္းဆန္ေနခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၏ ဟိုမွာဘက္ ပါလီမန္ေခတ္မွာလည္း ႏိုင္ငံေရး အရတန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္း ခြင့္ရွိခဲ့သည္မဟုတ္ပါ။ ၁၉၆၂ အလြန္ ကာလမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္၍ ေကာင္းေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ ပါလီမန္ေခတ္သည္ အႏူထဲက လူေခ်ာ။

ဒီမိုကေရစီအင္အားစုၾကားမွာလည္း အခ်ိဳ႕ပုဂိၢဳလ္မ်ားသည္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေနျဖင့္လည္း တစ္ထစ္ေလွ်ာ့တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခ်ျပသည္ကို နယ္စပ္မွေနစဥ္ က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ရဖူးသည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ တစ္ထစ္ေလွ်ာ့ တိုက္ပြဲ၀င္ျခင္းႏွင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကလည္း တစ္ထစ္ေလွ်ာ့ရန္ အႀကံေပးျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ တခုတည္ေဆာက္ေရးတခုကိုသာ ၾကည့္ျခင္းျဖစ္သည္။ ပါလီမန္ေခတ္သည္လည္း ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးအရတန္းတူေရးႏွင့္ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိခဲ့ပါသလား။ ျပည္တြင္းစစ္ေရာ မရွိဘဲေနခဲ့ဖူး ပါသလား။ ေခတ္အဆက္ဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားအေနျဖင့္ ပင္လံုကို ေက်ာခိုင္းသစၥာေဖာက္ခဲ့ျခင္း၏ ရလဒ္သည္တိုင္းျပည္ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ၿပီး ကုန္းေကာက္စရာမရွိေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ႂကြင္းက်န္ ရစ္ခဲ့ျခင္းသာ အဖတ္တင္သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစံု ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရးႏွင့္ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေရးစသျဖင့္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္ သို႔မဟုတ္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ သေဘာထားသည္ ယေန႔အခ်ိန္ထိ မေျပာင္းလဲေသးပါ။ ထို႔အတူ စစ္အုပ္စုသည္လည္း ၁၉၉၀ ျပည့္အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အသိအမွတ ျပဳမည္မဟုတ္ပါ။ အသိအမွတ္ျပဳသည့္တိုင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ တိုင္းရင္းသား မ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ ခ်က္တစ္ထစ္မေလွ်ာ့သမွ် အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အား အာဏာအပ္ႏွင္း မည္မဟုတ္ပါ။ ဆိုလွ်င္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ၁၉၉၀ေရြးေကာက္ပြဲ အသိ အမွတ္ျပဳေရးႏွင့္ အာဏာ ရရွိေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚထားရွိသည့္သေဘာထား သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံေရးရပ္ တည္ခ်က္ကို ေျပာင္းလဲပစ္မည္လား။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္သည္ အာဏာရယူေရး တခုတည္းသက္ သက္မဟုတ္ဘဲ အမ်ိဳးသားေရးျပႆနာမ်ားအား ႏိုင္ငံေရးအရေျဖရွင္းရန္ စိန္ေခၚမႈမ်ားျဖင့္ တိုး၀င္ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္ မ်ားတြင္လည္း ေအာင္ပန္းဆင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းေၾကာင့္ပင္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားႏွင့္လက္တြဲ၍ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ (CRPP) ကို ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

နအဖ (န၀တ) အေနျဖင့္လည္း အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚသေဘာထားအား ေျပာင္းလဲသင့္ေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြး ေကာင္းေဆြးေႏြးၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚရပ္တည္ခ်က္ကို မေျပာင္းလဲ ခဲ့သျဖင့္ စစ္အုပ္စုသည္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳး မ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးအရတန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္လံုး၀ မပါေသာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ုဳပ္ပံု အေျခခံခံ ဥေပဒကို တရပ္ၾကမ္း ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည့္နည္းျဖင့္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲက်င္းပကာ အားလံုး ေထာက္ ခံပါသည္ဟု လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ ။ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဟုဆိုေသာ္လည္း အမွန္စင္စစ္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးအရတန္းတူေရးႏွင့္ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ကို လံုး၀ပစ္ပယ္လို၍ လုပ္ေဆာင္လာ ျခင္းျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားသည္ ။ တပ္မေတာ္ေကာင္းစား ေရးမဟုတ္ ။ ေခါင္းေဆာင္ လူတစုေကာင္းစားေရးႏွင့္ တိုင္းရင္းသား မ်ားအား ႏွိပ္ကြက္ေရး။ ဆိုလွ်င္ တပ္မေတာ္တြင္းရွိ တိုင္းရင္း သားမ်ားအေနျဖင့္ ဘာလုပ္သင့္သနည္း။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အား အာဏာမလႊဲ ေပးျခင္းသည္ ၄င္းအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳမ်ား အေပၚထားရွိသည့္ႏိုင္ငံေရးသေဘာထား ကို မႀကိဳက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ကို မေမ့သင့္ေပ။

တုိင္းရင္းသူအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေရး ပုိမုိက်ယ္ျပန္႔စြာလုပ္ေဆာင္မည္

တုိင္းရင္းသားအသံ
တုိင္းရင္းသူအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေရး ပုိမုိက်ယ္ျပန္႔စြာလုပ္ေဆာင္မည္

