ကာလကတၱား တရား႐ံုးအတြင္းမွ ပင္လံုစိတ္ဓာတ္
| နန္ဒီတာဟက္ဆာ (Nandita Haksar) မဇၨ်ိမသတင္းဌာနမွရယူသည္၊ |
| ေသာၾကာေန႔၊ ႏုိဝင္ဘာလ 20 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 19 နာရီ 43 မိနစ္ |
အေနာက္ဘဂၤလားျပည္နယ္ ကာလကတၱား စက္ရွင္တရား႐ုံးမ်ားအတြင္း ေရွ႕ေနလိုက္ေနၾကေသာ ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္ၾကီးမ်ားအတြက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔ ၾကာသပေတးေန႔သည္ ခါတိုင္းလို အလုပ္မ်ားလွေသာ ေန႔တေန႔သာျဖစ္သည္။
သူတို႔သည္ တရားသူႀကီး မစၥ ကယ္ပါနာေဒး (Ms. Kalpana Dey) ႐ုံးထိုင္ေသာ တရားခြင္ေရွ႕မွ ငဲ့ေစာင္း၍ပင္ ျပန္မၾကည့္ဘဲ ေက်ာ္ျဖတ္သြားၾကသည္။ သူတို႔အတြက္ေတာ့ ျမင္ကြင္းမွာ ဘာမွမထူးဆန္း။ ေရွ႕ေနမ်ားက အနက္ေရာင္ ဝတ္႐ုံမ်ားၿခံဳ၍၊ တရားခြင္စာေရးမ်ားက စားပြဲတြင္ထိုင္၍၊ တရားသူႀကီးက တရားခြင္မွတ္တမ္းကို သူ႔လက္ေရးတို စာေရးကို ႏႈတ္တိုက္ခ်ေပးေန၍၊ ျမင္ေနက်ျမင္ကြင္းမ်ားပင္။
တရားခြင္မွ အသည္းအသန္ ေျပာဆိုေနၾကေသာ ေလွ်ာက္လဲခ်က္မ်ားကို ၾကားလိုက္ရသည့္ ေရွ႕ေနတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဥပေဒေရးရာႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ထူးတာေလးမ်ား ၾကားရမလားဟူေသာ ေစ့ငုလုိစိတ္ျဖင့္ အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္လာၾကတာလည္း ရွိသည္။ အစိုးရေရွ႕ေနႀကီးက ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ သမၼန္စာဆင့္ဆိုျခင္း မရွိဘဲ တရား႐ုံးတြင္ သက္ေသထြက္ခြင့္ မျပဳသင့္ေၾကာင္း ႐ုံးေတာ္ကို ေလွ်ာက္လဲကန္႔ကြက္ေနသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ျပစ္မႈဆိုင္ရာက်င့္ထံုး ဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား အတိုင္းသာ သမၼန္စာဆင့္ဆိုရမည္ဟု သူက ဆိုသည္။
ဤေလေကာင္းေလသန္႔ရ၍ က်ယ္ဝန္းေသာ ႐ုံးေတာ္၏ေနာက္ရွိ သစ္သားအခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္မူ လူ ၃၄ ဦးကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္။
သူတို႔ထဲမွ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပင္ပန္းလြန္း၍ ရပ္မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေအးစက္ေနသည့္ ေက်ာက္တံုးၾကမ္းခင္းေပၚတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနၾကသည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ သူတို႔သည္ အဂၤလိပ္ စကားလည္း မတတ္၊ ျငင္းခံုေျပာဆိုေနၾကသည့္ ရႈပ္ေထြးေပြလီလွသည့္ ဥပေဒေရးရာ အခ်က္အလက္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုလည္း သူတို႔မသိၾက။ သုိ႔ေသာ္ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အခ်ဳပ္ခန္း သစ္သားတန္းမ်ားကိုကိုင္၍ အျပန္အလွန္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ေနၾကသည္။ သူတို႔ မ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ေတာ့ ပူပန္ေသာကမ်ားက အထင္းသား ေပၚေနသည္။
က်ယ္ဝန္းလွေသာ တရား႐ုံးအတြင္း ခ်ထားသည့္ ခံုတန္း ၃ တန္းအနက္ ေနာက္ဆံုးခံုတန္းတြင္ ထိုင္ေနသူ ၂ ဦးကမူ ေအးေဆးစြာ အေႏွာင့္အယွက္မရွိ အေသအခ်ာ နားစိုက္ေထာင္ေနသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ သစ္သားေလွာင္အိမ္တြင္းမွ အခ်ဳပ္သား ၃၄ ဦး၏ ေရွ႕ေနၾကီးက သူ႔သက္ေသမ်ားကို ေခၚယူစစ္ေဆးခြင့္ျပဳပါရန္ တရားသူႀကီးကို ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆိုလိုက္သည္။ ပထမဆံုး သက္ေသမွာ ဦးဟန္ေညာင္ေရႊ ျဖစ္သည္ဟု ေရွ႕ေနႀကီးက တရားသူႀကီးကို အသိေပးလိုက္သည္။
ဦးဟန္ေညာင္ေရႊက ေနရာမွထၿပီး သက္ေသခံုရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္လာသည္။ သူ႔ေဘးတြင္ ကပ္လ်က္ထိုင္ေနသူကို တရား႐ုံးျပင္ပသို႔ ထြက္ခြာေပးရန္ ေမတၱာရပ္ခံလိုက္သည္။ ဥပေဒအရ တရားခံျပ သက္ေသမ်ားသည္ တဦးထြက္ဆုိေနသည္ကို ေနာက္တဦးက နားေထာင္ေနခြင့္ မရွိပါ။
