တုိင္းရင္းသားအသံ
ျမန္မာျပည္၏ အေျခခံႏုိင္ငံေရးအေဆာက္အအုံကုိ ေလ့လာေသာ္ (၃)
ျမန္မာျပည္မွာ “အာဏာေရးျပႆနာ” တခုတည္းလား
(ကာအုိဝါအုိသတင္းဌာနမွကူးယူထားပါသည္)
ဗညားဟံသာ
စက္တင္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၀၈။
အာဏာေရးသည္ ျမန္မာျပည္၏ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ျဖစ္သည္ဟု ေခတ္သစ္ဗမာ့ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တုိ႕က ယူဆၾကသည္။ စာအုပ္စာတမ္းေပါင္းမ်ားစြာ ေရးသားၾကသည္။ ၎တုိ႕၏အယူအဆႏွင့္ အေတြးအေခၚမ်ားကုိလည္း အခြင့္အခါသင့္တုိင္း ေဆြးေႏြးတင္ျပျငင္းခုံခဲ့ၾကသည္။ အာဏာေရး၊ အာဏာရယူေရး၊ အာဏာလုတုိက္ပြဲ၊ အာဏာခဲြေဝေရး၊ အာဏာသိမ္းစစ္တပ္၊ အာဏာ႐ူးစစ္အုပ္စု၊ အာဏာမက္စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ စေသာေဝါဟာရမ်ားကုိ ေခတ္သစ္ သတင္းစာနယ္ဇင္း မီဒီယာတြင္ ဖတ္ရသည္။ အာဏာေရးကုိ ဘာေၾကာင့္ ျပႆနာ ျဖစ္သည္၊ ျပႆနာကုိ ဘာေၾကာင့္ မေျဖ႐ွင္းႏုိင္သည္။ အာဏာေရးျပႆနာကုိ ဘယ္လုိေျဖ႐ွင္းရမည္ စေသာစစ္တမ္းခ်က္မ်ား ေကာက္ခ်ခ်က္မ်ားကုိ သာမန္ႏုိင္ငံေရး စကားဝုိင္းတြင္ မေတြ႕ျမင္ရေသးေခ်။ ၎အျပင္ အာဏာေရးျပႆနာကုိ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ ကြၽႏု္ပ္တုိ႕ ျမန္မာျပည္တြင္ မေျဖ႐ွင္းႏုိင္ခဲ့သည္ကုိ ဘယ္သူ႕၊ မည္သည့္ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္တြင္ တာဝန္႐ွိသည္ကုိလည္း ကြၽႏု္ပ္တုိ႕သာမန္ႏုိင္ငံသားေတြ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးခြင့္ သိပ္မ႐ွိခ့ဲေပ။
ျမန္မာျပည္၏ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာသည္ “အာဏာေရး” ျပႆနာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လက္ခံၾကေပသည္။ ဖဆပလ ေခတ္မွ မဆလေခတ္၊ မဆလေခတ္မွ နဝတ၊ နအဖေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ အတြင္း ဗမာအခ်င္းခ်င္း အာဏာလုေရးကုိ သမုိင္းက သက္ေသျပခဲ့သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကုိ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ျခင္း၊ သခင္ သန္းထြန္းကုိ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဒီပဲယင္းတြင္ လုပ္ႀကံရန္ စီစဥ္ခဲ့ျခင္း။ မၾကာမီအတြင္းက ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး ဗဒုိမန္း႐ွာ လာဖန္းကုိ မဲေဆာက္ၿမဳိ႕ျပေနအိမ္တြင္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ တျခားအၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကုိ ေထာက္႐ႈလွ်င္ အာဏာေရးေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေၾကာင္းကုိ သမုိင္းသက္ေသျပခဲ့သည္။ ယခု အေတာအတြင္းလည္း နဝတ နအဖ အေၾကာင္း၊ အာဏာသိမ္းမႈ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ၫြန္႕ကုိ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ဖမ္းဆီးမႈ၊ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ဆက္လက္ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်မႈသည္ အာဏာေရးျပႆနာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ကြၽႏု္ပ္တုိ႕လက္ခံရေပမည္။ ဤသက္ေသျပခ်က္မ်ားျဖင့္ ျမန္မာျပည္၏ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာသည္ အာဏာေရး ျပႆနာျဖစ္သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လွ်င္ လုံေလာက္ၿပီးေလာ။ အာဏာေရး ျပႆနာ ေျဖ႐ွင္းလုိက္လွ်င္ (သုိ႕) အာဏာခြဲေဝေပးလွ်င္ (ဗမာ့အုပ္စုအခ်င္းခ်င္း) အာဏာခြဲေဝေပးလွ်င္ တုိင္းျပည္ျပႆနာ အဆုံးသတ္ၿပီးေလာ။ ယေန႕ေခတ္ ေခတ္သစ္ ျမန္မာျပည္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား စမ္းစစ္သင့္ေပသည္။
ျမန္မာျပည္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာသည္ အာဏာေရး ျပႆနာမဟုတ္၊ အာဏာေရးျပႆနာသည္ ပါတီစြဲ၊ ပုဂၢဳိလ္စြဲ၊ အမ်ဳိးသားစြဲ ဝါဒေရးရာစြဲႏွင့္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ၊ မပြင့္လင္းေသာ၊ မရင့္က်က္ေသာ အမွန္တရားကုိ ဖုံးကြယ္ေသာ၊ မမွ်တေသာ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တုိ႕၏အယူအဆမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ ျပႆနာ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ ယေန႕ေခတ္ ျပႆနာသည္ မွားယြင္းေနေသာ၊ ပ်က္ကြက္ေနေသာ၊ မတည္ၿမဲေသာ၊ တဖက္စြန္းေနေသာ ႏုိင္ငံေရး တည္ေဆာက္မႈ အေဆာက္အအုံေၾကာင့္ ဆက္လက္ ေပၚေပါက္ေနေသာ ျပႆနာ ျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္နည္း။
၁၉၆၂ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ၁၀ ႏွစ္အၾကာေလာက္တြင္ တုိင္းရင္းသားတုိ႕၏ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ (ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္) ကုိ လႊတ္ေတာ္တြင္ ေတာင္းဆုိရာတြင္ ဗမာ့စစ္တပ္က တုိင္းျပည္ကုိ အာဏာသိမ္းခဲ့ျခင္း။