ေဇာ္ႀကီး။
ဇႏၷ၀ါရီလ ၂၀ ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းရွိ တုိင္းရင္းသူအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးခ်ဳိး ေဖာက္္ခံရမႈ၊ အၾကမ္းဖက္ ခံရမႈမ်ားအား ကမၻာ့ကုလသမဂၢႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာမ်ား ပိုမိုသိရွိေအာင္ အဓိကထား ေဆာင္ရြက္မည္ဟု ပဥၥမ အႀကိမ္ေျမာက္ ညီလာအၿပီးတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ)က ထုတ္ျပန္သည္။

အသစ္ေရြးျခယ္တင္ေျမွာက္ခံရေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ)၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ေလြးေအးနန္းက "အဖဲြ႔ခ်ဳပ္အေနႏွင့္ တစ္ခုလံုး တစ္စံုလံုးအေနနဲ႔ လုပ္ေပး ႏုိင္တာက သတင္းအခ်က္ အလက္ေတြ အကုန္လံုး စုေဆာင္းၿပီးလုိ႔ရွိရင္ ႏုိင္ငံတကာကုိ ထုိးေဖာက္ၿပီး UN ကုိ ေရာက္ေအာင္ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကေနတဆင့္ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ အေနနဲ႔ သယ္ေဆာင္ေပးတဲ့ဟာမ်ဴိးေပါ့ေနာ္၊ ဒီစည္းရံုးလံႈ႕ေဆာ္ေရးေတြ လုပ္သြားတဲ့ဟာမ်ဳိး ေတြေပါ့ အဲတာ အဖဲြ႔၀င္ေတြနဲ႔ တဲြၿပီးေတာ့လုပ္မယ္။" ဟု ေျပာသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း နယ္ေျမေဒသေပါင္းစံုရွိွ အမ်ဳိးသမီးအဖဲြ႔မ်ားသည္ တုိင္းရင္းသူအမ်ဳိးသမီးမ်ားအား ကုိယ္စား ျပဳသည့္ အဖဲြ႔တစ္ဖဲြ႔ခ်င္းစီမွ မိမိသက္ဆုိင္ရာေဒသအလုိက္ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္္ရြက္မႈမ်ား ျဖစ္ပ်က္ခဲ့မႈမ်ားကုိ အခ်က္ အလက္ရွာေဖြစုေဆာင္းၿပီး တင္ျပမည္ဟု ၎က ေျပာသည္။

ျမန္မာစစ္အစုိးရမွ တုိင္းရင္းသူ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ျခင္း၊ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အၾကမ္း ဖက္ျခင္း၊ က်ား၊မ ခဲြျခားဆက္ဆံျခင္း၊ လူကုန္ကူးျခင္း စသည့္ အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ခံရမႈမ်ားကုိ တာ၀န္ယူ ေျဖရွင္းႏုိင္ျခင္း မရွိပဲ ဆက္လက္ က်ဴးလြန္လွ်က္ရွိသည္ဟု ေထာက္ျပေျပာဆိုထားသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီရရွိေရးအတြက္ တုိက္ပဲြ၀င္ရာ၌ အတိုက္အခံ အင္အားစုုၾကားတြင္ စည္းလံုးညီညြတ္မႈ လိုအပ္သည္ဟု ေလြးေအးနန္းက ေျပာသည္။

"ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြၾကားမွာေရာ ဒီအတုိက္အခံအင္အားစုေတြၾကားမွာေရာ စည္းလံုးညီညြတ္မႈ ကလုိအပ္တယ္ က်မတို႔ပန္းတုိင္ေရာက္ရွိဖုိ႔အတြက္ေကာ၊ ဆုိေတာ့ က်မတုိ႔ လုပ္္ေနတဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈ ကလည္း စည္းလံုးညီညြတ္မႈနဲ႔ ဒီမုိကေရစီရရွိဖုိ႔ အတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနတယ္ အဲဒီေတာ့ စည္းလံုး ညီညြတ္မွရမယ္၊ အဲဒီယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ က်မတုိ႔ေတြက ဒီစည္းလံုးညီညြတ္မႈကုိၿပိဳကဲြေစမဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကုိ အားေပးေထာက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမွာလဲမဟုတ္ဘူး။"

အမ်ဳိးသမီးမ်ားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) ပဥၥမအႀကိမ္ ညီလာခံကုိ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလ ၁၅ ရက္ေန႔မွ ၁၇ ရက္ ေန႔ထိ က်င္းပခဲ့ၿပီး၊ အမ်ဳိးသမီးအဖဲြ႔ (၁၂) ဖဲြ႔မွ အဖဲြ႔၀င္ စုစုေပါင္း (၅၅) ဦးတက္ေရာက္ေဆြးေႏြးကာ အတြင္းေရး မွဴးအဖဲြ႔၀င္ (၃) ဦးကုိ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ ခဲ့သည္။

အမ်ဳိးသမီးမ်ားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) ကုိ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ အိႏၵိယႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံ အေျခစုိက္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ အမ်ဳိးသမီးအဖဲြ႔ စုစုေပါင္း (၁၂) ဖဲြ႔ျဖင့္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၉)ရက္ေန႔ တြင္ ဖဲြ႔စည္းခဲ့သည္။

ကရင္ တို္က္ပြဲမ်ားအတြင္း ကခ်င္ျပည္အေျခစိုက္ စစ္သားမ်ား အက်အဆံုးမ်ား

တုိင္းရင္းသားအသံ
ကရင္ တို္က္ပြဲမ်ားအတြင္း ကခ်င္ျပည္အေျခစိုက္ စစ္သားမ်ား အက်အဆံုးမ်ား

ေဇာ္ႀကီး။(သတင္းႏွင့္မီဒီယာကြန္ကက္)
ဇႏၷ၀ါရီလ ၁၉ ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္။

ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း ျဖစ္ပြားေနေသာ ျမန္မာအစုိးရတပ္ဖြဲ႔ႏွင့္ ကရင္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ တို႕အၾကား တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္အေျခစိုက္ တပ္ရင္း၊ တပ္ဖြဲ႔မ်ားမွ ရဲေဘာ္မ်ား အက်အဆံုး မ်ားေသာ ေၾကာင့္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း တိုင္းမွဴးက ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း ၿမိဳ႕ရြာမ်ားရွိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္္းမ်ားတြင္္ အႏၱရာယ္ ကင္း ပရိတ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ခုိင္းေနသည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ ဇြန္္လကုန္ပုိင္းမွစ၍ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ျဖစ္ပြားေနသည့္ ကရင္ျပည္နယ္ ထုိးစစ္မ်ားတြင္ ေျမာက္ပိုင္း တိုင္း အေျခစိုက္ တပ္ရင္းမ်ားမွ စစ္သားမ်ား အက်အဆံုး မ်ားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုု မုိးေကာင္းၿမိဳ႕ ေဒသခံ တစ္ဦးက ယခုလုိ ေျပာသည္။

“အခု ၂၀၀၈ ခု ႏွစ္ကုန္ပုိင္းကစၿပီးေတာ့မွ အခုရက္အထိေပါ့ေလ ဒီစကခ (၃) ကေနၿပီး၊ စကခ(၃)က ဒီ မုိးေကာင္းတပ္တည္ကုိး၊ သူက ကရင္ျပည္နယ္မွာသြားတုိက္ေတာ့ အက် အဆံုးမ်ားလုိ႔ဆုိၿပီးေတာ့မွ ဒီ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕တုိင္းၿမိဳ႕တုိင္းမွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းေတြကုိ ပဌာန္းေတြ ရြတ္ခုိင္း တယ္၊ ပရိတ္္ေတြရြတ္ခုိင္းတယ္ အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ လုိ႔ေပါ့ေလ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အက်အဆံုး မမ်ားေအာင္လုိ႔ေပါ့။”

ကခ်င္ျပည္နယ္ရွိ ၿမိဳ႕အေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ စကခ(၃) လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းမ်ား၏ အေျခစုိက္ရာ ၿမိဳ႕မ်ား ျဖစ္ေသာ မုိးေကာင္း၊ နမၼတီး၊ ျမစ္ၾကီးနားၿမိဳ႕မ်ားရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမ်ားတြင္ အဓိကထား၍ ရြတ္ဆုိခုိင္း ေနသည္္ဟုလည္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။

ကခ်င္ျပည္နယ္၊ မုိးေကာင္းၿမိဳ႕သည္ ေျမာက္ပုိင္းတုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ လက္ေအာက္ခံ စစ္ဆင္ေရး ကြပ္ကဲမႈ ဌာနခ်ဳပ္ ရံုး စကခ(၃) အေျခစုိက္ရာ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။

KNLA အထူးတပ္ရင္းအမွတ္ (၁၀၃) ဌာနခ်ဳပ္ စခန္းကုန္းအား ျမန္မာစစ္အစိုးရ တပ္မ်ားက လြန္ခဲ့သည့္ တစ္ပါတ္ေက်ာ္က သိမ္းပုိက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေျမာက္ဖက္ရွိ တပ္ရင္း (၂၀၁)၏ ၀ါးေလခီးစခန္းကုိ ဆက္လက္ ထိုးစစ္ဆင္ တုိက္ခုိက္လွ်က္ရွိသည္။

မြန္ျပည္သစ္ပါတီ သတၲမအႀကိမ္ညီလာခံ ေအာင္ျမင္ၿပီးစီးၿပီ

တုိင္းရင္းသားအသံ
မြန္ျပည္သစ္ပါတီ သတၲမအႀကိမ္ညီလာခံ ေအာင္ျမင္ၿပီးစီးၿပီ
Kaowao Newsgroup ဇန္နဝါရီ ၁၈ ၊ ၂၀၀၉

သတၲမအႀကိမ္ေျမာက္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဗဟုိညီလာခံကို ယမန္ေန႕တြင္ ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပၿပီးစီးသြား ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ပါတီဗဟုိအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ႏိုင္ဟံသာကေျပာပါသည္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၏ ယၡဳသတၲမ အႀကိမ္ အေထြေထြညီလာခံႀကီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားတြင္ ေ႐ွ႕သို႕ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္သြားရမည့္ ရပ္တည္ခ်က္ မ်ားမွာ တစ္စုံတစ္ရာ အေျပာင္းအလဲမ႐ွိပဲ မူလကထုတ္ျပန္ခဲ့သည့္ သေဘာထားရပ္တည္ခ်က္မ်ားအတိုင္း ဆက္လက္ရပ္တည္သြားမည္ဟုဆိုပါသည္။

၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကုိလည္း ဝင္ေရာက္မည္မဟုတ္သလုိ စစ္အစုိးရေျပာဆုိေနသည့္ မြန္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ ေရးတပ္မေတာ္ MNLA ကုိလည္း စစ္အစုိးရကာကြယ္ေရးဌာန လက္ေအာက္တြင္ ထား႐ွိမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ဤညီလာခံတြင္ ျပတ္သားစြာ အတည္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ယခုက်င္းပခဲ့ေသာ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ သတၲမအႀကိမ္ေျမာက္ ညီလာခံသည္ ပါတီဝင္ထုတရပ္လုံးတြင္ အထက္မွေအာက္ေျခအထိတစုတစည္းေသာညီၫြတ္မႈ လကၡဏာကုိ ေဆာင္ခဲ႕ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္းမ်ားကို လွ်ိ႕ဝွက္မဲစနစ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ၾကရာတြင္ အေျပာင္းအလဲ တစုံတရာမ႐ွိခဲ့ပဲ လစ္လပ္ေသာေခါင္းေဆာင္ေနရာတြင္္ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္သစ္မ်ား ဝင္ေရာက္ ေနရာယူခြင့္ ရ႐ွိခဲ့ၾကပါသည္။