ဦးဟန္ေညာင္ေရႊ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ သက္ေသဝက္ၿခံအတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္ၿပီး က်မ္းက်ိန္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ သူသက္ေသထြက္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သစ္သားေလွာင္အိမ္အတြင္းမွ တရားခံမ်ားအေနျဖင့္ သူဘာေျပာေနသည္ကို မၾကားရႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ သူ၏ ၾကက္သေရရွိမႈႏွင့္ ေအးေဆးၿငိမ္သက္ေသာ ကိုယ္ႏႈတ္အမူအရာတို႔ေၾကာင့္ မေလးစားဘဲ မေနႏိုင္ၾကပါ။ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိး လက္ေရးတိုစာေရးက သူအကြ်မ္းတဝင္ မရွိေသာ ေလယူေလသိမ္းႏွင့္ ျမန္မာအမည္မ်ားကို မနည္းႀကိဳးစားကာ ေရးမွတ္ေနရသည္။
ဦးဟန္ေညာင္ေရႊကို လြန္ခဲ့ေသာ ၆၂ ႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ရွမ္းမင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္မွ ေပါက္ဖြားလာသူ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သူ႔ဟန္ပန္အမူအယာကို ၾကည့္႐ုံျဖင့္ သိႏိုင္သည္။ သူ႔ဖခင္သည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပထမဆံုး သမၼတႀကီးျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ စကားလံုးမ်ားကို ေသခ်ာစြာ ေရြးခ်ယ္ ေျပာၾကားေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက အာဏာသိမ္းလိုက္ေသာအခါ သူ႔ဖခင္မွာ ဖမ္းဆီးခံရၿပီး ေထာင္ထဲ၌ပင္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရသည္။ သူ႔အကိုတဦးမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း၏ ကြပ္မ်က္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။
ဤေၾကကြဲဖြယ္ အျဖစ္ဆိုးမ်ားေၾကာင့္ မိသားစုလိုက္ အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပးခိုလံႈခဲ့ၾကရသည္။ ထို႔ေနာက္ ဦးဟန္မွာ ကေနဒါႏိုင္ငံတြင္ ေျပာင္းေရႊ႕ခိုလံႈခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကေနဒါႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူခဲ့သည္။
မ်ဳိး႐ိုးဂုဏ္ေၾကာင့္သာမဟုတ္၊ သူ႔ပညာရပ္ဆုိင္ရာ အရည္အခ်င္းမ်ားကလည္း အထင္ႀကီးစရာပင္။ သူသည္ သတၱဳတြင္းတူး အင္ဂ်င္နီယာတဦးျဖစ္ၿပီး ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ စိစစ္ေလ့လာသူတဦးလည္းျဖစ္ကာ ကေနဒါႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္သူတဦးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ဘဝတခုလံုးကို ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး လႈပ္ရွားမႈအတြင္း၌သာ ျမႇဳပ္ႏွံထားခဲ့သည္။
ဤတရား႐ုံးတြင္ သက္ေသထြက္ဆိုရန္အတြက္ ကေနဒါႏိုင္ငံမွ တနံတလ်ားလာခဲ့ရသည္။ တရားခြင္ေနာက္ သစ္သားေလွာင္အိမ္တြင္းရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ၃၄ ဦးလံုးမွာ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲဝင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား အစစ္အမွန္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သူက ႐ုံးေတာ္သို႔ ထြက္ဆိုသည္။ သူသည္ ဘရပ္ဆဲလ္တြင္ ဌာနခ်ဳပ္ရွိေသာ ယူ႐ိုဘားမား႐ုံး (EBO) ၏ အမႈေဆာင္ ညႊန္ၾကားေရးမႉးတဦး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔႐ုံးမွ ဤအမႈအတြက္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားကို ထုတ္ေပးေနခဲ့ေၾကာင္း၊ အကယ္၍ ဤတရားခံ ၃၄ ဦးသည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ လံုၿခံဳေရး အက်ဳိးစီးပြားမ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္ခဲ့သည့္ လက္နက္ေမွာင္ခိုသမားမ်ား ျဖစ္သည္ဟု သံသယရွိခဲ့လွ်င္ ဤသို႔ေငြေၾကးမ်ား ေထာက္ပံ့ေပးကမ္းရန္ လံုးဝ အေၾကာင္းမရွိပါဟု သူက ႐ုံးေရွ႕တြင္ ထြက္ဆိုေျပာၾကားခဲ့သည္။