၁၉၈၈ ျပည္သူ႕သပိတ္ေမွာက္မႈတြင္မွ ဆက္လက္ေပၚေပါက္လာေသာ ၁၉၉၀ အေထြေထြ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ တုိင္းရင္းသား ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားက ဒုတိယ အမ်ားဆုံး လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ အေ႐ြးခံရမႈကုိ စစ္တပ္က ေထာက္႐ႈၿပီး အန္အယ္ဒီကုိ လုံးဝ အာဏာလႊဲမေပးခဲ့ျခင္း။
၁၉၉၀ - ၂၀၀၈ ယေန႕တုိင္ေအာင္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆါင္မ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျမန္မာျပည္ျပႆနာကုိ ႏုိင္ငံေရးနည္းလမ္းအရ အၾကမ္းမဖက္ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ၊ တရားမွ်တစြာ၊ ေအးအတူ ပူအမွ် စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စု (ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု) တည္ေဆာက္ရန္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲျခင္း၊ ေဆြးေႏြးပြဲ ေခၚယူေရး ေတာင္းဆုိျခင္း၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံကုိ တက္ေရာက္ၿပီး တုိင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ား သီးသန္႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေပးျခင္း စေသာ ေတာင္းဆုိမႈေၾကာင့္ နဝတ နအဖက တဖက္သတ္ ျပည္သူ႕ဆႏၵ ခံယူပြဲ ေခၚယူၿပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကုိ အတည္ျပဳခဲ့ျခင္း။
ဤအေကြ႕အေျပာင္း အေၾကာင္း ၃ ရပ္သည္ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေအးအတူ ပူအမွ် ေနထုိင္လာခဲ့ေသာ တုိင္းရင္းသားတုိ႕၏ “အခြင့္အေရး”ကုိ တားျမစ္ပိတ္ပင္ ကန္႕သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လုိေသာ ဝါဒေၾကာင့္ ဆက္လက္ၿပီး ျမန္မာျပည္တြင္ အာဏာေရး ျပႆနာကုိ ျပတ္သားစြာ သုိ႕မဟုတ္ ႐ုိးသားစြာ မေျဖ႐ွင္းႏုိင္ခဲ့ေခ်။
ကြၽႏု္ပ္တုိ႕ေတြ႕ႀကဳံေနေသာ ျမန္မာျပည္သည္ အာဏာေရးျပႆနာထက္ အမ်ဳိးသားေရး (သုိ႕) ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသားေရးဟု ဆုိရာတြင္ တုိင္းရင္းသားအေရးသည္ ျမန္မာျပည္၏ ပင္မေရေသာက္ျမစ္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ အထက္ပါသမုိင္းေၾကာင္းမ်ားက သက္ေသျပခဲ့သည္။
၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသည္ ဤျပႆနာကုိ မေျဖ႐ွင္းႏုိင္ေခ်။ ဘာေၾကာင့္နည္း။ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက အမႈမ့ဲ အမွတ္မဲ့ သေဘာပုိက္ၿပီး ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္း ေခၚ လက္နက္ခ်လွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ အသက္ေပးခဲ့ေသာ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ တုိင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးသမားတုိ႕၏ ကတိသစၥာကုိ ေဖာက္ဖ်က္ရာအျဖစ္ သမုိင္းအတင္ခံရမည္ကုိ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္(တခ်ဳိ႕)က ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္သည္။ ၎အျပင္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဝင္ျခင္းျဖင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားက သူတုိ႕အတြက္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ အေ႐ြးခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ အေ႐ြးမခံရသည္ျဖစ္ေစ ၂၀၁၀ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒသည္ လက္ေတြ႕တြင္ စစ္တပ္ ဦးေဆာင္ေသာ အစုိးရ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဘာမွ် ျပဳျပင္ေဆာင္႐ြက္ခြင့္ မ႐ွိေခ်။
ျမန္မာျပည္ အာဏာေရး ျပႆနာကုိ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တရားမွ်တေသာ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေပးရန္ တန္းတူညီမွ်ေသာ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ ေဖာ္ေဆာင္ၾကရန္၊ စစ္မွန္ေသာ လြတ္လပ္ေသာ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ တဆင့္တဆင့္ တည္ေထာင္သြားၾကရန္အတြက္ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ကုိ အာဏာေရး ျပႆနာမွ ေက်ာ္လြန္ၿပီး အမ်ဳိးသားေရး ျပႆနာအျဖစ္ သေဘာေပါက္ၾကဖုိ႕ ကြၽႏု္ပ္တုိ႕ေခတ္တြင္ ယူဆဆင္ျခင္သင့္ေလသည္။ အာဏာေရးျပႆနာကုိ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက အေၾကာက္ကင္းမဲ့စြာ ပြင့္လင္းစြာႏွင့္ တရားမွ်တစြာ စားပြဲခုံေပၚတြင္ ရက္ ၁၀၀ အတြင္း ေျဖ႐ွင္းႏုိင္သည္။
ဗညားဟံသာ
No comments:
Post a Comment