မြန္ျပည္သစ္ပါတီအေနျဖင့္ ယခုစစ္အစုိးရေရးဆြဲခဲ့သည့္ ဖြဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲႏုိင္ေရးအမ်ဳိးသား ညီလာခံကုိတက္ေရာက္ခဲ့ရာတြင္ စစ္အစုိးရခ်မွတ္သည့္မူလမ္းစဥ္ကုိ လက္မခံႏုိင္သျဖင့္ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေလ့လာ သူအဆင့္သာေစလႊတ္၍ ဆက္လက္တက္ေရာက္ေစခဲ့သည္။

မြန္ျပည္သစ္ပါတီကို ၁၉၅၈ ဇူလိုင္လ ၂၀ တြင္ ႏိုင္ေရႊက်င္ဦးစီးၿပီး စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ္လည္း ပါတီအတိုင္းအတာ တခုလုံးအဆင့္ ပါတီဗဟိုညီလာခံကို အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွစတင္၍ ပထမအႀကိမ္ ညီလာခံကို က်င္းပႏိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ စစ္အစိုးရႏွင့္အပစ္ရပ္စဲမႈျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ညီလာခံကုိ ၁၉၉၆ မွ ယၡဳသတၲမအႀကိမ္ေျမာက္ညီလာခံ ၂၀၀၉ အထိ ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပႏိုင္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ထိုညီလာခံမ်ားတြင္ စစ္အစိုးရ၏ အမ်ဳိးသားညီလာခံကုိမေထာက္ခံခဲ့သလုိ တဖက္သတ္မူဝါဒမ်ားခ်မွတ္ၿပီး ေရးသားအတည္ျပဳသည့္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သေဘာ ထားတို႔ကို ပါတီတရပ္လုံးကိုယ္စားျပဳသည့္ ကိုယ္စားလွယ္အမ်ားစု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ ရပ္တည္ခဲ့ေသာ လက္နက္ ကိုင္ပါတီတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။

ဖုိ.ဝိန္းျမဳိ.၊ IVY TECH COMMUNITY COLLEGE မွာျပဳလုပ္မည့္တုိင္းရင္းသားပြဲေတာ္တဲ့၊တုိင္းရင္းသားအစစ္အမွန္၏ပြဲ ေတာ္ျဖစ္ပါေစလုိ.တုိင္းရင္းသားအသံမွဆုေတာင္း

တုိင္းရင္းသားအသံ
ဖုိ.ဝိန္းျမဳိ.၊ IVY TECH COMMUNITY COLLEGE မွာျပဳလုပ္မည့္တုိင္းရင္းသားပြဲေတာ္တဲ့၊တုိင္းရင္းသားအစစ္အမွန္၏ပြဲ ေတာ္ျဖစ္ပါေစလုိ.တုိင္းရင္းသားအသံမွဆုေတာင္းလုိက္ပါသည္၊

ရွမ္းျပည္အစုိးရ၏ ဒု-ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ခုန္လု(ဝါ)လြယ္ ခုန္ခကြယ္လြန္

တုိင္းရင္းသားအသံ
ရွမ္းျပည္အစုိးရ၏ ဒု-ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ခုန္လု(ဝါ)လြယ္ ခုန္ခကြယ္လြန္

မနက္ဖန္မွာ ဂ်န္နဝါရီလ (၁၅)ရက္ေန.က်ရင္မီးသျဂၤဳိဟ္မည္ျဖစ္ပါသည္၊သူဟာ (၁၂)ေန.တုန္းကအသည္ကးင္ဆာေရာဂါနဲ. ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္၊ခုန္လုကြယ္လြန္သည့္အေပၚတုိင္းရင္းသားအသံမွက်န္ရစ္သူမိသားစုဝင္မ်ားနဲ့ထပ္တူထပ္မွ်ေၾကးကြဲ ဝမ္းနည္းပါေၾကာင္းႏွင့္ရွမ္းလူမ်ဳိးအတြက္သာမကတုိင္းရင္းသားအားလုံးအတြက္ပါဆုံးရွံးမွဳတစ္ရပ္ျဖစ္ေၾကာင္းတင္ျပလုိက္ပါ သည္။

ဆက္သြယ္လုိသူမ်ားအတြက္
For more information, please contact Suwan Soikhamseng Tel: 085-6665982 or Sai Noi, Tel: 084-1705487

Funeral tomorrow for Shan rebel “minister”

ံ

by admin — last modified 2009-01-14 05:09

Funeral for Khun Lu aka Lionel Khunka, “Deputy Foreign Minister” for the “Shan Government,” who passed away in Chiangmai on Monday, 12 January, will be held on Thursday, 15 January, according to its “information minister” Suwan Soikhamseng.

Sao Hso Hkan Hpa

_{14 January 2009}

His remains would be moved from the Wat Papao Shan temple at 13:00 tomorrow to the nearby Paphaeng temple to be cremated.