သူသက္ေသထြက္ၿပီးေသာအခါ သက္ေသခံုမွဆင္း၍ ေနာက္သက္ေသတဦးကို ေခၚသည္။ ဒုတိယ တရားခံျပသက္ေသမွာ ေဒါက္တာတင့္ေဆြ ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာတင့္ေဆြက သူသည္ ဆရာဝန္တဦး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္မွ မႏုတ္ထြက္မီအထိ ေဆးကုသျခင္း လုပ္ငန္းကို ၁၅ ႏွစ္ၾကာ မွ်လုပ္ကိုင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေနာက္ ထင္ရွားလွသည့္ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း ထြက္ဆိုသြားသည္။ သူသည္ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၿပီး အႏိုင္ရခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ စစ္အစိုးရက ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံရေသာ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို အာဏာလႊဲေျပာင္း မေပးခဲ့ပါ။ ထုိသို႔ လႊဲမေပးသည့္အျပင္ ေဒါက္တာတင့္ေဆြမွာ စစ္အစိုးရက ေထာင္ဒဏ္ ၂၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္မွထြက္ခြာလာခဲ့ရရာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ မီဇုိရမ္ျပည္နယ္အေရာက္ ၅ ညအိပ္၊ ၆ ရက္ခရီးကို ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ခဲ့ရသည္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြကလည္း ဤျမန္မာႏိုင္ငံသား စြပ္စြဲခံရသူ ၃၄ ဦးမွာ အိႏၵိယ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ ဒု-ဗိုလ္မႉးႀကီး ဂေရးဝါးလ္၏ အမႈဆင္ဖမ္းဆီးျခင္း ခံခဲ့ရေၾကာင္းကို သူသိေၾကာင္း ႐ုံးေတာ္ကို ထြက္ဆိုသည္။ သူ ဂေရးဝါးလ္ကို လူကိုယ္တိုင္သိေၾကာင္း၊ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္က အျခား ျမန္မာလူမ်ဳိး ၁၁ ဦးကို ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ ျပန္ပို႔ခဲ့ရာတြင္ သူသည္ အဓိကအခန္းမွ ပါဝင္ခဲ့သူတဦး ျဖစ္ေၾကာင္း သူက ႐ုံးတြင္ ထြက္ဆိုသည္။ အေဝးေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရ (ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ NCGUB) ၏ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္ဝင္းကိုယ္တုိင္ ႐ုံးေရွ႕သို႔ လာေရာက္ထြက္ဆိုလိုေသာ္လည္း ဗီဇာမရ၍ မလာႏိုင္ေၾကာင္းကိုလည္း သူက ႐ုံးေတာ္သို႔ အသိေပးေျပာျပခဲ့သည္။
ထိုေန႔မြန္းလြဲပိုင္းက ဦးဟန္ေညာင္ေရႊႏွင့္ ေဒါက္တာတင့္ေဆြတို႔ ၂ ဦးလံုးကို ေလွာင္အိမ္တြင္းမွ အက်ဥ္းသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ရခုိင္ႏွင့္ ကရင္လူမ်ဳိး လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲဝင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား ၃၄ ဦးလုံးႏွင့္ သူတို႔ ၂ ဦးက တဦးခ်င္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ခဲ့သည္။
ထုိအခိုက္အတန္႔ေလးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စိတ္ဓာတ္မွာ တရား႐ုံးအတြင္းသို႔ သက္ဆင္းက်ေရာက္လာသလို ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲဝင္သူမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အတူတကြ လက္တြဲၾကိဳးပမ္းေနၾကသည္။ ထိုျမန္မာႏိုင္ငံသား ၃၄ ဦးမွာ တိုင္းရင္းသား ရခိုင္ႏွင့္ ကရင္ လူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဦးဟန္ေညာင္ေရႊမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ေကာင္စီ (ENC) ကုိ ကိုယ္စားျပဳေနသည့္ ဂုဏ္သိကၡာၾကီးမားသည့္ ရွမ္းအမ်ဳိးသားတဦးျဖစ္ၿပီး၊ ေဒါက္တာတင့္ေဆြမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတဦးျဖစ္ၿပီး အေဝးေရာက္ ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ (NCGUB) ကုိ ကိုယ္စားျပဳလာေရာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါ ကာလကတၱား တရား႐ုံးအတြင္း ပင္လံုစိတ္ဓာတ္ ျပန္လည္ရွင္သန္ေနျခင္း မဟုတ္ေပဘူးလား။
ျမန္မာမီဒီယာအမ်ားစုက ဤတဒဂၤတြင္ ဤသို႔ ဆက္စပ္ေနပံုကုိ မျမင္လုိက္ၾက၊ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေနၾကပံု၏ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္အျဖစ္ကို သတိမမူမိလုိက္ၾက။ ျမန္မာစစ္တပ္က ၄၇ ႏွစ္လံုးလံုး ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမိ်ဳးဟု ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး ဝါဒျဖန္႔ သိမ္းသြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ လူထု၏ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုမႈကို ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အျမင္သေဘာထားကို ေခ်ဖ်က္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရကို အာခံ၍ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ လူမ်ားစု ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ဤေနရာတြင္ စု႐ုံးေရာက္ရွိလာကာ ျမန္မာႏို္င္ငံသား လြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲဝင္သူ ၃၄ ဦး၏ ဘဝမ်ားကို ကယ္တင္ႏိုင္ေရးအတြက္ အတူတကြ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသည္။
ဤတရားခြင္သို႔ အိႏၵိယလူ႔အခြင့္အေရး တိုက္ပြဲဝင္သူမ်ားႏွင့္ အိႏၵိယမီဒီယာလည္း ေရာက္မလာခဲ့ပါ။ သူတုိ႔သည္ ကမၻာေပၚတြင္ အရက္စက္ဆံုး စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲဝင္ေနသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ေသြးစည္းညီညြတ္မႈကုိလည္း ျပသရန္ စိတ္မပါၾက၊ ဤလြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲဝင္သူမ်ားကို ဒီမိုကရက္တစ္ အိႏၵိယႏိုင္ငံက ၁၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ထားခဲ့သည္ကိုလည္း ေဒါသထြက္ရေကာင္းမွန္း မသိၾကပါ။ အိႏၵိယႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ေပၚ အေျခခံသည့္ အားလံုး ပါဝင္ႏိုင္သည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို တည္ေဆာက္ရန္ လုိအပ္ပံုႏွင့္ ပင္လံုစိတ္ဓာတ္တို႔မွ သင္ခန္းစာမ်ား အမ်ားၾကီး ရယူႏိုင္ပါသည္။
ထုိေန႔က က်မ တရား႐ုံးအတြင္းမွ ထြက္ခြာလာခ်ိန္တြင္ ပင္လံုစိတ္ဓာတ္က တရား႐ုံးကို လႊမ္းၿခံဳေနခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တရားခံ ၃၄ ဦးလံုးလည္း မၾကာခင္ လြတ္ေျမာက္လာေတာ့မည့္အေၾကာင္း က်မ သိလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ က်မစိတ္ထဲတြင္ ဝမ္းနည္းစိတ္ ေပၚလာသည္မွာ က်မတို႔ အိႏၵိယလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားက ကာလကတၱား တရား႐ုံးအတြင္း ပင္လံုစိတ္ဓာတ္ ျပန္လည္ရွင္သန္ ႏိုးထလာခ်ိန္ သမိုင္းသင္ခန္းစာ ေကာင္းေကာင္းယူႏိုင္သည့္ တဒဂၤေလးကို လက္လြတ္သြားခဲ့ရျခင္းပင္။
စာေရးသူသည္ ထင္ရွားသည့္ လူ႔အခြင့္အေရး ေရွ႕ေနတဦးႏွင့္ စာေရးဆရာတဦး ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဤ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ၃၄ ဦးအမႈကို ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္ကိုင္တြယ္ခဲ့သည္။ သူမ၏ ေနာက္ဆံုးထုတ္ စာအုပ္မွာ `သူလွ်ဳိငလိမ္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး -ျမန္မာ့ခုခံဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈကို အိႏၵိယ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက မည္သို႔မည္ပံု သစၥာေဖာက္ခဲ့ပံုအေၾကာင္း´ ျဖစ္သည္။ ဤစာအုပ္တြင္ အိႏၵိယစစ္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီး V.S. Grewal ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲဝင္သူမ်ားကို သစၥာေဖာက္ရန္ ဦးေဆာင္ႀကံစည္ခဲ့ပံုအေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ေရးသားထားသည္။