Born on 11 May 1938, Khun Lu joined the movement led by Sao Hso Hkan Hpa aka Tiger Yawnghwe, after it was formed on the Chiangrai border on 25 March 2005. His father Khun Ka served as a minister at the Hsenwi palace during Prince Sao Hom Hpa’s reign, when the Federated Shan States as the Shan State was then known, was still a separate entity from Burma. Known as a brilliant student at the Rangoon University, he had worked at the Thai embassy in Rangoon before coming to Thailand.

He died of liver cancer.

His funeral is expected to be attended by most of the “cabinet” members residing in Thailand.

The formation of the “Shan Government” and its declaration of independence on 17 April 2005 remain a controversial topic both inside and outside the Shan community to this day.

For more information, please contact Suwan Soikhamseng Tel: 085-6665982 or Sai Noi, Tel: 084-1705487

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာ ပိုႀကီးထြားလာႏုိင္ဟု RCSS ေျပာ

တုိင္းရင္းသားအသံ

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာ ပိုႀကီးထြားလာႏုိင္ဟု RCSS ေျပာ

ခြန္ေအာင္ျမတ္။
ဇႏၷ၀ါရီလ ၁၃ ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္။

ရွမ္းျပည္ျပန္လည္ထူ ေထာင္ေရးေကာင္စီ(RCSS)က ျမန္မာျပည္၏ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ အျမင္ သေဘာ ထား ၃ရပ္ကို ယေန႔ထုတ္ျပန္လိုက္သည္။

ယင္းအျမင္မ်ားမွာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေၾကညာေပးရန္ႏွင့္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္း မ်ားႏွင့္ ျပည္ပေရာက္ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို လြတ္လပ္ေသာအခြင့္အေရးမ်ား ေပးရန္၊ ပါတီမ်ားအား လြတ္လပ္စြာ စည္းရံုးေရး လုပ္ေဆာင္ခြင့္ေပးရန္ႏွင့္ ညြန္႕ေပါင္းအစိုးရ ဖြဲ႕စည္း၍ အေျခခံဥပေဒသစ္ ျပန္လည္ေရးဆြဲၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္ အာဏာကုိ ျပည္သူထံ လြဲအပ္ေပးရန္တို႔ ျဖစ္သည္။

ယင္းသေဘာထားေၾကညာခ်က္ကို RCSS ၏ ဥကၠဌ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ယြက္စစ္ အမည္ျဖင့္ ထုတ္ျပန္ျခင္းျဖစ္သည္။

RCSS ၏ လက္ေထာက္ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဗိုလ္စိုင္းဆုိင္မိန္းက "အာရ္စီအက္စ္အက္စ္ရဲ႕ အျမင္သံုးခ်က္ ေပါ့ေနာ္။ ဒီနည္းဆိုရင္ေတာ့ အဖက္ဖက္က အဖြဲ႕အစည္းေတြလည္း လက္ခံ ႏုိင္တဲ့ အေနအထား ရွိတယ္။ ဒီအတုိင္းလုပ္သြားမယ္ဆိုရင္လည္း ျပႆနာေတြလည္း တခ်ဳိ႕ေပါ့ေနာ္ ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္လို႕ ဆိုတဲ့ သေဘာပဲ။" ဟု ေျပာသည္။

စစ္အစိုးရ လမ္းျပေျမပံု ၇ခ်က္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္သြားပါက ျမန္မာႏို္င္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာမ်ားအား မေျဖရွင္း ႏုိင္သည့္အျပင္ စစ္ေရးျပႆနာမ်ား ပိုမိုႀကီးထြားလာေစ မည္ဟု ေၾကညာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ယင္းသေဘာထားအျမင္ သံုးခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရန္အတြက္ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးရန္ လိုအပ္ သည္ဟု ဗိုလ္စိုင္းဆိုင္မိန္းက ေျပာသည္။

"အခု ခ်က္ခ်င္းလုပ္ရမွာက အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိးေပါ့ေနာ္။ ဒီအခ်က္သံုး လိုေပါ့ေနာ္ ညြန္႕ေပါင္းအစိုးရဖြဲ႕ ဖြဲ႕ၿပီးလို႕ရွိရင္ အေျခခံဥပေဒအသစ္ ျပန္ေရး ဆြဲၿပီးေတာ့မွ အာဏာ ျပန္လြဲေပး။ အဲဒီအခ်က္ကို ေရာက္ဖို႕အတြက္က ေဆြးေႏြးမႈဆိုတဲ့ အပိုင္းက အမ်ားႀကီးရွိရအံုးမွာေရာ။ ေဆြးေႏြးမႈဆိုတဲ့ ေနရာမွာ လက္နက္ကိုင္တဲ့ အဖြဲ႕ အစည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့၊ လက္ရွိတိုက္ေနတဲ့ အဖြဲ႕ အစည္းဆို ရင္လည္းပဲ နအဖက အပစ္ရပ္မ်ဳိး ကို သူတို႕က လက္ခံရမယ္။ လက္ခံၿပီးေတာ့ အဆင့္ လိုက္ အဆင့္လိုက္ ေဆြးေႏြးသြားဖို႕၊ ဒါမ်ဳိးကို သူတို႕လက္ခံရမွာေပါ့ေနာ္။ ေဆြးေႏြးတယ္ ဆိုတာ သံုးပြင့္ဆုိင္ ေဆြးေႏြးေရးမွ မဟုတ္ဘူးေပါ့။"

ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ပါတီမ်ားႏွင့္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား စည္းရံုးမႈ လိုအပ္ၿပီး အနာဂတ္ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ေျဖရွင္း ဖို႕အတြက္ ၀ိုင္း၀န္းေဆြးေႏြးအေျဖရွာရန္ လိုအပ္ေနၿပီဟု RCSS က တိုက္တြန္းထားသည္။