သူတို႔သည္ တရားသူႀကီး မစၥ ကယ္ပါနာေဒး (Ms. Kalpana Dey) ႐ုံးထိုင္ေသာ တရားခြင္ေရွ႕မွ ငဲ့ေစာင္း၍ပင္ ျပန္မၾကည့္ဘဲ ေက်ာ္ျဖတ္သြားၾကသည္။ သူတို႔အတြက္ေတာ့ ျမင္ကြင္းမွာ ဘာမွမထူးဆန္း။ ေရွ႕ေနမ်ားက အနက္ေရာင္ ဝတ္႐ုံမ်ားၿခံဳ၍၊ တရားခြင္စာေရးမ်ားက စားပြဲတြင္ထိုင္၍၊ တရားသူႀကီးက တရားခြင္မွတ္တမ္းကို သူ႔လက္ေရးတို စာေရးကို ႏႈတ္တိုက္ခ်ေပးေန၍၊ ျမင္ေနက်ျမင္ကြင္းမ်ားပင္။
တရားခြင္မွ အသည္းအသန္ ေျပာဆိုေနၾကေသာ ေလွ်ာက္လဲခ်က္မ်ားကို ၾကားလိုက္ရသည့္ ေရွ႕ေနတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဥပေဒေရးရာႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ထူးတာေလးမ်ား ၾကားရမလားဟူေသာ ေစ့ငုလုိစိတ္ျဖင့္ အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္လာၾကတာလည္း ရွိသည္။ အစိုးရေရွ႕ေနႀကီးက ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ သမၼန္စာဆင့္ဆိုျခင္း မရွိဘဲ တရား႐ုံးတြင္ သက္ေသထြက္ခြင့္ မျပဳသင့္ေၾကာင္း ႐ုံးေတာ္ကို ေလွ်ာက္လဲကန္႔ကြက္ေနသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ျပစ္မႈဆိုင္ရာက်င့္ထံုး ဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား အတိုင္းသာ သမၼန္စာဆင့္ဆိုရမည္ဟု သူက ဆိုသည္။
ဤေလေကာင္းေလသန္႔ရ၍ က်ယ္ဝန္းေသာ ႐ုံးေတာ္၏ေနာက္ရွိ သစ္သားအခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္မူ လူ ၃၄ ဦးကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္။
သူတို႔ထဲမွ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပင္ပန္းလြန္း၍ ရပ္မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေအးစက္ေနသည့္ ေက်ာက္တံုးၾကမ္းခင္းေပၚတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနၾကသည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ သူတို႔သည္ အဂၤလိပ္ စကားလည္း မတတ္၊ ျငင္းခံုေျပာဆိုေနၾကသည့္ ရႈပ္ေထြးေပြလီလွသည့္ ဥပေဒေရးရာ အခ်က္အလက္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုလည္း သူတို႔မသိၾက။ သုိ႔ေသာ္ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အခ်ဳပ္ခန္း သစ္သားတန္းမ်ားကိုကိုင္၍ အျပန္အလွန္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ေနၾကသည္။ သူတို႔ မ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ေတာ့ ပူပန္ေသာကမ်ားက အထင္းသား ေပၚေနသည္။
က်ယ္ဝန္းလွေသာ တရား႐ုံးအတြင္း ခ်ထားသည့္ ခံုတန္း ၃ တန္းအနက္ ေနာက္ဆံုးခံုတန္းတြင္ ထိုင္ေနသူ ၂ ဦးကမူ ေအးေဆးစြာ အေႏွာင့္အယွက္မရွိ အေသအခ်ာ နားစိုက္ေထာင္ေနသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ သစ္သားေလွာင္အိမ္တြင္းမွ အခ်ဳပ္သား ၃၄ ဦး၏ ေရွ႕ေနၾကီးက သူ႔သက္ေသမ်ားကို ေခၚယူစစ္ေဆးခြင့္ျပဳပါရန္ တရားသူႀကီးကို ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆိုလိုက္သည္။ ပထမဆံုး သက္ေသမွာ ဦးဟန္ေညာင္ေရႊ ျဖစ္သည္ဟု ေရွ႕ေနႀကီးက တရားသူႀကီးကို အသိေပးလိုက္သည္။
ဦးဟန္ေညာင္ေရႊက ေနရာမွထၿပီး သက္ေသခံုရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္လာသည္။ သူ႔ေဘးတြင္ ကပ္လ်က္ထိုင္ေနသူကို တရား႐ုံးျပင္ပသို႔ ထြက္ခြာေပးရန္ ေမတၱာရပ္ခံလိုက္သည္။ ဥပေဒအရ တရားခံျပ သက္ေသမ်ားသည္ တဦးထြက္ဆုိေနသည္ကို ေနာက္တဦးက နားေထာင္ေနခြင့္ မရွိပါ။
ဦးဟန္ေညာင္ေရႊ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ သက္ေသဝက္ၿခံအတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္ၿပီး က်မ္းက်ိန္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ သူသက္ေသထြက္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သစ္သားေလွာင္အိမ္အတြင္းမွ တရားခံမ်ားအေနျဖင့္ သူဘာေျပာေနသည္ကို မၾကားရႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ သူ၏ ၾကက္သေရရွိမႈႏွင့္ ေအးေဆးၿငိမ္သက္ေသာ ကိုယ္ႏႈတ္အမူအရာတို႔ေၾကာင့္ မေလးစားဘဲ မေနႏိုင္ၾကပါ။ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိး လက္ေရးတိုစာေရးက သူအကြ်မ္းတဝင္ မရွိေသာ ေလယူေလသိမ္းႏွင့္ ျမန္မာအမည္မ်ားကို မနည္းႀကိဳးစားကာ ေရးမွတ္ေနရသည္။
ဦးဟန္ေညာင္ေရႊကို လြန္ခဲ့ေသာ ၆၂ ႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ရွမ္းမင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္မွ ေပါက္ဖြားလာသူ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သူ႔ဟန္ပန္အမူအယာကို ၾကည့္႐ုံျဖင့္ သိႏိုင္သည္။ သူ႔ဖခင္သည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပထမဆံုး သမၼတႀကီးျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ စကားလံုးမ်ားကို ေသခ်ာစြာ ေရြးခ်ယ္ ေျပာၾကားေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက အာဏာသိမ္းလိုက္ေသာအခါ သူ႔ဖခင္မွာ ဖမ္းဆီးခံရၿပီး ေထာင္ထဲ၌ပင္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရသည္။ သူ႔အကိုတဦးမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း၏ ကြပ္မ်က္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။
ဤေၾကကြဲဖြယ္ အျဖစ္ဆိုးမ်ားေၾကာင့္ မိသားစုလိုက္ အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပးခိုလံႈခဲ့ၾကရသည္။ ထို႔ေနာက္ ဦးဟန္မွာ ကေနဒါႏိုင္ငံတြင္ ေျပာင္းေရႊ႕ခိုလံႈခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကေနဒါႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူခဲ့သည္။
မ်ဳိး႐ိုးဂုဏ္ေၾကာင့္သာမဟုတ္၊ သူ႔ပညာရပ္ဆုိင္ရာ အရည္အခ်င္းမ်ားကလည္း အထင္ႀကီးစရာပင္။ သူသည္ သတၱဳတြင္းတူး အင္ဂ်င္နီယာတဦးျဖစ္ၿပီး ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ စိစစ္ေလ့လာသူတဦးလည္းျဖစ္ကာ ကေနဒါႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္သူတဦးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ဘဝတခုလံုးကို ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး လႈပ္ရွားမႈအတြင္း၌သာ ျမႇဳပ္ႏွံထားခဲ့သည္။
ဤတရား႐ုံးတြင္ သက္ေသထြက္ဆိုရန္အတြက္ ကေနဒါႏိုင္ငံမွ တနံတလ်ားလာခဲ့ရသည္။ တရားခြင္ေနာက္ သစ္သားေလွာင္အိမ္တြင္းရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ၃၄ ဦးလံုးမွာ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲဝင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား အစစ္အမွန္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သူက ႐ုံးေတာ္သို႔ ထြက္ဆိုသည္။ သူသည္ ဘရပ္ဆဲလ္တြင္ ဌာနခ်ဳပ္ရွိေသာ ယူ႐ိုဘားမား႐ုံး (EBO) ၏ အမႈေဆာင္ ညႊန္ၾကားေရးမႉးတဦး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔႐ုံးမွ ဤအမႈအတြက္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားကို ထုတ္ေပးေနခဲ့ေၾကာင္း၊ အကယ္၍ ဤတရားခံ ၃၄ ဦးသည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ လံုၿခံဳေရး အက်ဳိးစီးပြားမ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္ခဲ့သည့္ လက္နက္ေမွာင္ခိုသမားမ်ား ျဖစ္သည္ဟု သံသယရွိခဲ့လွ်င္ ဤသို႔ေငြေၾကးမ်ား ေထာက္ပံ့ေပးကမ္းရန္ လံုးဝ အေၾကာင္းမရွိပါဟု သူက ႐ုံးေရွ႕တြင္ ထြက္ဆိုေျပာၾကားခဲ့သည္။