RCSS အဖဲြ႕သည္ ၁၉၉၅ခုႏွစ္က ခြန္ဆာဦးေဆာင္ေသာ ေမာ္ထုိင္းတပ္မေတာ္ လက္နက္ ခ်စဥ္က လုိက္ပါ မသြားဘဲ စစ္အစိုးရကို ဆက္လက္ေတာ္လွန္ေနေသာ အဖဲြ႔ျဖစ္ကာ လက္နက္ကိုင္တပ္အျဖစ္ ရွမ္းျပည္ တပ္မေတာ္-ေတာင္ပိုင္းကို ဖဲြ႔စည္းထားသည္။

ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား၏ေဘးဒုကၡ

တုိင္းရင္းသားအသံ
ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား၏ေဘးဒုကၡ

ထုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္အသစ္ အဘိစစ္အစုိးရသည္ ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားအသစ္မ်ားအတြက္အလုပ္လုပ္ခြင့္မွတ္ပုံတင္အသစ္လု ပ္မေပးတာဟာ ရက္စက္ေသာအလုပ္ရွင္မ်ားႏွင့္လာဘ္စားသည့္ရဲမ်ားအတြက္သာအက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေစျပီးမွားယြင္းတဲ့လုပ္ရပ္ တစ္ခုျဖစ္သည္၊

လက္ရွိထုိင္းအစုိးသည္ လူ.အခြင့္အေရးအေလးေပးမွဳႏွင့္ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား၏ျပႆနာနာလည္းမွဳအမွတ္ဟာသုည နီပါးျဖစ္ေနသည္ကုိျပသလုိက္တာဘဲ၊လြန္ခဲ့ေသာ ေအျပီလတုန္းကထုိင္းႏုိင္ငံကုိခုိးဝင္လာေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား(၅၄)ေယာ က္အေအးခန္းပိတ္လူခဲျပီးေသဆုံးတဲ့ျဖစ္ရပ္ကုိမွတ္မိရဲ.လား? အကယ္၍ထုိင္းႏုိင္ငံအေနနဲ.မွတ္ပုံတင္တင္တဲ့စနစ္ရွိခဲ့ရင္ဒီလုိ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးျဖစ္ေပၚမွာမဟုတ္ပါဘူး၊

အစုိးအေနျဖင့္အလုပ္သမားမ်ားမွတ္ပုံတင္ပုိမုိတင္လာေအာင္အားေပးတဲ့အေနနဲ.သူတုိ.အတြက္က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ ႏွင့္အျခားေသာသားေရးနားေရးအခြင့္အေရးမ်ားရရွိေရးကုိပုိျပီးရွင္းလင္းေအာင္၊သက္သာေအာင္၊လြယ္ကူေအာင္လုပ္ေပးမဲ့အ စားလူအသစ္မ်ားထပ္မဝင္လာေအာင္အျပစ္ေပးတဲ့စနစ္ကုိက်င့္သုံးပါသည္၊

မွတ္ပုံတင္တင္ဖုိ.အခေၾကးေငြမ်ားမ်ားေပးထားေသာ္လည္ ရဲမ်ားေငြးညွစ္ျခင္းႏွင့္အလုပ္သမားအခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ခံရျခင္း မ်ားမွအကာအကြယ္မ်ားအာမခံခ်က္မရရွိပါ၊ထုိ.အတြက္ေၾကာင့္၊ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားအမ်ားစုကခုိးေနတဲ့ပုံစံမ်ဳိးကုိပုိျပီးသ ေဘာက်ပါတယ္၊ဤနည္းအားျဖင့္ လာဘ္စားတဲ့ရဲမ်ား၏အကူအညီျဖင့္လူကုန္ကူးမွဳလုပ္ငန္းကုိေကာင္းေကာင္းဆက္လက္တ ည္ရွိေနပါသည္၊

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ားတြင္ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားလာေရာက္စာရင္းတင္တဲ့အေရအတြက္ဘာေၾကာင့္က်ဆင္းခဲ့သလဲဆုိတာ ကုိအားနဲေသာမွတ္ပုံတင္တင္တဲ့စနစ္ကရွင္းျပေနပါသည္၊(၂၀၀၄)မွာဆုိရင္ ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားတစ္သန္းေက်ာ္လာ ေရာက္မွတ္ပုံတင္တင္ခဲ့ပါသည္၊မႏွစ္တုန္းဆုိရင္၊ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား ႏွစ္သန္းေက်ာ္ရွိခဲ့ေပမဲ့မွတ္ပုံတင္လာတင္သူ အေရအတြက္ကေတာ့ (၅)သိန္းအထိထုိးက်သြားပါသည္၊

မွားယြင္းတဲ့စနစ္ကုိအမွားအတုိင္းခ်န္ထားတာဟာဆုိးသေလာက္ဆုိးေနျပီ၊ေရႊးေျပာင္းအလုပ္သမားအသစ္မ်ားအတြက္ပါမွတ္ပုံ တင္တင္မေပးတာကုိလည္းထပ္လုပ္အုံးမွာလား?ဒီလုိလုပ္တာဟာ လူကုန္ကူးမွဳျပႆနာႏွင့္အလုပ္သမားမ်ားအလြဲသုံးစားလု ပ္မွဳအေျခအေနကုိပုိမုိဆုိးရြားလာဖုိ.ဘဲရွိသည္၊အဘိစစ္အစုိးရအေနနဲ.ဤဟာကုိမျမင္ႏုိင္တာဟာအလြန္ဆုိးပါသည္၊

မွားယြင္းတဲ့အေၾကာက္တရားကလဲအျပစ္ပုံခ်သင့္

ထုိင္းႏုိင္ငံစီးပြားေရးက်ဆင္းမွဳႏွင့္အလုပ္လက္မဲ့ရွိေနတဲ့အၾကားကေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားကထုိင္းလူမ်ဳိးလုပ္တ့ဲအလုပ္ေတြ ကုိခုိးယူသြားမည္ဆုိတဲ့အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားအသစ္မ်ားအတြက္မွတ္ပုံတင္လုပ္ေပးတဲ့ဆန္.က်င္ ခ်က္ကုိထုိင္းဝန္ၾကီးအဖြဲ.(ကက္ဘီနက္)ကဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္လုိ.အဆင့္ျမင့္အလုပ္သမားအရာရွတစ္ေယာက္ကေျပာျပပါသည္၊
ဤဟာကုိနာလည္မွဳအၾကီးအက်ယ္လြဲေနတာျဖစ္တယ္လုိ. ေရႊ.ေျပာင္း အလုပ္သမားအခြင့္အေရးတုိက္ပြဲဝင္ေနသူ Somphong Sarakeaw ဆြမ္းေဖါင္းစရကဲ့ကေျပာပါသည္၊ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားအမ်ားစုကထုိင္းေတြမလုပ္တဲ့ခက္ခဲေသာ ညစ္ပတ္ေသာ၊အႏၱရာယ္ရွိေသာအလုပ္ေတြကုိဘဲလုပ္ေနၾကပါသည္၊ဥပမာျပရရင္၊မႏွစ္တုန္းက စမြတ္စာခြန္း(မဟာခ်ဳိင္း)မွာ ငါးနဲ့ပတ္သက္ေသာအလုပ္တစ္သိန္းခြဲေလာက္ကုိေခၚပါတယ္၊ထုိင္းလူမ်ဳးိေတြအေယာက္(၁၂၀)ဘဲလာေလွ်ာက္ၾကပါတယ္၊အ မ်ားစုကေတာ့ဗမာျပည္မွာစားဝတ္ေနေရးၾကပ္တည္းျပီးဖိႏွိပ္မွဳဒဏ္မွထြက္ေျပးလာေသာမြန္းလူမ်ဳိးေတြကဝင္ေရာက္လုပ္ကုိင္ ၾကပါတယ္လုိ. သူကေျပာျပပါသည္၊

ဗမာျပည္၏ဆုိင္းကလုန္းနာဂစ္ဒုကၡၾကီးဟာဗမာျပည္၏ထမင္းအုိးပ်က္စီးသြားျပီးစစ္အစုိးရ၏အၾကင္နာမဲ့ၾကိဳးစားမွဳေၾကာင့္
နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္မွဳကုိပုိမ်ားလာသည္ကုိေသခ်ာပါသည္၊

တရားဥပေဒမဲ့တာဟာသူတုိ.အတြက္ျပန္ပုိ.ခံရမည္ကုိေၾကာက္ရြ.ံျခင္း၊ေက်းကြ်န္သကဲ့သုိ.အလုပ္လုပ္ေနရျခင္း၊ႏွင့္ရဲမ်ားေငြ ညွစ္ခံရျခင္းတုိ.ကုိပုိမ်ားျပာလာေစသည္၊သူတုိ.ေနမေကာင္းရင္ သည္ခံျခင္းသုိ.မဟုတ္မဖ်ားသေယာင္ဟန္ေဆာင္ျခင္းကလြဲ ရင္တစ္ျခားေရြစရာလမ္းမရွိပါ၊ေရႊ.ေျပာင္းအမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ မုဒိန္းက်င့္ခံရျခင္းဟာအၾကီးဆုံးျပႆနာျဖစ္ေနပါသည္၊အ ထူးသျဖင့္၊အိမ္ေဖာ္အလုပ္လုပ္သူမ်ားအတြက္ျဖစ္သည္၊က်ဳးလြန္ခံရသည့္အမ်ဳိးသမီးမ်ားကရဲစခန္းမွာအမွဳတုိင္ဖြင့္ျပဖုိ.အရမ္း ကုိေၾကာင္ရြ.ံေနပါသည္၊ဒီလုိျဖစ္ျခင္းအားျဖင့္က်ဳးလြန္သူမ်ားအားဒဏ္ခတ္မရွိတဲ့အခြင့္အေရးကုိေပးထားသလုိျဖစ္ေနသည္၊တ စ္ခ်ိန္တည္မွာပင္၊တရားမဝင္ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား၏ကေလးေတြကလည္းပညာမတတ္ၾကီးျပင္းလာရင္ေစ်းႏွဳန္းသက္ သာေသာလုပ္အားခကုိဆာေလာင္ေနေသာထုိင္းေတြအတြက္မ်ဳိးဆက္သစ္ကြ်န္မ်ားထပ္ျဖစ္လာအုံးမည္၊

ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက သူတုိ.အတြက္(ထုိင္းလူမ်ဳိးမ်ားမွ)သနားၾကင္နာတရားႏွင့္ေထာက္ပံ့မွဳမ်ားကုိသိပ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ထားလုိ.မရပါဘူး၊ထုိင္းလူမ်ဳိးအမ်ားစုကေတာ့၊ေရႊးေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားကုိရာဇာဝတ္ေကာင္းေတြ၊ဗမာေတြဟာအစဥ္အလာ အရထုိင္းေတြနဲ.ရန္သူေတြျဖစ္ဆုိတာကုိ အစြန္းေရာက္မ်ဳိးခ်စ္သမုိင္းမ်ားကေခါင္းရုိက္သြင္းထားပါသည္၊