သူသက္ေသထြက္ၿပီးေသာအခါ သက္ေသခံုမွဆင္း၍ ေနာက္သက္ေသတဦးကို ေခၚသည္။ ဒုတိယ တရားခံျပသက္ေသမွာ ေဒါက္တာတင့္ေဆြ ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာတင့္ေဆြက သူသည္ ဆရာဝန္တဦး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္မွ မႏုတ္ထြက္မီအထိ ေဆးကုသျခင္း လုပ္ငန္းကို ၁၅ ႏွစ္ၾကာ မွ်လုပ္ကိုင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေနာက္ ထင္ရွားလွသည့္ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း ထြက္ဆိုသြားသည္။ သူသည္ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၿပီး အႏိုင္ရခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ စစ္အစိုးရက ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံရေသာ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို အာဏာလႊဲေျပာင္း မေပးခဲ့ပါ။ ထုိသို႔ လႊဲမေပးသည့္အျပင္ ေဒါက္တာတင့္ေဆြမွာ စစ္အစိုးရက ေထာင္ဒဏ္ ၂၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္မွထြက္ခြာလာခဲ့ရရာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ မီဇုိရမ္ျပည္နယ္အေရာက္ ၅ ညအိပ္၊ ၆ ရက္ခရီးကို ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ခဲ့ရသည္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြကလည္း ဤျမန္မာႏိုင္ငံသား စြပ္စြဲခံရသူ ၃၄ ဦးမွာ အိႏၵိယ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ ဒု-ဗိုလ္မႉးႀကီး ဂေရးဝါးလ္၏ အမႈဆင္ဖမ္းဆီးျခင္း ခံခဲ့ရေၾကာင္းကို သူသိေၾကာင္း ႐ုံးေတာ္ကို ထြက္ဆိုသည္။ သူ ဂေရးဝါးလ္ကို လူကိုယ္တိုင္သိေၾကာင္း၊ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္က အျခား ျမန္မာလူမ်ဳိး ၁၁ ဦးကို ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ ျပန္ပို႔ခဲ့ရာတြင္ သူသည္ အဓိကအခန္းမွ ပါဝင္ခဲ့သူတဦး ျဖစ္ေၾကာင္း သူက ႐ုံးတြင္ ထြက္ဆိုသည္။ အေဝးေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရ (ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ NCGUB) ၏ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္ဝင္းကိုယ္တုိင္ ႐ုံးေရွ႕သို႔ လာေရာက္ထြက္ဆိုလိုေသာ္လည္း ဗီဇာမရ၍ မလာႏိုင္ေၾကာင္းကိုလည္း သူက ႐ုံးေတာ္သို႔ အသိေပးေျပာျပခဲ့သည္။
ထိုေန႔မြန္းလြဲပိုင္းက ဦးဟန္ေညာင္ေရႊႏွင့္ ေဒါက္တာတင့္ေဆြတို႔ ၂ ဦးလံုးကို ေလွာင္အိမ္တြင္းမွ အက်ဥ္းသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ရခုိင္ႏွင့္ ကရင္လူမ်ဳိး လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲဝင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား ၃၄ ဦးလုံးႏွင့္ သူတို႔ ၂ ဦးက တဦးခ်င္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ခဲ့သည္။
ထုိအခိုက္အတန္႔ေလးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စိတ္ဓာတ္မွာ တရား႐ုံးအတြင္းသို႔ သက္ဆင္းက်ေရာက္လာသလို ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲဝင္သူမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အတူတကြ လက္တြဲၾကိဳးပမ္းေနၾကသည္။ ထိုျမန္မာႏိုင္ငံသား ၃၄ ဦးမွာ တိုင္းရင္းသား ရခိုင္ႏွင့္ ကရင္ လူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဦးဟန္ေညာင္ေရႊမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ေကာင္စီ (ENC) ကုိ ကိုယ္စားျပဳေနသည့္ ဂုဏ္သိကၡာၾကီးမားသည့္ ရွမ္းအမ်ဳိးသားတဦးျဖစ္ၿပီး၊ ေဒါက္တာတင့္ေဆြမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတဦးျဖစ္ၿပီး အေဝးေရာက္ ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ (NCGUB) ကုိ ကိုယ္စားျပဳလာေရာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါ ကာလကတၱား တရား႐ုံးအတြင္း ပင္လံုစိတ္ဓာတ္ ျပန္လည္ရွင္သန္ေနျခင္း မဟုတ္ေပဘူးလား။