ဤဟာအားလုံးသည္ထုိင္းအတြက္မေကာင္းပါဘူး၊စီးပြားေရးအရ၊အလုပ္သမားအဆင့္အတန္းက်ဆင္းတယ္ဆုိတာ ထုတ္ကုန္ ေတြကျပည္ပတစ္ေနရာသုိ.တင္ပုိ.ေနရသည္၊စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာအရ၊ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား၏ဆင္းရဲဒုကၡေတြကုိမ်က္စိမွိတ္ ထားျခင္းဟာ က်ေနာ္တုိ.၏ႏွလုံးသားကုိဖြင့္လွစ္ျပသေနသည္၊တစ္ခ်ိန္တည္မွာပင္၊ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားလူငယ္မ်ားသည္ သူတုိ.၏ေဒါသတရား၊ေသြးခြဲခံရျခင္း၊ပညာမဲ့ျခင္းႏွင့္ဘဝအခြင့္အေရးဆုံးရွံးျခင္းေၾကာင့္က်ေနာ္တုိ.အတြက္လူမွဳေရးအခ်ိန္ကုိက္ ဗုံျဖစ္လာႏုိင္သည္၊

ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအေပၚမတရားေငြညွစ္ရွာဖုိ.အလုပ္ရွင္းမ်ားႏွင့္ရဲမ်ားကသာ ပီတိဝမ္းေျမာက္ျဖစ္ၾကပါသည္၊

မွတ္ပုံတင္တင္ေပးျခင္းသည္ အလုပ္သမားအခက္အခဲကိုေျဖရွင္းရာမွာပထမအဆင့္ျဖစ္ပါသည္၊ေရႊ.ေျပာင္းအလုပ္သမားအ သစ္မ်ားအတြက္မွတ္ပုံတင္တင္ေပးျခင္းျငင္းပယ္တာဟာ ဒီမုိကရက္ဦးေဆာင္ေသာအစုိးရက အလုပ္သမားအခြင့္အေရးႏွင့္ လူသားအတြက္ဂုဏ္ျပဳေလးစားျခင္းကုိစိတ္ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ.ပ်က္ကြက္ေနပါသည္။

မင္းကာန္စီဘာသာျပန္သည္၊
Monday, January 12, 2009့ (Bangkok Post)

Migrant workers' woes

• Name: Sanitsuda
• Email: sanitsudae@bangkokpost.co.th
• MSN:

Posted by Sanitsuda Ekachai , Reader : 530 , 05:52:49

The Abhisit government's decision not to register new migrant workers is a mistake that only serves abusive employers and corrupt police.

It also shows that the present government's awareness of human rights and understanding of the migrant labour problems is close to zero.

Remember the mass suffocation tragedy last April when 54 Burmese migrant workers suffocated to death in a crammed cold-storage truck while being smuggled into Thailand? This would not have happened if we had a registration system that worked.

But instead of making it simpler, cheaper and easier for the workers to receive health and other welfare benefits to encourage more registration, successive governments have stuck with the punishing system to discourage newcomers.

Since paying high registration fees does not guarantee any protection from police extortion and labour abuse, the majority of migrant workers prefer to remain underground, thus keeping the human trafficking rackets alive and well with support from corrupt police.

The poor registration system also explains why the number of documented migrant workers has been falling over the years. In 2004, there were more than one million migrant workers seeking registration. Last year, the number of registered workers dropped to 500,000 while it is estimated that there are more than two million migrant workers in the country.

It is bad enough to leave the faulty system as it is. But to stop registering new migrant workers altogether? This will only worsen the situation of human trafficking and labour abuse. Too bad the Abhisit government cannot see that.

False fear is again to blame.

According to a high-ranking labour official, Cabinet decided against the registration of new migrant workers out of fear that they would steal Thai jobs amid the sagging economy and soaring unemployment.

This is a big misunderstanding, said Sompong Srakaew, an advocate of migrant labour rights. Most migrant workers are actually doing the difficult, dirty and dangerous work shunned by Thais. Last year, for example, when Samut Sakhon province advertised for 150,000 jobs in fishery-related jobs, only about 120 Thai nationals applied, he said. The jobs were taken up by migrant workers, mostly the ethnic Mon who had fled harsh poverty and persecution from Burma.

The Cyclone Nargis tragedy will definitely increase cross-border migration, given the vast destruction of Burma's rice bowl, the Irrawaddy Delta, and the junta's paltry efforts to assist its own citizens.

The lack of legal status will heighten their fear of deportation, forcing them to put up with slave-like working conditions and police extortion. When they fall ill they will have no choice but to endure, or to turn to quacks. For migrant women, rape is one of their greatest risks, particularly those working as household help. Most victims, however, will be too fearful to press charges and risk further abuse at the police station, thus allowing the abusers to enjoy impunity. Meanwhile, the underground migrant children, robbed of the right to an education, will grow up to become another generation of modern slaves to serve Thailand's insatiable hunger for cheap labour.

Sadly, they cannot expect much sympathy or assistance. Most Thais, having been brainwashed by our ultra-nationalistic history, view migrant workers as potential criminals and Burma as Thailand's traditional enemy.

All this does Thailand no good. Economically, failing labour standards means the export orders will go elsewhere. Morally, turning a blind eye to migrant workers' suffering exposes our own heartlessness. Meanwhile resentment, alienation, lack of education and life opportunities will make migrant youths a social time-bomb.

Only the employers and the police are happy to cash in on the illegality of the migrant workforce.

Registration is the first step to undo these labour knots. By refusing to register new migrant workers, the Democrat-led government has failed miserably to honour labour rights and humanity.