ျမန္မာမီဒီယာအမ်ားစုက ဤတဒဂၤတြင္ ဤသို႔ ဆက္စပ္ေနပံုကုိ မျမင္လုိက္ၾက၊ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေနၾကပံု၏ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္အျဖစ္ကို သတိမမူမိလုိက္ၾက။ ျမန္မာစစ္တပ္က ၄၇ ႏွစ္လံုးလံုး ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမိ်ဳးဟု ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး ဝါဒျဖန္႔ သိမ္းသြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ လူထု၏ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုမႈကို ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အျမင္သေဘာထားကို ေခ်ဖ်က္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရကို အာခံ၍ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ လူမ်ားစု ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ဤေနရာတြင္ စု႐ုံးေရာက္ရွိလာကာ ျမန္မာႏို္င္ငံသား လြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲဝင္သူ ၃၄ ဦး၏ ဘဝမ်ားကို ကယ္တင္ႏိုင္ေရးအတြက္ အတူတကြ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသည္။
ဤတရားခြင္သို႔ အိႏၵိယလူ႔အခြင့္အေရး တိုက္ပြဲဝင္သူမ်ားႏွင့္ အိႏၵိယမီဒီယာလည္း ေရာက္မလာခဲ့ပါ။ သူတုိ႔သည္ ကမၻာေပၚတြင္ အရက္စက္ဆံုး စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲဝင္ေနသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ေသြးစည္းညီညြတ္မႈကုိလည္း ျပသရန္ စိတ္မပါၾက၊ ဤလြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲဝင္သူမ်ားကို ဒီမိုကရက္တစ္ အိႏၵိယႏိုင္ငံက ၁၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ထားခဲ့သည္ကိုလည္း ေဒါသထြက္ရေကာင္းမွန္း မသိၾကပါ။ အိႏၵိယႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ေပၚ အေျခခံသည့္ အားလံုး ပါဝင္ႏိုင္သည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို တည္ေဆာက္ရန္ လုိအပ္ပံုႏွင့္ ပင္လံုစိတ္ဓာတ္တို႔မွ သင္ခန္းစာမ်ား အမ်ားၾကီး ရယူႏိုင္ပါသည္။
ထုိေန႔က က်မ တရား႐ုံးအတြင္းမွ ထြက္ခြာလာခ်ိန္တြင္ ပင္လံုစိတ္ဓာတ္က တရား႐ုံးကို လႊမ္းၿခံဳေနခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တရားခံ ၃၄ ဦးလံုးလည္း မၾကာခင္ လြတ္ေျမာက္လာေတာ့မည့္အေၾကာင္း က်မ သိလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ က်မစိတ္ထဲတြင္ ဝမ္းနည္းစိတ္ ေပၚလာသည္မွာ က်မတို႔ အိႏၵိယလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားက ကာလကတၱား တရား႐ုံးအတြင္း ပင္လံုစိတ္ဓာတ္ ျပန္လည္ရွင္သန္ ႏိုးထလာခ်ိန္ သမိုင္းသင္ခန္းစာ ေကာင္းေကာင္းယူႏိုင္သည့္ တဒဂၤေလးကို လက္လြတ္သြားခဲ့ရျခင္းပင္။
စာေရးသူသည္ ထင္ရွားသည့္ လူ႔အခြင့္အေရး ေရွ႕ေနတဦးႏွင့္ စာေရးဆရာတဦး ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဤ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ၃၄ ဦးအမႈကို ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္ကိုင္တြယ္ခဲ့သည္။ သူမ၏ ေနာက္ဆံုးထုတ္ စာအုပ္မွာ `သူလွ်ဳိငလိမ္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး -ျမန္မာ့ခုခံဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈကို အိႏၵိယ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက မည္သို႔မည္ပံု သစၥာေဖာက္ခဲ့ပံုအေၾကာင္း´ ျဖစ္သည္။ ဤစာအုပ္တြင္ အိႏၵိယစစ္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီး V.S. Grewal ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲဝင္သူမ်ားကို သစၥာေဖာက္ရန္ ဦးေဆာင္ႀကံစည္ခဲ့ပံုအေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ေရးသားထားသည္။
No comments:
Post a Comment